Το καλοκαίρι του 1971 ο Στέλιος Καζαντζίδης μετρούσε ήδη τέσσερα χρόνια απουσίας από το τραγούδι.
Είχε εγκαταλείψει την Αθήνα και είχε αυτοεξοριστεί στη Μακεδονία. Ζούσε μακριά από τη δημοσιότητα, τις πίστες και τα στούντιο ηχογραφήσεων. Ο λαϊκός τραγουδιστής είχε γίνει αγρότης και μετά ψαράς.
Η καλλιτεχνική του σιωπή είχε στεναχωρέσει τους θαυμαστές του που προσπαθούσαν να εξηγήσουν τη στάση του. Ο κόσμος, που τα προηγούμενα χρόνια τον είχε κάνει ίνδαλμα του λαϊκού τραγουδιού, ανυπομονούσε για την επόμενη εμφάνισή του.
Τότε ο συνεργάτης του περιοδικού «Επίκαιρα», Γιώργος Λιάνης, ταξίδεψε στον Θερμαϊκό για μια αποκλειστική συνέντευξη με τον τραγουδιστή. Σε μια παραλία βρήκε τον Καζαντζίδη να ψαρεύει μόνος και μελαγχολικός.
Οι φήμες που κυκλοφορούσαν ήθελαν υπεύθυνη για τη σιωπή του την πρώην σύζυγό του, Μαρινέλλα. Αν και είχαν περάσει πέντε χρόνια από τον χωρισμό του ζευγαριού, ο κόσμος πίστευε ότι ο Στέλιος δεν είχε καταφέρει να την ξεπεράσει και ζήλευε τη δόξα της. Ο ίδιος όμως έδωσε άλλη εξήγηση για την πολύχρονη αποχή του.
Δεν είναι η Μαρινέλλα. Είναι οι εταιρίες. Είναι ο αγώνας που κάνουν, χρόνια τώρα, για να με εξοντώσουν. Σήκωσα το κεφάλι ψηλά και με χτύπησαν αλύπητα
«Με έχουν κάνει να ζητάω τη μοναξιά στα πέλαγα και στα χωράφια. Δεν θα ξανατραγουδήσω. Έχω σιχαθεί το τραγούδι. Θα προσπαθήσω να βρω κάποια άλλη δουλειά…» δήλωσε, γνωρίζοντας ότι θα απογοήτευε το κοινό του. Αλλά ο Καζαντζίδης ήταν σταθερός στην απόφασή του.
Ο ρεπόρτερ ζήτησε περισσότερες λεπτομέρειες για τη διαμάχη του με τις δισκογραφικές εταιρίες. Ο ερμηνευτής είπε: «Οι εταιρίες δεν είναι τίποτα άλλο, παρά τεράστια ψυγεία, που από την κατάψυξή τους, θα περάσουν, αργά ή γρήγορα, συνθέτες, ερμηνευτές και μουσικοί».
Και για να μην αφήσει κανένα ερωτηματικό, ο Καζαντζίδης προσπάθησε να εξηγήσει τον λόγο της διαμάχης.
«Τους έκανα μεγάλη ζημιά. Μετέτρεψα τη δραχμή σε χιλιάρικο. Η πρώτη μου ηχογράφηση αμείφτηκε με 80 δραχμές. Μετά από λίγο ηχογράφησα τραγούδι με 80 χιλιάρικα».
Παρόλο που στο παρελθόν είχε κερδίσει πολλά χρήματα από το τραγούδι, την περίοδο εκείνη τα είχε χάσει σχεδόν όλα. Είχε ένα υπέρογκο χρέος στην εφορία και μια ανοιχτή δικαστική διαμάχη με μεγάλη εταιρία. Όπως είπε ο ίδιος, ήταν ο πιο φτωχός από όλους τους συναδέλφους του.
Παρά τη δύσκολη κατάσταση που βρισκόταν, η απόφασή του να σταματήσει το τραγούδι ήταν ακλόνητη. Η επιστροφή του θα τον έβγαζε από το οικονομικό αδιέξοδο, αφού ο κόσμος διψούσε για τα τραγούδια του και περίμενε με ανυπομονησία έναν καινούριο δίσκο ή μια ζωντανή του εμφάνιση. Ο ίδιος όμως δεν άλλαζε γνώμη.
Το σίγουρο είναι ότι όσο ο Καζαντζίδης σιωπούσε, τόσο μεγάλωνε τον μύθο του. Στην ελληνική μουσική, δεν υπήρξε ποτέ άλλος καλλιτέχνης, που οι Έλληνες σε όλο τον κόσμο να περιμένουν τον καινούριο του δίσκο. Ήταν ένα φαινόμενο για τη μικρή ελληνική αγορά και μάλιστα ανεπανάληπτο.
