H Κύπρος είναι το νησί της Αφροδίτης γιατί από τον αφρό της θάλασσας γεννήθηκε η θεά του Έρωτα. Από τη θάλασσα όμως γεννήθηκε και η Κύπρος, καθώς σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, σε μία σύγκρουση του Ποσειδώνα με τον Δία ενώ οι δυο τους συζητούσαν και μάλωναν για τα γοργοπόδαρα άλογα, ο πρώτος χτύπησε την τρίαινά του και έκανε κομμάτια τη Λυκαονία, μια χώρα που βρισκόταν στα νότια της Μικράς Ασίας. Από το σκόρπισμα της χώρας ξεπήδησε η Κύπρος, η Σαρδηνία και η Εύβοια.
Από τον μύθο στην πραγματικότητα, κάποια πράγματα δεν απέχουν πολύ, αφού πριν από εκατομμύρια χρόνια η οροσειρά του Τροόδους άρχισε να αναδύεται μέσα από τη θάλασσα και χρόνο με τον χρόνο να ανυψώνεται μαζί της και το νησί της Κύπρου.
Κοχύλια στο βουνό
Περπατώντας στο Τρόοδος, μπορεί κανείς να συναντήσει κοχύλια στο έδαφος ή σε διάφορους βράχους και πετρώματα.
Δεν είναι βράχοι που μεταφέρθηκαν από τη θάλασσα ούτε η θάλασσα που έφτανε μέχρι το Τρόοδος. Είναι το ίδιο το βουνό το οποίο βγήκε μέσα από το νερό και μαζί του, μέσα σε εκατομμύρια χρόνια, αναδύθηκε ολόκληρο το νησί.
Αυτό έχει ως συνέπεια η σύσταση των πετρωμάτων του όρους να είναι η ίδια με αυτή του βυθού και αυτός είναι ο λόγος που η οροσειρά αποτελεί ένα μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο.
Είναι η μόνη οροσειρά πάνω στην οποία μπορούν οι γεωλόγοι να μελετήσουν το πλήρως διατηρημένο και ολοκληρωμένο κομμάτι ωκεάνιου φλοιού που βρίσκεται πάνω από τη θάλασσα.
Περπατώντας στα έγκατα της γης
Για να μελετήσει κανείς τα έγκατα της Γης πρέπει να κάνει γεώτρηση βάθους έξι χιλιομέτρων κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας, κάτι το οποίο είναι αδύνατον. Εναλλακτικά, μπορεί απλώς να ανέβει στην κορυφή του Τροόδους.
Η γέννησή της Κύπρου τοποθετείται χρονικά πριν από 93 εκ. χρόνια, όταν στον πλανήτη Γη υπήρχε ένας ωκεανός με την ονομασία «Τηθύς θάλασσα» και μία ήπειρος, η Παγγαία.
Η ανάδυση του νησιού ήταν μία συγκυρία τεκτονικών διεργασιών.
Όταν η αφρικανική πλάκα άρχισε να απομακρύνεται από την ευρασιατική και να δημιουργούνται κενά μεταξύ τους, ένα μάγμα άρχισε να αναδύεται και να σταθεροποιείται, σχηματίζοντας έναν νέο ωκεάνιο φλοιό, αυτόν που σήμερα κανείς περπατά στην κορυφή του Τροόδους.
Τρόοδος, Άλπεις, Ιμαλάια
Τα πετρώματα του Τροόδους ανήκουν στο «οφιολιθικό σύμπλεγμα», το οποίο είναι υπόλειμμα του ωκεάνιου φλοιού.
Η ονομασία του συμπλέγματος αυτού προκύπτει από τις λέξεις «όφις» που σημαίνει φίδι στα αρχαία ελληνικά και πέτρα, εξαιτίας του συνήθως πράσινου χρώματος που έχουν τα πετρώματα που τους αποτελούν.
Το φαινόμενο αυτό συναντάται στις Άλπεις και στα Ιμαλάια με τη διαφορά ότι τα πετρώματα στις εκεί οροσειρές έχουν τεμαχιστεί τόσο, που δεν είναι τόσο εύκολη η μελέτη τους.
Για αυτό και στην Κύπρο επί χρόνια συνέρρεαν γεωλόγοι από όλο τον κόσμο και το Τρόοδος ονομάστηκε η «Μέκκα των γεωλόγων».
Τα εντυπωσιακά Τεισιά της Μαδαρής
Η δεύτερη ψηλότερη βουνοκορφή του Τροόδους, μετά τον Όλυμπο, η Μαδαρή, παρουσιάζει εξίσου έντονο γεωλογικό ενδιαφέρον.
Στην απόκρημνη περιοχή της Μαδαρής, το Τμήμα Δασών δημιούργησε δύο φυσικά μονοπάτια, τα οποία διασχίζουν την περιοχή και από την οποία μπορεί κανείς να δει την πεδιάδα της Μεσαορίας μέχρι τον Κόλπο της Μόρφου.
Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της διαδρομής είναι οι απότομοι γκρεμοί κατά μήκος της που κόβουν την ανάσα αλλά και τα πελώρια φυσικά τείχη, «τεισιά» στην κυπριακή διάλεκτο, τα οποία δημιουργήθηκαν μόνα τους και δεν αποτελούν ανθρώπινο επίτευγμα. Τα τεισιά της Μαδαρής είναι μέρος του Συστήματος Πολλαπλών Φλεβών του βουνού και αποτελούν το πιο ανθεκτικό κομμάτι στη διάβρωση του βράχου που εξελίσσεται εδώ και εκατομμύρια χρόνια.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Που βρίσκονται τα «Μετέωρα της Κύπρου». Ο βράχος από τον οποίο γκρεμίστηκε μια γυναίκα που την απατούσε ο σύζυγος και η πέτρα που πλάκωσε το σατανά!
