Το 1962 η Ζωή Λάσκαρη πραγματοποίησε την πρώτη της επίσκεψη στην Κύπρο.
Η μεγάλη σταρ, είχε σαγηνεύσει και το κυπριακό κοινό μέσω των ταινιών της και ήρθε ξανά το 1965. Επισκέφθηκε διάφορους χώρους και προσωπικότητες, όμως όπως η ίδια παραδέχθηκε αυτό που της έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, ήταν η επίσκεψή της στον Πρόεδρο Μακάριο.
Μόλις επέστρεψε πίσω στην Αθήνα δημοσίευσε τις εντυπώσεις της στο περιοδικό «Άλφα».
Η συνάντησή τους κράτησε περισσότερο από μία ώρα και η Λάσκαρη παραδέχτηκε
«Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος εκπέμπει μια αναμφισβήτητη ακτινοβολία»
Μεταξύ άλλων στο δημοσίευμα με τις εντυπώσεις της, έγραφε η λαμπερή σταρ καταγοητευμένη από την προσωπικότητα του Μακαρίου:
«Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δείχνει έντονο κι έμπρακτο ενδιαφέρον για τα ζητήματα της τέχνης. Είναι συγκινητικό κι ασυνήθιστο να βλέπεις έναν ιερωμένο να σου μιλάει με πάθος για τον κινηματογράφο και για το θέατρο. Κι είναι έκπληξη να παρακολουθείς αυτόν τον κληρικό που πονοκεφαλιάζει μέρα-νύχτα με τα προβλήματα της διπλωματίας να σου αναλύει με αυθεντικότητα τις λεπτομέρειες ενός δύσκολου θεατρικού έργου. Και το αποκορύφωμα: αυτός ο άνθρωπος ποτέ δεν πάει σε κινηματογραφική αίθουσα! Πώς τα καταφέρνει να είναι τόσο σωστά κατατοπισμένος; Μυστήριο! Όπως μυστήριο είναι για μένα η όλη προσωπικότητα του Μακαρίου»
Συνεχίζοντας στο κυπριακό της ημερολόγιο σημείωνε: «Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να συναντηθώ με τέτοια εκπληκτική φυσιογνωμία, σαν τον Μακάριο. Πάνω από μία ώρα όσο κράτησε η συνομιλία μου, ήμουν κρατημένη απ’ τα χείλη του. Παρατηρούσα εκείνα τα λεπτά, μακριά δάχτυλα του κι είχα την εντύπωση ότι μιλούσαν κι αυτά. Μαγνήτιζε, ενθουσίαζε, με παρέσυρε προς τις απόψεις του όσο κι αν είχα κάποιες δειλές αμφιβολίες.
Εκεί όμως που ήταν ασυγκράτητος ήταν οι στιγμές που ιστορούσε την κυπριακή τραγωδία, σ’ όλο το μεγαλείο της, ίσως επειδή ήταν ο πρωταγωνιστής της (αναφερόμενη στον βομβαρδισμό της Τηλλυρίας)».
Το 1966 έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο στην Κύπρο.
Τρία χρόνια πριν αποφοιτήσει από τη δραματική σχολή, πραγματοποίησε τις πρώτες της θεατρικές παραστάσεις στις μεγαλύτερες τότε πόλεις της Κύπρου.
Μαζί με τον Αντρέα Ντούζο και με προσωρινή άδεια, συγκρότησαν ένα θίασο, στο ρεπερτόριο του οποίου ήταν τα έργα «Μιας πεντάρας νιάτα» των Ασημάκη Γιαλαμά-Κώστα Πρετεντέρη, «Η παγίδα» του Robert Thomas και το «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Terence Rattigan.
*Οι φωτογραφίες προέρχονται από το προφίλ της Ζωής Λάσκαρη και το προφίλ του ηθοποιού Κώστα Βήχα
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Γιατί λογοκρίθηκε η αφίσα της Λάσκαρη και του Φωκά στην ταινία «Εγωισμός». Η παρέμβαση της αστυνομίας και η απάντηση της ηθοποιού. Έκανε αισθησιακή φωτογράφιση μέσα σε μπανιέρα για εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας
