ΠΗΓΗ: Όσα δεν γνωρίζατε για την τουρκοκρατία και την επανάσταση του 1821, εκδόσεις Μεταίχμιο
Οι Φιλικοί προκειμένου να επικοινωνούν, χωρίς τον κίνδυνο να αποκαλυφθούν, χρησιμοποιούσαν κωδικές ονομασίες για πρόσωπα και πράγματα.
Για παράδειγμα, αγκάθι ήταν ο εχθρός, ακίνητον η φυλακή, δακτυλίδιον η λόγχη, δένδρα τα τουφέκια, δυστυχείς οι αρχιερείς, ευεργετικός ο Καποδίστριας, ίππος το μικρό καράβι, καμήλα το εμπορικό πλοίο, κοπάδι ο στόλος, μπιλάντζον ο πόλεμος, νότες τα πολεμοφόδια, παλαιότερος ο πατριάρχης, δίδυμος ο Λουδοβίκος ΙΗ’, πλεονέκται οι Έλληνες έμποροι.
Πλούσιοι οι Αρμένιοι, ποιηταί οι Έλληνες του στόλου, τραγουδιστής το κανόνι, σύννεφα τα μέλη της Εταιρείας, φιλάνθρωπος ο ρώσος αυτοκράτορας Αλέξανδρος, χορευταί τα κλέφτικα στρατεύματα κ.λπ.
Για τις διάφορες περιοχές χρησιμοποιούσαν αριθμούς, π.χ. με το 2 εννοούσαν την Πελοπόννησο, με το 5 τις Σπέτσες, με το 39 το Βουκουρέστι, με το 62 την Κωνσταντινούπολη.
Σε αριθμούς επίσης αντιστοιχούσαν και πρόσωπα. Έτσι το 110 ήταν ο Πετρομπέης Μαυρομιχάλης, 111 ο Γεωργάκης Ολύμπιος, το 113 ο Κολοκοτρώνης, ενώ για τους αρχηγούς της Εταιρείας χρησιμοποιούσαν τα στοιχεία της αλφαβήτου. Ο Τσακάλωφ ήταν ο Α.Β., ο Ξάνθος το Α.Γ., ο Σέκερης το Α.Η. κ.λπ.
Εκτός των γραμμάτων της αλφαβήτου, οι αρχηγοί είχαν και ψευδώνυμα, π.χ. ο Ξάνθος αναφερόταν ως Θυμήδης και ο Σέκερης ως Κάριμος.
Συνωμοτικές παντομίμες
Όταν δύο μέλη της Φιλικής Εταιρείας έπρεπε να συναντηθούν χωρίς να γνωρίζονται, διαπίστωναν τον κοινό δεσμό τους με τον εξής τρόπο:
Αρχικά, έκαναν μια τυπική αλλά θερμή χειραψία και με τα δύο χέρια. Στη συνέχεια ο ένας έτριβε με το δεξί χέρι το μάτι και το αυτί του. Τότε, ο άλλος έκλεινε το αριστερό χέρι και το χτυπούσε με τα δύο δάχτυλα του δεξιού χεριού. Τέλος, ακολουθούσε η εναλλάξ εκφώνηση συγκεκριμένων φθόγγων του αλφαβήτου, ώστε να σχηματιστεί το σύνθημα: x-ά-κ-n-κ-ι.
ΠΗΓΗ: Όσα δεν γνωρίζατε για την τουρκοκρατία και την επανάσταση του 1821, εκδόσεις Μεταίχμιο
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 
