των Τζον Λόϋντ & Τζον Μίτσινσον
Τα διαμάντια σχηματίζονται μέσα στη γη, κάτω από συνθήκες εξαιρετικά υψηλής θερμοκρασίας και πίεσης και έρχονται στην επιφάνεια με ηφαιστειακές εκρήξεις.
Ο σχηματισμός των διαμαντιών συμβαίνει σε βάθος που ξεκινάει από τα 160 χλμ. και φτάνει τα 480 χλμ. Στην πλειονότητά τους, τα διαμάντια βρίσκονται στο εσωτερικό του ηφαιστειογενούς πετρώματος που ονομάζεται κιμπερλίτης και η εξόρυξη τους γίνεται σε περιοχές, όπου τα ηφαίστεια είναι ακόμα ενεργά. Τα υπόλοιπα διαμάντια παρασύρονται μακριά από τον κιμπερλίτη και διασκορπίζονται.
Είκοσι χώρες παράγουν διαμάντια σε όλο τον κόσμο
Η Νότια Αφρική κατέχει την πέμπτη θέση στην κατάταξη των χωρών με τη μεγαλύτερη παραγωγή διαμαντιών μετά την Αυστραλία, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, την Μποτσουάνα και τη Ρωσία.
Τα διαμάντια αποτελούνται από καθαρό άνθρακα. Το ίδιο ισχύει και για το γραφίτη, το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένες οι μύτες των μολυβιών – όμως η διάταξη των ατόμων του άνθρακα διαφέρει στα δύο ορυκτά.
Το διαμάντι είναι από τα πιο σκληρά φυσικά υλικά στον πλανήτη, με βαθμό σκληρότητας 10 στη σκληρομετρική κλίμακα Μος. Ο γραφίτης είναι από τα πιο μαλακά, με βαθμό σκληρότητας 1,5, δηλαδή ελάχιστα πιο σκληρός από το ταλκ.
Το μεγαλύτερο διαμάντι έχει διάμετρο 4.000 χλμ. και ζυγίζει 10 καράτια!
Δεν μπορούμε να το εξορύξουμε, όμως, διότι βρίσκεται στον ουρανό και συγκεκριμένα μέσα στο άστρο Λούσι, στον αριστερισμό του Κενταύρου.
Το άστρο πήρε το παρατσούκλι Λούσι από το κλασικό τραγούδι των Μπητλς «Lucy in the Sky with Diamonds» – το επιστημονικό του όνομα είναι λευκός νάνος BPM 37093.
Οι Μπητλς εμπνεύστηκαν τον τίτλο του τραγουδιού από ζωγραφιά που είχε κάνει ο Τζούλιαν, γιος του Τζον Λένον, η οποία απεικόνιζε την 4χρονη φίλη του Λούσι Ρίτσαρντσον.
Τα διαμάντια ήταν κάποτε το πιο σκληρό υλικό στον κόσμο. Ωστόσο, τον Αύγουστο του 2005, επιστήμονες στη Γερμανία κατάφεραν να δημιουργήσουν στο εργαστήριο ένα ακόμα σκληρότερο υλικό, το οποίο ονόμασαν σύμφυρμα νανοράβδων άνθρακα.
Το υλικό προέκυψε με συμπίεση και ταυτόχρονη θέρμανση υπερ-ανθεκτικών μορίων άνθρακα στους 2.226 βαθμούς Κελσίου.
Το καθένα από αυτά τα μόρια αποτελείται από 60 άτομα, διατεταγμένα σε πενταγωνικά και εξαγωγικά σχήματα. Λέγεται ότι μοιάζουν με μικροσκοπικές μπάλες ποδοσφαίρου. Το ACNR είναι τόσο σκληρό που μπορεί εύκολα να χαράξει διαμάντι.
ΠΗΓΗ: Το βιβλίο ολικής άγνοιας, Τζον Λόϋντ & Τζον Μίτσινσον, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
