Τον Σεπτέμβριο του 1942, ένα συγκινητικό και συγκλονιστικό νέο διαδόθηκε στην Κύπρο.
Οι εφημερίδες είχαν ως κύρια είδηση τον θάνατο του Γλαύκου Κληρίδη, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μάλιστα, ο πατήρ Ανδρέας, από το χωριό Αγρός, θυμάται πως είχε γίνει και μνημόσυνο για τον νέο που χάθηκε άδικα.
Το 1936 ο νεαρός Γλαύκος Κληρίδης μετακόμισε στο Λονδίνο για να σπουδάσει νομικά.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο νεαρός φοιτητής έστειλε τηλεγράφημα στον πατέρα του και του γνωστοποίησε την απόφασή του: είχε καταταχτεί εθελοντικά στη βρετανική Βασιλική Αεροπορία, τη ΡΑΦ.
Ο πατέρας του το μόνο που του απάντησε ήταν να μην φανεί δειλός.
Λίγους μήνες αργότερα, ο Ιωάννης Κληρίδης κατατάχτηκε όπως ο γιος του, εθελοντικά στην «Κυπριακή Εθελοντική Δύναμη» και έγινε λοχαγός.
Από το 1940 και μετά την εκπαίδευσή του ο Γλαύκος Κληρίδης τοποθετήθηκε σε μάχιμη μονάδα (στη 115 Μοίρα Βομβαρδιστικών της ΡΑΦ) ως σμηνίας.
Η σύλληψη από μία αγελάδα
Στις 27 Ιουλίου 1942 το αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε καταρρίφθηκε πάνω από τη Γερμανία.
Δύο από τα μέλη του πληρώματος σκοτώθηκαν. O Γλαύκος Κληρίδης όμως μαζί άλλα δύο άτομα έπεσαν με αλεξίπτωτα και σώθηκαν.
Αν και είχε κρυφτεί πίσω από θάμνους, η σύλληψή του έγινε λόγω μίας αγελάδας.
Σε αναφορές που έχει κάνει στο περιστατικό, πάντα θυμόταν με χιούμορ πως ενώ είχε κρυφτεί πίσω από τους θάμνους ξαφνικά ένιωσε ένα άγγιγμα στην πλάτη.
Πιστεύοντας πως ήταν Ναζί στρατιώτες σήκωσε ψηλά τα χέρια σε ένδειξη παράδοσης.
Τότε γυρίζοντας την πλάτη συνειδητοποίησε πως τον είχε ακουμπήσει μία αγελάδα.
Ωστόσο, αυτός και οι άλλοι δύο συνελήφθησαν από τους Ναζί και κρατήθηκαν αιχμάλωτοι έως και το τέλος του πολέμου.
Μέχρι το 1945, αποπειράθηκε να δραπετεύσει τρεις φορές.
Στις 12 Σεπτεμβρίου, η μητέρα του έλαβε ένα τηλεγράφημα το οποίο ανήγγειλε τον θάνατο του νεαρού ασυρματιστή.
Από την επόμενη ημέρα ο κυπριακός τύπος έγραφε εκτενή άρθρα και επικήδειους για τον νέο που «σκοτώθηκε εν δράσει».
Η είδηση πήρε εθνικές διαστάσεις, αφού ο Γλαύκος «σκοτώθηκε» ως εθελοντής στον πόλεμο και πολύς κόσμος έκανε εισφορές «εις μνήμην του πολυκλαύστου Γλαύκου Ι. Κληρίδη» σε φιλανθρωπικά ιδρύματα, κυρίως υπέρ του νοσοκομείου «Υγεία» του Αγρού.
Ο θρήνος και οι επικήδειοι που κατέκλυσαν τις εφημερίδες διήρκησαν τρεις εβδομάδες.
Στις 3 Οκτωβρίου, η μητέρα του έλαβε νέο τηλεγράφημα από την υπηρεσία Αιχμαλώτων του Ερυθρού Σταυρού.
Η νέα είδηση ανέφερε πως ο γιος της ζούσε και ήταν «ελαφρώς τραυματίας» σε στρατόπεδο αιχμαλώτων.
*Με πληροφορίες από: Πέτρος Παπαπολυβίου, Ο πρώτος «θάνατος» του Γλαύκου Κληρίδη
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: «Κύριε Κληρίδη ξέρω ότι είσαι πολύ καλός άνθρωπος και βοηθάς τον κόσμο…». Η συγκινητική επιστολή που έστειλε άγνωστος το 1975 από τις φυλακές της Τουρκίας στον Γλαύκο Κληρίδη. Ζητούσε οικονομική βοήθεια …
