Πηγή: Οι κυνηγοί των Ναζί: Η καταδίωξη των εγκληματιών του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, Andrew Nagorski, εκδόσεις Μεταίχμιο
Στις 16 Οκτωβρίου 1946 εκτελέστηκαν δέκα από τους δώδεκα επιφανείς Ναζί τους οποίους το Διεθνές Στρατοδικείο είχε καταδικάσει σε θάνατο δι’ απαγχονισμού.
Η αγχόνη είχε κατασκευαστεί βιαστικά στο γυμναστήριο της φυλακής της Νυρεμβέργης.
Πρώτος θα απαγχονιζόταν ο Χέρμαν Γκέρινγκ, ο ανώτερος στην ιεραρχία των Ναζί.
Η ετυμηγορία του δικαστηρίου περιέγραφε καθαρά τον σαφή του ρόλο: «Δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό. Γιατί ο Γκέρινγκ ήταν συχνά, σχεδόν πάντα, η κινητήρια δύναμη, αμέσως μετά τον αρχηγό του.
Ήταν ο βασικός υποκινητής του πολέμου ως πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης. Ήταν ο διευθυντής του προγράμματος καταναγκαστικής εργασίας και ο εμπνευστής του σχεδίου καταστολής των Εβραίων και άλλων φυλών στη Γερμανία και στο εξωτερικό. Όλα αυτά τα εγκλήματα τα ομολόγησε ανοιχτά».
Όμως, ο Γκέρινγκ ξέφυγε από τον δήμιο δαγκώνοντας μια κάψουλα κυανίου λίγο πριν αρχίσουν οι απαγχονισμοί.
Έτσι απέμειναν δέκα άντρες. Θα τους εκτελούσε ένας αφανής κομπάρσος της ιστορίας. Ο δήμιος του αμερικανικού στρατού. Ο επιλοχίας Τζον Κ. Γουντς.
Ο Αμερικανός δήμιος
Ήταν ο μοναδικός αμερικανός δήμιος στον ευρωπαϊκό χώρο. Ισχυριζόταν ότι είχε απαγχονίσει 347 άτομα στη μέχρι τότε δεκαπεντάχρονη καριέρα του.
Ανάμεσα στα προηγούμενα θύματά του στην Ευρώπη ήταν και αρκετοί αμερικανοί στρατιωτικοί που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο για φόνο και βιασμό. Είχε εκτελέσει και Γερμανούς που είχαν κατηγορηθεί ότι σκότωσαν πιλότους των Συμμάχων των οποίων είχε καταρριφθεί το αεροπλάνο ή για άλλα εγκλήματα πολέμου.
Όπως είχε αναφέρει ένας εβραίος στρατιώτης που είχε συνεργαστεί μαζί του, ο εύσωμος 35χρονος δήμιος από το Κάνσας «αψηφούσε όλους τους κανονισμούς, δεν γυάλιζε τα παπούτσια του και δεν ξυριζόταν. Η στολή του ήταν απεριποίητη, το παντελόνι του πάντα βρόμικο και ασιδέρωτο και το σακάκι του έδειχνε σαν να κοιμόταν με αυτό επί εβδομάδες».
Οι απαγχονισμοί
Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ
Στη 1.11 π.μ. έφεραν στο γυμναστήριο τον πρώτο από τους καταδικασθέντες, τον Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ, υπουργό Εξωτερικών του Χίτλερ.
Όταν μπήκε ο Ρίμπεντροπ τα χέρια του ήταν δεμένα με χειροπέδες.
Αφού ανέβηκε στη αγχόνη, «ο πρώην μάγος της διπλωματίας των Ναζί», όπως τον περιγράφει ο Σμιθ, δήλωσε μπροστά στους συγκεντρωμένους μάρτυρες: «Ο Θεός να προστατεύει τη Γερμανία».
Του επέτρεψαν μάλιστα να κάνει και μια πρόσθετη σύντομη δήλωση και τότε είπε: «Η τελευταία μου επιθυμία είναι να συνειδητοποιήσει η Γερμανία την οντότητά της και να επιτευχθεί η αλληλοκατανόηση ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση. Εύχομαι να επικρατήσει ειρήνη στον κόσμο».
Στη συνέχεια, ο Γουντς του πέρασε μια μαύρη κουκούλα στο κεφάλι, προσάρμοσε το σχοινί και τράβηξε τον μοχλό που άνοιξε την καταπακτή στέλνοντας τον Ρίμπεντροπ στον θάνατο.
