Η Κύπρος είναι ένα νησί με υψηλές θερμοκρασίες και ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες οι ανάσες δροσιάς περιζήτητες. Η θάλασσα είναι μια αυτονόητη λύση αλλά όχι τόσο αποτελεσματική όσο οι καταρράκτες που κρύβουν καλά τα μυστικά τους.
Μιλλομέρης, Καλλιδόνια, καταρράκτης του «αντρόγυνου». Πίσω από τον καθένα κρύβεται μία ιστορία στην οποία οφείλουν το όνομά τους. Οι τοπικές παραδόσεις κράτησαν ζωντανή την ιστορία τους μέσα στο χρόνο.
Καταρράκτης Καληδονιών
Όταν το 1878 οι Βρετανοί κατέλαβαν το νησί και ξεκίνησε η περίοδος της αγγλικής αποικιοκρατίας, αμέσως αναζήτησαν λύσεις για να αντιμετωπίσουν τη ζέστη. Έτσι, αποφάσισαν να μεταφέρουν τις «κατοικίες τους» (τα αντίσκηνά τους δηλαδή, μέχρι να ανεγερθούν κατοικίες), στις δροσερές Πλάτρες.
Έτσι γρήγορα ανακάλυψαν τον καταρράκτη της περιοχής που τους γοήτευσε. Περισσότερο όμως ενθουσιάστηκαν οι Σκωτσέζοι, οι οποίοι αποφάσισαν να ονομάσουν την τοποθεσία Καληδόνια, που παραπέμπει στην Καληδονία την αρχαία ονομασία της πατρίδας τους.
Για να φτάσει κανείς στον καταρράκτη, ακολουθεί από τις Πάνω Πλάτρες το γραμμικό μονομάτι με την ονομασία «Ψηλό δέντρο» και τρία χιλιόμετρα αργότερα βρίσκεται μπροστά του. Με ύψος 12 μέτρα αποτελεί έναν από τους ομορφότερους καταρράκτες της Κύπρου.
Καταρράκτης Μιλλομέρη
Όμως τα Καληδόνια, δεν είναι ο μοναδικός καταρράκτης της περιοχής. Στα νερά του ποταμού Κρυού, σχηματίζεται ένας δεύτερος γνωστός καταρράκτης, τον οποίο δεν βλέπει ποτέ ο ήλιος και έτσι η τοποθεσία παραμένει πάντοτε κρύα και υγρή. Έτσι δόθηκε και η ονομασία στον Μιλλομέρη, από τις λέξεις «μίλλος» που στα κυπριακά σημαίνει υγρός και τη λέξη μέρος.
Ο Μιλλομέρης, βρίσκεται νοτιοανατολικά των Πλατρών και είναι από τους υψηλότερους αφού τα νερά του πέφτουν από ύψος 15 μέτρων.
Η πέτρα του αντρόγυνου
Στα νερά του ποταμού Καρκώτη, στην παραδοσιακή Κακοπετριά, δεσπόζει ο καταρράκτης του αντρόγυνου. Η πιο ρεαλιστική απόδοση γύρω από την ονομασία της περιοχής, οφείλεται στις ακατέργαστες πέτρες που βρίσκονται εκεί. Ωστόσο, δεν λείπουν οι θρύλοι. Εισερχόμενος στην Παλιά Κακοπετρία αντικρίζει κανείς την εκκλησία της Μεταμορφώσεως και δίπλα από αυτήν να ορθώνεται μία μεγάλη πέτρα. Η γνωστή πέτρα του αντρόγυνου, η οποία συνδέεται με πολλές γαμήλιες παραδόσεις. Έτσι, ένα από τα έθιμα ήταν μετά την τέλεση του μυστηρίου, το ζευγάρι να κατευθύνεται προς την πέτρα και να κάθεται πάνω σε αυτήν για να «στεριώσει σαν πέτρα» ή να «ριζώσει και να προκόψει» ο γάμος τους.
Τα έθιμα πάνε χρόνια πίσω, ήδη από τη λατρεία της θεάς Αφροδίτης. Σύμφωνα με τη μυθολογία, η θεά του Έρωτα έφτασε τις εκβολές του ποταμού Καρκώτη για να κτίσει τον οικισμό της. Τοποθέτησε την τεράστια πέτρα και σκάρωσε περίεργα ερωτικά παιχνίδια σε θεούς και ανθρώπους.
Η μυστηριακή τελετή για κάθε ζευγάρι που ενωνόταν με τα δεσμά του γάμου προέβλεπε να περπατήσει γύρω από την πέτρα πιασμένο χέρι χέρι, χορεύοντας υπό τη μουσική του Ορφέα.
Με το τέλος της τελετουργίας, τίποτα δεν θα μπορούσε να διαταράξει τον δεσμό τους.
Δεν είχαν όμως όλα τα ζευγάρια την ίδια τύχη, γερή σαν πέτρα, αφού μία προφορική ιστορία λέει πως ένα ζευγάρι κατευθυνόμενο προς την πέτρα, έσβησε μπροστά σε όλους όταν «η πέτρα σαν μανιασμένο θηρίο κατρακύλησε και τους καταπλάκωσε».
Η πέτρα κύλησε ως το σημείο που ενώνονται οι ποταμοί Καρκώτης και Γαρύλλης και σχημάτισαν τον Κλάριο.
Φοβούμενοι οι κάτοικοι μην επαναληφθεί ξανά το δυστυχές περιστατικό, έκτισαν εκεί την πέτρα.
Έτσι δόθηκε και η ονομασία στην περιοχή Κακοπετρία, «από την κακή πέτρα».
Σε εκείνο το σημείο του Κλάριου, υψώνεται και ο μικρός καταρράκτης της περιοχής, που σχηματίζεται από το νερό της πηγής.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ:
Που βρίσκονται τα «Μετέωρα της Κύπρου». Ο βράχος από τον οποίο γκρεμίστηκε μια γυναίκα που την απατούσε ο σύζυγος και η πέτρα που πλάκωσε το σατανά!
