Γύρω στο 1603, ο Βρετανός συγγραφέας Ουίλιαμ Σαίξπηρ έγραψε την τραγωδία του Οθέλλου και το μεγαλύτερο μέρος του έργου διαδραματίζεται στην Κύπρο όπου ο Οθέλλος στέλνεται να πολεμήσει τους Τούρκους. Με επίκεντρο το ειδύλλιο του Οθέλλου και της Δυσδαιμόνας, εμφανίζονται στην τραγωδία οι συγκρούσεις Ανατολής και Δύσης, οι ταραχές, η βία και η αστάθεια.
Το μεσαιωνικό φρούριο
Αν και ο συγγραφέας δεν αναφέρεται ξεκάθαρα σε συγκεκριμένη πόλη της Κύπρου ούτε μνημονεύει κάποιον τόπο, πιστεύεται πως η υπόθεση διαδραματίζεται στην Αμμόχωστο. Οι μοναδικές αναφορές σε ολόκληρο το έργο, αφορούν κάποιο «λιμάνι της Κύπρου» και έναν «πύργο».
Ο πύργος αυτός για τους Κύπριους, είναι το μεσαιωνικό κάστρο της Αμμοχώστου. Σε αυτό θεωρείται ότι έδρασε ο Οθέλλος, ως Ενετός διοικητής της πόλης και για αυτό έως σήμερα ονομάζεται «Πύργος του Οθέλλου».
Το πότε ακριβώς χτίστηκε παραμένει άγνωστο, πληροφορίες όμως αναφέρουν πως κατά τη βυζαντινή περίοδο υπήρχε ένας πύργος ο οποίος επεκτάθηκε κατά την εποχή των Λουζινιανών, ενώ τη σημερινή του μορφή οφείλει στην Ενετοκρατία.
Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι της Κύπρου
Το 1570, όταν οι Οθωμανοί Τούρκοι πολιορκούσαν το νησί, δέκα μέρες μετά την πτώση της Λευκωσίας, στράφηκαν στην Αμμόχωστο. Μετά από τις 44 ημέρες πολιορκίας, ο αρχηγός των αμυνομένων Μαρκαντώνιος Βραγαδίνος,και οι επιτελείς του παρέλαβαν την κομμένη κεφαλή του αντιστράτηγου της Κύπρου Νικολάου Δάνδολο μέσα σε ένα δίσκο, που συνοδευόταν από επιστολή του Μουσταφά πασά. Το αίτημα ήταν η παράδοση της Αμμοχώστου.
Στις 17 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε η πολιορκία. Οι Οθωμανοί, εξαπέλυσαν επτά επιθέσεις στο σύνολο, οι οποίες αποκρούστηκαν. Αρχηγός των Οθωμανών ήταν ο Λαλά Μουσταφά και ο ναύαρχος Πιαλής Πασάς.
Αρχηγοί των Ελλήνων μέσα στο κάστρο, ήταν οι Μαρκαντώνιος Βραγαδινός και ο Έκτορας Βαλιώνης.
Αν και στην αρχή οι μάχες κρίνονταν υπέρ των Ελλήνων, η μακρόχρονη πολιορκία άφησε τους στρατιώτες του Βραγαδινού χωρίς πολεμοφόδια και τρόφιμα. Μετά από έντεκα μήνες, οι 8011 πολεμιστές του Βραγαδίνου λύγισαν από την πείνα και δέχτηκαν μία «έντιμη συμφωνία παράδοσης».
Την 1η Αυγούστου, γυναικόπαιδα άρχισαν να επιβιβάζονται σε τουρκικά καράβια με προορισμό την Κρήτη. Αντί όμως να ελευθερωθούν, όπως όριζε η συμφωνία, τελικά αιχμαλωτίστηκαν, αφού ο Λαλά Μουσταφά δεν τήρησε κανέναν από τους όρους. Κάποιοι από τους επιβαίνοντες σφαγιάστηκαν ενώ άλλοι σκλαβώθηκαν.
Τα βασανιστήρια του Βραγαδινού
Ο Λαλά Μουσταφά, όχι μόνο αθέτησε τους όρους της συμφωνίας αλλά ζητούσε και περισσότερα, όταν φώναξε τον Μαρκαντώνιο Βραγαδινό για να του ζητήσει ομήρους για τα πλοία που δάνειζε στους Χριστιανούς. Ο Βραγαδινός έκπληκτος του απάντησε πως κάτι τέτοιο δεν ήταν στους όρους. Ο Λαλά Μουσταφά, έξαλλος άρχισε να βασανίζει και να σφάζει όλους όσους έλαβαν μέρος ως αρχηγοί στην πολιορκία. Αποκεφάλισε τους Αστόρε Βαγλιόνε, Λουδοβίκο Μαρτινέγκο, Ανδρέα Βραγαδίνο, Ιωάννη Κουιρίνι και κατακρεούργησε τους Λαυρέντιο Τιέπολι και Μανώλη Σπηλιώτη.
Όσο για τον Μαρκαντώνιο Βραγαδινό, ο Λαλά Μουσταφά τον βασάνιζε δέκα ημέρες. Ήταν η τιμωρία του για τους 80.000 Οθωμανούς που σκοτώθηκαν κατά την πολιορκία.
Ο Άγγελο Καλλέπιο, που έζησε τα γεγονότα περιγράφει τον βασανισμό του Βραγαδινού
«… ακολούθως οδηγήθηκε στην παραλία, τοποθετήθηκε σε ένα κρεμαστό κάθισμα, με ένα στέμμα στα πόδια του και ανυψώθηκε στο κατάρτι της γαλέρας του καπετάνιου, κρεμασμένος σαν πελαργός, στην κοινή θέα όλων των σκλάβων. Ύστερα τον οδήγησαν στην πλατεία. Τα τύμπανα κτυπούσαν, οι σάλπιγγες ηχούσαν και ενώπιον μεγάλου πλήθους τον γύμνωσαν και τον ανάγκασαν, με όλων των ειδών τις βρισιές, να καθίσει στο κιγκλίδωμα του κυφώνα . Μετά τον ξάπλωσαν στο έδαφος και κτηνωδώς τον έγδαραν ζωντανό… Το δέρμα του περιελήφθη από τους Τούρκους που το παραγέμισαν με άχυρο, το μετέφεραν ολόγυρα στην πόλη και ακολούθως, κρεμασμένον στο κατάρτι μιας γαλέρας, το επεδείκνυαν κατά μήκος των ακτών της Συρίας, με μεγάλες εκδηλώσεις χαράς. Το σώμα κατατεμαχίστηκε και κάθε κομμάτι τοποθετήθηκε και σε κάποια πυροβολαρχία».
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: 
