Ένα κράνος  σύμβολο στις μάχες των ιπποτών, την εποχή των Σταυροφοριών, μέχρι να πάρει την τελική του ονομασία, το περιέγραφαν ως τσουκάλι, κουβά ή βαρέλι. Όταν όμως αποδείχτηκε η χρησιμότητα του το χαρακτήρισαν ως το «μεγάλο κράνος».
Κατασκευάστηκε στα τέλη του 12ου αιώνα όμως δύο αιώνες μετά ανήκε πλέον στον βασικό εξοπλισμό των μαχητών. Η πρώτη του μορφή ήταν ένας κύλινδρος από χάλυβα, με επίπεδη κορυφή που κάλυπτε το κεφάλι με μικροσκοπικές σχισμές για τα μάτια και άνοιγμα για το στόμα. Αργότερα, ο σχεδιασμός τροποποιήθηκε και στρογγύλεψε το επάνω μέρος για την εκτροπή των χτυπημάτων στο κεφάλι.

Αριστερά: Κράνος που φορούσαν οι ιππότες κατά την διάρκεια της ταφής τους. Δεξιά επάνω: Ειδική καλύπτρα που έμπαινε πριν φορεθεί το κράνος. Δεξιά κάτω: Η πρώτη μορφή του «μεγάλου κράνους» των Ιπποτών

Το 1180 μ.Χ., κατασκευάστηκε το ρινικό κράνος, το οποίο είχε επίπεδη κορυφή και τετραγωνισμένα πλαϊνά. Οι τροποποιήσεις που έγιναν σε αυτή την περίπτωση αφορούσαν την μπροστινή όψη. Υπήρχαν μικρές τρύπες στην επιφάνεια και το πρόσωπο ήταν καλύτερα καλυμμένο. Με αυτό τον τρόπο, ο πολεμιστής μπορούσε να αναπνεύσει καλύτερα.
Μετά το 1240 μ.Χ., κατασκευάστηκαν κράνη με αιχμηρή κορυφή, που δεν παρουσίασαν καμία χρηστικότητα. Το μέγιστο πρόβλημα που έπρεπε να αντιμετωπιστεί, ήταν της αναπνοής.
Λόγω του υλικού αλλά και του σχεδιασμού, οι γρήγορες και βαθιές αναπνοές την στιγμή της μάχης, δημιουργούσαν άμεσα συμφόρηση, λόγω της θερμοκρασίας.
Γεγονός που μείωνε τα αντανακλαστικά του πολεμιστή με μοιραίο κάποιες φορές αποτέλεσμα.

Οι ιππότες φορούσαν, συνήθως, τα κράνη πάνω από μια αλυσιδωτή κουκούλα ή ειδική καλύπτρα

Oι πανοπλίες που φορούσαν κάλυπταν το μεγαλύτερο μέρος ή και ολόκληρο το σώμα τους. Aρχικά, η πανοπλία ήταν αλυσιδωτή, φοριόταν πάνω από καπιτονέ ύφασμα και αποτελούνταν από αλυσιδωτό πουκάμισο (hauberk), ειδικά αξεσουάρ για τα χέρια και τα πόδια. Mε την εξέλιξη της μεταλλουργίας στη δυτική Ευρώπη, οι αλυσιδωτοί θώρακες αντικαταστάθηκαν από θώρακες με πλάκες μετάλλου (plate) που ήταν γενικά ανθεκτικότεροι στα κοπτικά χτυπήματα και στα πλήγματα από βέλη, ωστόσο, καθιστούσαν τον ιππότη ελάχιστα κινητικό και ευάλωτο, εφόσον περικυκλωνόταν από ελαφρά οπλισμένους, ακόμη και παντελώς αθωράκιστους, αντίπαλους.

Με πληροφορίες από το militaryhistory
Δείτε ακόμα:
«Καλύτερα ιππότης παρά σκλάβος». Η εκπαίδευση και ο κώδικας των ιπποτών, που έπρεπε να είναι δίκαιοι και ενάρετοι. Οι σταυροφόροι πάντως κατέσφαξαν τους Μουσουλμάνους, βίασαν, βασάνισαν και μετά…ζήτησαν συγχώρεση…

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here