Στους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης το 1956 οι αθλητές του επί κοντώ αγωνίζονταν με κοντάρια χωρίς ευλυγισία και αντί για στρώματα βουτούσαν πάνω σε σακιά με άμμο. Και όμως παρά τις πρωτόγονες συνθήκες έφτασαν τον πήχη στα 4, 53 μέτρα. Ήταν Δευτέρα 26 Νοεμβρίου και ανάμεσα στους 14 επικοντιστές που διεκδικούσαν το χρυσό μετάλλιο ήταν ο αθλητής του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου, Γιώργος Ρουμπάνης.
Το αγώνισμα σε αυτόν τον θρυλικό τελικό διήρκεσε 11 ολόκληρες ώρες και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών στο κατάμεστο στάδιο της Αυστραλίας.
Ο Έλληνας αθλητής με υπερπροσπάθεια κατάφερε να υπερπηδήσει το 4.53. Όμως μόλις προσγειώθηκε πάνω στα σακιά, ο σφοδρός άνεμος που έπνεε εκείνη τη στιγμή έριξε τον πήχη. Η απόφαση των κριτών απογοήτευσε τον Ρουμπάνη καθώς η προσπάθειά του θεωρήθηκε άκυρη. Τότε ο επικοντιστής έβαλε τα κλάματα γιατί θεωρούσε ότι είχε αποτύχει. Φυσικά δεν ήξερε εκείνη την στιγμή ότι ξεσπούσε πανελλήνιος ενθουσιασμός.
Ο Αμερικανός αντίπαλός του, Ρίτσαρντς, κατάφερε να κατακτήσει το χρυσό. Δεύτερος κατετάγη ο συμπατριώτης του Γκουτόφσκι. Και στην τρίτη θέση βρέθηκε ο αθλητής του Π.Γ.Σ με 4.50, χαρίζοντας στη χώρα μας μετάλλιο μετά από 44 χρόνια.
Ο Ρουμπάνης γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1929 στη Θεσσαλονίκη και κατάγεται από την Στεμνίτσα Αρκαδίας.
Είχε μυηθεί στον αθλητισμό απ’ τον γυμναστή πατέρα του, Σάββα. Αρχικά έπαιζε μπάσκετ μαζί με τον αδελφό του Αριστείδη στον Πανελλήνιο, έτρεχε στα 110 εμπόδια και όταν βρέθηκε στην Αμερική έμαθε τα μυστικά του επί κοντώ. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Occidental και γυμνάστηκε συστηματικά με προπονητή τον Πέητον Τζόρνταν. Έτσι έγινε πρωταθλητής Ευρώπης με 4.60.
Η μαρτυρία του Ρουμπάνη στο βετεράνο δημοσιογράφο Δημήτρη Λυμπερόπουλο, που κάλυψε τότε το αθλητικό γεγονός είναι αποκαλυπτική:
«Ο αγώνας ξεκίνησε με 130.000 θεατές στις 11 το πρωί και τελείωσε στις 10 το βράδυ. Πήγα στο στάδιο ανοργάνωτος, χωρίς νερό ή κάτι άλλο για να βάλω στο στόμα μου. Όταν έμεινα στο χάλκινο, ένοιωθα τρομερά απογοητευμένος και έβαλα τα κλάματα. Την επόμενη μέρα όμως, όταν είδα να φθάνουν δεκάδες συγχαρητήρια τηλεγραφήματα από την Ελλάδα άρχισα να συνειδητοποιώ ότι κάτι σημαντικό είχα πετύχει. Στο αεροδρόμιο της Αθήνας θυμάμαι ακόμα με συγκίνηση ότι με υποδέχθηκαν χιλιάδες φίλαθλοι κατά την επιστροφή της αποστολής».
“Σάββαν Ρουμπάνην, Πατησίων 97, ενταύθα. Υμάς και κυρίαν Ρουμπάνη συγχαίρω θερμώς δια λαμπράν επίδοσιν του υιού σας, τιμήσαντος ελληνικόν αθλητισμόν“. Συγχαρητήριο τηλεγράφημα του βασιλέα Παύλου στην οικογένεια του Ρουμπάνη.
Με πληροφορίες από το greek-olympics.blogspot.com & liberopoulos.gr
Βιβλιογραφία: «Η ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων 1896-2000 – Η θεατή και η αθέατη πλευρά τους», του Φιλίππου Ευάγγελου. Αθήνα, εκδόσεις Σαββάλας, 2002, σελ. 387-88.