Βίλχελμ Κάιτελ
Ο στρατάρχης Κάιτελ διατήρησε το στρατιωτικό του ύφος μέχρι το τέλος, κοιτάζοντας τους παριστάμενους από την αγχόνη προτού τοποθετηθεί η θηλιά στον λαιμό του.
Μίλησε δυνατά και καθαρά, χωρίς ένδειξη νευρικότητας. «Καλώ τον παντοδύναμο Θεό να δείξει έλεος στον γερμανικό λαό. Πριν από μένα πάνω από δύο εκατομμύρια γερμανοί στρατιώτες έπεσαν για την πατρίδα. Τώρα ακολουθώ τους γιους μου. Όλα για τη Γερμανία».
Ερνστ Κάλτενμπρουνερ
Ώρα1.36. Ήταν η σειρά του Ερνστ Κάλτενμπρουνερ, του αυστριακού αρχηγού των Ες Ες που είχε διαδεχθεί τον δολοφονημένο Χάιντριχ ως επικεφαλής του Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ. Ήταν η υπηρεσία που επέβλεπε τους μαζικούς φόνους, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και κάθε είδους διωγμούς. Τα αμερικανικά στρατεύματα τον είχαν εντοπίσει στο κρησφύγετό του στις Αυστριακές Άλπεις στο τέλος του πολέμου.
Στην αγχόνη εξακολουθούσε να επιμένει ότι δεν ήξερε τίποτα για τα εγκλήματα πολέμου για τα οποία τον κατηγορούσαν.
«Αγαπώ τον γερμανικό λαό μου και τη γη των προγόνων μου με όλη μου την καρδιά. Έκανα το καθήκον μου σεβόμενος τους νόμους του λαού μου, και λυπάμαι για τη διάπραξη εγκλημάτων τα οποία δεν γνώριζα».
Καθώς ο Γουντς εμφάνισε τη μαύρη κουκούλα για να του την περάσει στο κεφάλι, ο Κάλτενμπρουνερ πρόσθεσε: «Γερμανία, καλή τύχη».
Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ
Ο Ρόζενμπεργκ ήταν ένα από τα παλαιότερα μέλη του ναζιστικού κόμματος και ντε φάκτο «αρχιερέας» του φρικτού ρατσιστικού «πολιτισμικού» δόγματος του.
Εκτελέστηκε πιο γρήγορα από όλους. Όταν τον ρώτησαν αν είχε να κάνει καμιά τελευταία δήλωση, δεν απάντησε.
Χανς Φρανκ
Ο Φρανκ ήταν γενικός διοικητής της κατεχόμενης Πολωνίας. Σε αντίθεση με τους άλλους, όταν του ανακοινώθηκε η θανατική ποινή είχε πει: «Την άξιζα και την περίμενα».
Ήταν ο μόνος από τους δέκα που μπήκε στο γυμναστήριο χαμογελώντας. Ξεροκατάπινε συχνά κάτι που πρόδιδε τη νευρικότητά του, αλλά όπως αναφέρει ο Σμιθ, «έδινε την εντύπωση ότι ένιωθε ανακούφιση στην ιδέα ότι θα εξιλεωνόταν για τις φρικτές του πράξεις».
Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Σας είμαι ευγνώμων για την ευγενική μεταχείριση που είχα στη διάρκεια της φυλάκισής μου και ζητώ από τον Θεό να με δεχτεί κοντά του με ευσπλαχνία».
Βίλκεμ Φρικ
Ο Φρικ ήταν υπουργός Εσωτερικών του Χίτλερ και το μόνο που είπε ήταν: «Ζήτω η αιώνια Γερμανία».
Γιούλιους Στράιχερ
Ο Στράιχερ ήταν συντάκτης και εκδότης της εφημερίδας του Ναζιστικού Κόμματος «Der Sturmer” και τα άρθρα του έσταζαν δηλητήριο. Όταν του ζητήθηκε να δηλώσει την ταυτότητά του, φώναξε: «Χάιλ Χίτλερ!».
Καθώς τον έσπρωχναν στην κορυφή της αγχόνης για να τον τοποθετήσουν στη θέση μπροστά από τον Γουντς, κοίταξε άγρια τους μάρτυρες και ούρλιαξε: «Πουρίμ 1946». Παρομοίαζε δηλαδή την εκτέλεση του με την εβραϊκή γιορτή σε ανάμνηση της εκτέλεσης του Αμάν.
Όταν τον ρώτησαν αν ήθελε να πει κάτι, φώναξε: «Μια μέρα θα σας κρεμάσουν όλους οι Μπολσεβίκοι».
