To 1964, όταν ο Ρίνγκο Σταρ χρειάστηκε να μπει στο νοσοκομείο με λοίμωξη στις αμυγδαλές , επικράτησε πανικός στους Beatles.
Όχι για την υγεία του ντράμερ της μπάντας, αφού δεν ήταν κάτι σοβαρό, αλλά διότι η εισαγωγή του στο νοσοκομείο έγινε μόλις λίγες μέρες πριν την αναχώρηση του συγκροτήματος για περιοδεία σε Ευρώπη, Ασία και Αυστραλία.
Η αρχική σκέψη ήταν να ακυρωθεί η περιοδεία. Ο μάνατζερ των Beatles Μπράιαν Έπσταϊν και ο παραγωγός Τζορτζ Μάρτιν συζήτησαν το ενδεχόμενο να αντικατασταθεί ο Ρίνγκο, αντί να την ακυρώσουν, κάτι που θα έκανε πολύ κακό στο συγκρότημα.
Ο Μάρτιν πρότεινε τον Τζίμι Νίκολ, έναν ντράμερ με τον οποίο είχε συνεργαστεί στο παρελθόν σε στούντιο.
Ο Νίκολ ήξερε τα κομμάτια – ποιος μουσικός δεν τα ήξερε άλλωστε;
Ο Λένον και ο ΜακΚάρτνεϊ δεν έφεραν αντίρρηση. Ο Χάρισον όμως απείλησε ότι «αν δεν έρθει ο Ρίνγκο δεν έρχομαι ούτε εγώ, βρείτε δύο αντικαταστάτες».
Τελικά ο μάνατζερ κι ο παραγωγός τον έπεισαν και φώναξαν τον Νίκολ για ακρόαση.
Ο νεαρός ντράμερ πέρασε τις εξετάσεις και την επόμενη ημέρα όλοι μαζί έφυγαν για την Δανία.
Η πρώτη εμφάνιση του Νίκολ με τους Beatles έγινε μόλις 27 ώρες μετά την ακρόαση στο στούντιο της Abbey Road.
Του έφτιαξαν τα μαλλιά με το χαρακτηριστικό χτένισμα των Beatles, φόρεσε το κοστούμι του Ρίνγκο – παρά το γεγονός ότι το παντελόνι ήταν κοντό – και ανέβηκε στη σκηνή μπροστά σε 4.500 θεατές.
Ο Νίκολ επί 13 ημέρες έζησε μια εμπειρία που δεν φανταζόταν ούτε στα όνειρά του.
Του αρκούσε και μόνο ότι βρισκόταν στο κάθισμα της ίδιας λιμουζίνας με τα ινδάλματά του, έχοντας απ’ έξω χιλιάδες θαυμαστές.
Ήταν μαζί με τα μέλη του συγκροτήματος στις συνεντεύξεις, έδινε αυτόγραφα και τον κυνηγούσαν τα κορίτσια για να τον αγγίξουν.
Οι Beatles στην περιοδεία περνούσαν τον περισσότερο χρόνο τους στα ξενοδοχεία.
Ο Νίκολ όμως δεν ήταν ένας εξ΄ αυτών. Κανείς δεν τον αναγνώριζε. Έτσι εκμεταλλεύτηκε το ταξίδι για να γνωρίσει τη ζωή στις πόλεις που επισκέφθηκαν.
Όπως στο Χονγκ Κονγκ όπου περπάτησε, είδε τους ανθρώπους που έμεναν σε βάρκες στο λιμάνι, τους καταυλισμούς των προσφύγων και ήπιε ποτά σε κλαμπ.
Ο Νίκολ έπαιξε συνολικά οκτώ φορές με τους Beatles μέχρι που ο Ρίνγκο ανάρρωσε και πήρε το αεροπλάνο για Αυστραλία.
Δεν τους αποχαιρέτησε επειδή κοιμόντουσαν όλοι όταν έφυγε και δεν ήθελε να τους ενοχλήσει.
Απλά έφυγε. Σαν να μην υπήρξε ποτέ μέλος αυτής της μπάντας.
Στο αεροδρόμιο της Μελβούρνης ο μάνατζερ του έδωσε επιταγή 500 λιρών κι ένα χρυσό ρολόι πάνω στο οποίο υπήρχε γραμμένη η φράση: «Από τους Beatles και τον Μπράιαν Έσπταϊν στον Τζίμι Νίκολ – με εκτίμηση κι ευγνωμοσύνη».
Με την επιστροφή του, επέστρεψε και η καθημερινότητα. Έπαιζε με το συγκρότημα Shubdubs αλλά δεν έκαναν κάποια εμπορική επιτυχία.
Ένα χρόνο αργότερα χρεοκόπησε. Πήγε στο Μεξικό όπου μελέτησε τους ρυθμούς της σάμπα και της μπόσα νόβα.
Επέστρεψε στην Αγγλία και άρχισε να ασχολείται με ανακαινίσεις σπιτιών.
Oι Beatles μόνο καλά λόγια είχαν να πουν για τον Νίκολ. Εκτός από το γεγονός ότι τους βοήθησε, ήταν ο λόγος για τον οποίο έγραψαν κι ένα τραγούδι που συμπεριλαμβάνεται στον αριστουργηματικό δίσκο «Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band».
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας, όταν τον ρωτούσαν πώς αισθάνεται ο Νίκολ απαντούσε: «Ιt’s getting better».
Τρία χρόνια αργότερα ο ΜακΚάρτνεϊ έγραψε το «Getting better», το τέταρτο κομμάτι του άλμπουμ.
Πολλοί ζήτησαν από τον Νίκολ να πουλήσει την ιστορία του με τους Beatles, αλλά εκείνος αρνήθηκε παρ’ ότι είχε ξεμείνει από χρήματα.»Δεν ήθελα να τους εκμεταλλευτώ, ήταν τόσο καλοί μαζί μου», είπε.
Πολλά χρόνια μετά ο Τζίμι Νίκολ σε συνέντευξή δήλωσε ότι η αντικατάσταση του Ρίνγκο ήταν ο, τι χειρότερο συνέβη στη ζωή του.
«Μέχρι τότε ήμουν ευτυχισμένος, βγάζοντας 30 με 40 λίρες την εβδομάδα. Όταν οι τίτλοι έπεσαν, άρχισα να πέφτω κι εγώ»…
