Από το 1943 έως το 1946, η αμερικάνικη κοινωνία παρακολουθούσε με προσήλωση τις δίκες που θα αποφάσιζαν, αν το «πονηρό» περιεχόμενο του περιοδικού Esquire διέφθειρε τον κόσμο.
Η «πηγή του κακού» ήταν τα σκίτσα του Περουβιανού Αλμπέρτο Βάργκας.
Το 1940, ο Βάργκας δούλευε για το περιοδικό Esquire και ζωγράφιζε διάσημες καλλονές της εποχής.
Κάθε μήνα, μία καινούρια «καλλιπλόκαμη» δεσποσύνη κοσμούσε τις σελίδες του εντύπου.
Τα σκίτσα απέκτησαν ένα αφοσιωμένο κοινό και γρήγορα επεκτάθηκαν πέρα από τις σελίδες του περιοδικού.
Έβγαιναν σε αυτοκόλλητα, σε τραπουλόχαρτα και σε μεγάλες αφίσες, που κάλυπταν τους τοίχους των δωματίων νεαρών αγοριών.
Η φήμη τους ταξίδεψε και πέρα από τον Ατλαντικό Ωκεανό, με την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι αμερικάνοι αεροπόροι ζωγράφιζαν τα «Κορίτσια του Βάργκας» πάνω στα αεροσκάφη τους για να τους θυμίζουν τα κορίτσια που είχαν αφήσει πίσω.
Τα σκίτσα με τα αποκαλούμενα «κορίτσια pin up» ήταν ένα θεόσταλτο δώρο για το ηθικό των ξενιτεμένων στρατιωτών.
Το περιοδικό Esquire έκανε «χρυσές δουλειές».
Έστελνε περιοδικά στα νοσοκομεία όπου νοσηλεύονταν τραυματισμένοι στρατιώτες για να «χαζεύουν» όσο ανάρρωναν.
Είχαν δημιουργηθεί μέχρι και πακέτα πρώτων βοηθειών, τα οποία περιείχαν τα τραπουλόχαρτα με τα σκίτσα του Βάργκας.
Όμως, δεν χαίρονταν όλοι με τις ερωτικές ζωγραφιές.
Το 1943 το Αμερικάνικο Ταχυδρομείο έκανε μήνυση στο περιοδικό Esquire για το «ανήθικο» περιεχόμενό του.
Ο διευθυντής του ταχυδρομείου, Φρανκ Γουόκερ, θεωρούσε ότι έπρεπε να απαγορευτούν οι συνδρομές του περιοδικού.
Μαζί του τάχθηκαν κοινότητες Χριστιανών και πολλές φεμινίστριες, οι οποίες θεωρούσαν ότι τα «κορίτσια pin up» ενίσχυαν την εντύπωση ότι οι γυναίκες υπάρχουν μόνο ως αντρική σεξουαλική φαντασίωση.
Η πρώτη δίκη έληξε υπέρ του Esquire, αλλά ο Γουόκερ ακύρωσε αυθαίρετα τις συνδρομές του περιοδικού.
Ο κόσμος εξαγριώθηκε και ο Τύπος παρουσίασε τη λογοκρισία του Γουόκερ ως αντιδημοκρατική.
Μέχρι και πολιτικοί πήραν μέρος στη διαμάχη.
Ο γερουσιαστής των Δημοκρατικών, Ντένις Τσάβεζ, δήλωσε: «Πιστεύω ότι τα αγόρια μας στο στρατό θα υπερασπιστούν το Esquire, με την ίδια προθυμία και ενέργεια που υπερασπίζονται την πατρίδα τους.
Διασκεδάζουν με το περιοδικό και έτσι όπως είναι η ανθρώπινη φύση, ο Γουόκερ πρέπει να προσέχει μη τον βομβαρδίσουν κι αυτόν μαζί με τους Γιαπωνέζους».
Η τελική δίκη έγινε τον Φεβρουάριο του 1946 και η απόφαση δικαίωσε για ακόμα μία φορά τα «κορίτσια του Βάργκας».
Ο σεμνότυφος Γουόκερ παραιτήθηκε απ’ τη διεύθυνση του ταχυδρομείου και το Esquire συνέχισε ακάθεκτο την πορεία του.
Οι αμερικάνοι στρατιώτες επέστρεψαν απ’ το μέτωπο και βρέθηκαν στην αγκαλιά των τρισδιάστατων κοριτσιών που τους περίμεναν.
Μπορεί τα σέξι κορίτσια του Βάργκας να διατήρησαν ψηλά το ηθικό των στρατιωτών, αλλά δεν βοήθησαν καθόλου τον αγώνα για τη χειραφέτηση των γυναικών.
Τα κορίτσια «pin up» εξελίχθηκαν στο πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς, το οποίο φυσικά δεν είχε καμία σχέση με την εικόνα της μέσης γυναίκας.
Διαβάστε επίσης: Ο Μπάτμαν αρχικά ήταν ξανθός και φορούσε κόκκινο κολάν. Η ιστορία πίσω από το πραγματικό όνομα του σούπερ ήρωα…