Όταν ο Γουντς του πέρασε τη μαύρη κουκούλα είπε: «Αντέλε, αγαπημένη μου γυναίκα».
Όμως, το δράμα δεν είχε τελειώσει.
Η καταπακτή άνοιξε με έναν δυνατό βρόντο και ο Στράιχερ έπεσε στο κενό κλωτσώντας. Το σχοινί τεντώθηκε και άρχισε να ταλαντεύεται έντονα.
Ο Γουντς κατέβηκε από την πλατφόρμα και εξαφανίστηκε πίσω απ΄τη μαύρη κουρτίνα που έκρυβε τον κρεμασμένο. Ξαφνικά τα βογκητά σταμάτησαν και το σχοινί έπαψε να κινείται. Οι μάρτυρες ήταν σίγουροι ότι ο Γουντς άρπαξε τον Στράιχερ και τον τράβηξε κάτω με δύναμη, στραγγαλίζοντας τον.
Ερνστ Φρίντριχ Κρίστοφ Ζάουκελ
Ο Ζάουκελ, ο άνθρωπος που επέβλεπε το τεράστιο πρόγραμμα της καταναγκαστικής εργασίας, ούρλιαξε προκλητικά: «Πεθαίνω αθώος. Η ποινή είναι άδικη. Ο Θεός να προστατεύσει τη Γερμανία και να την κάνει μεγάλη. Ζήτω η Γερμανία! Ο Θεός να προστατεύει την οικογένεια μου».
Άλφρεντ Γκιοντλ
Ο Γιοντλ είχε διατελέσει Αρχηγός του Επιτελείου Επιχειρήσεων της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ. Οδηγήθηκε στην αγχόνη ντυμένος με τη στολή της Βέρμαχτ και με τον γιακά του πανωφοριού του μισοσηκωμένο. Είπε μόνο: «Στέλνω τους χαιρετισμούς μου σ΄εσένα, Γερμανία μου».
Άρτουρ Ζάις Ίνκβαρτ
Ο Ίνκβαρτ είχε βοηθήσει στην επικράτηση των Ναζί στην πατρίδα του την Αυστρία και αργότερα είχε γίνει διοικητής της κατεχόμενης Ολλανδίας. Αφού ανέβηκε στην αγχόνη κουτσαίνοντας λόγω στρεβλοποδίας, δήλωσε υπέρμαχος της ειρήνης.
«Ελπίζω αυτή η εκτέλεση να είναι η τελευταία πράξη της τραγωδίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ότι μετά το μάθημα που πήραμε από τον παγκόσμιο πόλεμο θα υπάρχει ειρήνη και κατανόηση ανάμεσα στους λαούς».
Στις 2.45 έπεσε και αυτός στην καταπακτή.
Ο Γουντς υπολόγισε ότι ο συνολικός χρόνος ανάμεσα στον πρώτο και στον δέκατο απαγχονισμό ήταν 103 λεπτά. «Έγινε γρήγορα η δουλειά», δήλωσε αργότερα.
Σε μια συνέντευξή του στο «Stars and Stripes» υποστήριξε ότι όλα είχαν γίνει ακριβώς όπως τα είχε σχεδιάσει:»Κρέμασα αυτούς τους δέκα Ναζί στη Νυρεμβέργη και είμαι περήφανος γι’αυτό. Έκανα καλή δουλειά. Όλα πήγαν πρίμα. Λυπάμαι μόνο που μου ξέφυγε εκείνος ο Γκέρινγκ. Θα έκανα ότι μπορούσα γι’αυτόν. Όχι δεν ήμουν νευρικός. Δεν μπορείς να έχεις νευρικότητα στη δουλειά αυτή. Όμως, αυτή η δουλειά στη Νυρεμβέργη ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα. Την ήθελα τη δουλειά τόσο πολύ, ώστε έμεινα εδώ λίγο περισσότερο, παρόλο που θα μπορούσα να γυρίσω στην πατρίδα νωρίτερα».
Κάποτε ο Γουντς είχε δηλώσει ότι ο θάνατος στην αγχόνη είναι ένας καλός τρόπος για να πεθάνεις και ότι έτσι θα πέθαινε.
Ωστόσο, τελικά η πρόβλεψη του αποδείχθηκε λανθασμένη. Το 1950 σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία, καθώς επισκεύαζε ένα καλώδιο στις Νήσους Μάρσαλ.
Διαβάστε επίσης: 
