Στις 7 Φεβρουαρίου 1956, γύρω στις 9 π.μ. ο αριστούχος μαθητής και σημαιοφόρος του Γυμνασίου Αμμοχώστου άφηνε την τελευταία του πνοή.
Τον είχε βρει στην Αμμόχωστο η σφαίρα του δεκανέα Μπάρυ Χεζελτάιν, στη συμβολή των οδών Ερμού και Κυπριανού μετά από μαθητική διαδήλωση υπέρ της Ένωσης και κατά των αγγλικών διαταγών για κλείσιμο του σχολείου.
Ο 17χρονος, είχε γεννηθεί στις 19 Αυγούστου 1938, στο Ριζοκάρπασο.
Από την αρχή του αγώνα, ο νεαρός είχε ενταχθεί στις τάξεις της ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ) και είχε αναλάβει ηγετικό ρόλο φροντίζοντας να συντονίζει τους μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου.
Ο Πετράκης με τις μαθητικές ομάδες, διένειμαν φυλλάδια, έκρυβαν οπλισμό και διοργάνωναν μαχητικές διαδηλώσεις.
Το «ξανθό αγόρι της Καρπασίας με τα σπινθηροβόλα γαλάζια μάτια» λάτρευε την Ελλάδα κι αυτό φαινόταν μέσω από τις επιστολές του προς τους γονείς του.
Σε μία από αυτές αναφέρει: «Δεν συμφωνώ αγαπητέ μου πατέρα στο ότι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάξει για τον εαυτό του και ύστερα για την πατρίδα του. Τότε αυτός, καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και μπορώ να πω αναίσθητος. Διότι όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερο των αισθημάτων, δεν είναι δυνατό να κυριαρχεί κανένα άλλο ευγενές αίσθημα… Εξ άλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλη, δηλαδή τον πλούτο και την καλοπέραση και η ικανοποίηση τούτη, δεν προσφέρει την πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Την απόλυτη ευτυχία προσφέρει στους ανθρώπους και ιδίως όταν είναι Έλληνες, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά την αγάπη προς την Πατρίδα και τον πόθο ακόμη και να θυσιαστεί για την ελευθερία της που είναι και δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια».
Η μαχητική διαδήλωση
Στις 6 Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση Χάρτινγκ διέταξε το κλείσιμο του Γυμνασίου Αμμοχώστου. Η αντίδραση των μαθητών ήταν άμεση.
Διοργανώθηκε μεγαλειώδης πορεία και διαδήλωση ενάντια στους Βρετανούς. Οι μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου μαζί με το Εμπορικό Λύκειο, είχαν στήσει τα οδοφράγματά τους στην οδό Ερμού.
Ο πετροπόλεμος ξεκίνησε και οι στρατιώτες απάντησαν στους άοπλους μαθητές με αληθινά πυρά.
Μια σφαίρα βρήκε τον Πετράκη.
Η κηδεία αυθημερόν
Η ρητή διαταγή του Χάρτινγκ ήταν ότι οι κηδείες των αγωνιστών της ΕΟΚΑ έπρεπε να γίνονται αμέσως.
Έτσι δεν περίμεναν καν τους γονείς του που βρίσκονταν στην Αγγλία εκείνη την εποχή.
«Ο νεκρός έπρεπε να ταφεί την ίδια ημέρα […] Και ο Πετράκης θάφτηκε στη γενέτειρά του με το αμυδρό φως των φαναριών, με τη συνοδεία της λαοθάλασσας, που έψαλλε, έκλαιγε και άπλωνε τη βροντερή κραυγή του αγώνα στο έρεβος της σκλαβιάς που σκέπαζε το Ριζοκάρπασο».
Την επόμενη ημέρα, ο εφημερίδα Φιλελεύθερος σημείωνε:
«Ο άριστος των μαθητών της Αμμοχώστου επυροβολήθη χθες και εφονεύθη υπό δυνάμεων ασφαλείας κατά την διάρκεια διαδηλώσεων. Η σφαίρα διέτρησε τον πνεύμονά του. Προτού εκπνεύσει ανεφώνησε: «ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ». Όλα τα καταστήματα Βαρωσίων έκλεισαν εις ένδειξιν πένθους. Λιμενεργάται ηρνήθησαν να εκφορτώσουν στρατιωτικόν υλικόν. Η κηδεία του φονευθέντος μαθητού εγένετο αυθημερόν εις Ριζοκάρπασον».
Το μνημείο που αγνοείται
Στην πλατεία του χωριού Ριζοκαρπάσου απέναντι από τον ναό του Αγίου Συνεσίου, είχαν στηθεί δύο αγάλματα. Ήταν του Παναγιώτη Κασπή και του Πετράκη Γιάλλουρου.
Μετά την τουρκική εισβολή οι τουρκικές «αρχές» απομάκρυναν τα δύο μνημεία και στη θέση τους στήθηκε μνημείο του Κεμάλ Ατατούρκ.
Το μνημείο του Κασπή μεταφέρθηκε. Το μνημείο του Γιάλλουρου αγνοείται.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Ο πρώτος μαχόμενος νεκρός της ΕΟΚΑ, ήταν ο ανιψιός του Μακάριου, Χαράλαμπος Μούσκος. Δε σεβάστηκαν ούτε την κηδεία του. Στην τσέπη του βρήκαν σημείωμα με στίχο της Βέμπο: Την Ελλάδα αγαπώ αλλά και σένα …
