Η εκτέλεση στην Μογγολία αποτελούσε συχνή ποινή για πολλούς φυλακισμένους.
Από τα μέσα του 20ού αιώνα και μετά η πιο διαδεδομένη θανατική ποινή ήταν απλή: μία σφαίρα στον λαιμό του θύματος, το οποίο πέθαινε αργά από την αιμορραγία.
Προτού εισαχθεί αυτή η μορφή ποινής υπήρχε κάτι χειρότερο που θύμιζε περισσότερο βασανιστήριο παρά θανατική ποινή και λεγόταν περιτείχιση.
Όπως διακρίνεται στην φωτογραφία, ο φυλακισμένος τοποθετείτο αλυσοδεμένος μέσα σε ξύλινο παραλληλόγραμο κουτί διαστάσεων με επιφάνεια ίση με τραπεζάκι κουζίνας.
Έτσι όπως ήταν έγκλειστος, το κεφάλι και ένα χέρι εξείχαν από μία μικρή τρύπα 15 εκατοστών ενώ το υπόλοιπο σώμα συμπιεζόταν από μέσα.
Με αυτόν τον τρόπο ο φυλακισμένος δεν μπορούσε να σταθεί αλλά ούτε να ξαπλώσει σωστά και έμενε διαρκώς σε στάση η οποία σταδιακά τον εξουθένωνε και παραμόρφωνε το σώμα του.
Άλλες φορές βρισκόταν περιορισμένος εξ ολοκλήρου μέσα στο ξύλινο κουτί και μπορούσε να βγάλει το κεφάλι του μόνο κατά την διάρκεια του φαγητού.
Η καθαριότητα ήταν επίσης σημαντικό θέμα καθώς το κουτί καθαριζόταν πολύ σπάνια.
Τα φέρετρα αυτά τοποθετούνταν στην ύπαιθρο ή σε μπουντρούμια φυλακών. Στην πρώτη περίπτωση ο φυλακισμένος ξεσκιζόταν από αρπακτικά πτηνά, καιγόταν από τον ήλιο ή πάγωνε την νύχτα από τις χαμηλές θερμοκρασίες.
Στην δεύτερη περίπτωση ο φυλακισμένος σπάνια έβλεπε το φως του ηλίου.
Στην φωτογραφία απεικονίζεται μία γυναίκα που καταδικάστηκε το 1913 σε θάνατο για άγνωστο λόγο. Λέγεται πως την φωτογραφία τράβηξε ο Γάλλος τραπεζίτης Albert Kahn ή ο Stephan Passe κατά την διάρκεια της εκστρατείας του στην Μογγολία το 1913.
