Όταν ο διευθυντής ενός εστιατορίου άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του στον πρώην υπάλληλό του, Πολ Ντένις Ράιντ, δεν είχε ιδέα ότι θα βοηθούσε στη σύλληψη ενός κατά συρροή δολοφόνου.
Το μόνο που γνώριζε ήταν ότι ο Ράιντ ήθελε να επαναπροσληφθεί.
Λίγα λεπτά αργότερα ο άνθρωπος που στεκόταν στην πόρτα έβγαλε μαχαίρι και πιστόλι. Ο διευθυντής έτρεξε μέσα στο σπίτι για να καλέσει την αστυνομία και ο Ράιντ εξαφανίστηκε. Η καταγγελία του πρώην αφεντικού του και η κινητοποίηση της αστυνομίας οδήγησαν στη σύλληψη του 40χρονου κακοποιού που είχε ήδη γίνει γνωστός ως «ο δολοφόνος των φαστ φουντ».
Ο serial killer που αναστάτωσε την Αμερική στα μέσα της δεκαετίας του ’90, σκότωσε 7 ανθρώπους σε τρία φαστ φουντ, στο Νάσβιλ και το Κλάρκσβιλ του Τενεσί, από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο του 1997.
Ο Ράιντ διέπραξε τους φόνους ενώ βρισκόταν εκτός φυλακής με αναστολή για ένοπλη ληστεία που έκανε το 1983 σε εστιατόριο του Χιούστον. Ο 40χρονος καταδικάστηκε σε 20 χρόνια κάθειρξη, έμεινε όμως μόνο επτά στη φυλακή και το 1990 αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους.
Με καταγωγή από το Τέξας ο Ράιντ βρέθηκε στο Νάσβιλ στα μέσα της δεκαετίας του ’90 θέλοντας να ακολουθήσει καριέρα ως τραγουδιστής της κάντρι.
Έμαθε κιθάρα και πραγματοποίησε μερικές δοκιμαστικές ηχογραφήσεις. Έκανε πλαστική επέμβαση, απέκτησε καλλιτεχνικό όνομα κι έβγαλε επαγγελματικές φωτογραφίες .
Ήθελε να γίνει διάσημος και τα κατάφερε. Αλλά όχι ως τραγουδιστής.
Με πλούσιο παρελθόν ως κακοποιός, δύσκολα μπορούσε να ξεφύγει.
Στα τέσσερά του προσπάθησε να σκοτώσει τη γιαγιά του. Μεγαλώνοντας έμπλεκε σε ληστείες και διαρρήξεις, προσπάθησε να κακοποιήσει σεξουαλικά την αδερφή του, τρομοκρατούσε παιδιά και κατέστρεφε περιουσίες.
Οι δολοφονίες
Ένα πρωινό του Φεβρουαρίου του 1997 ο Ράιντ ζήτησε να μπει σε ένα φαστ φουντ πριν ανοίξει, με το πρόσχημα ότι ήθελε να ζητήσει δουλειά. Μόλις του άνοιξαν την πόρτα ανάγκασε την 16χρονη υπάλληλο και τον 25χρονο υπεύθυνο να μπουν στο ψυγείο.
Τους έβαλε να ξαπλώσουν μπρούμυτα και τους εκτέλεσε εν ψυχρώ.
Ο 40χρονος κακοποιός άρπαξε τα χρήματα από την ταμειακή μηχανή και εξαφανίστηκε.
Δύο μέρες αργότερα τα χρησιμοποίησε ως προκαταβολή για την αγορά αυτοκινήτου.
Σχεδόν ένα μήνα μετά ο Ράιντ βρέθηκε έξω από ένα άλλο φαστ φουντ, στον ίδιο δρόμο, περίπου 5 χιλιόμετρα μακριά από το προηγούμενο.
Πλησίασε τους τέσσερις υπαλλήλους ενώ έκλειναν το κατάστημα και με την απειλή όπλου τους ανάγκασε να επιστρέψουν.
Μόλις μπήκαν τους έκλεισε στην αποθήκη.
Ο κακοποιός σκότωσε τους τρεις, ηλικίας από 17 εως 27 ετών, αλλά όταν πυροβόλησε εναντίον του τέταρτου το όπλο μπλόκαρε.
Τότε μαχαίρωσε 17 φορές τον υπάλληλο πριν τον παρατήσει στην αποθήκη, θεωρώντας ότι είναι νεκρός.
Ο νεαρός προσποιήθηκε πως πέθανε και ο Ράιντ έφυγε παίρνοντας μαζί του 3000 δολάρια.
Ο υπάλληλος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο κι τελικά επέζησε.
Η τρίτη ληστεία έγινε τον Απρίλιο. Ο Ράιντ έφτασε στο κατάστημα που είχε βάλει στόχο, την ώρα που έκλεινε. Έπεισε τις υπαλλήλους να τον αφήσουν να μπει.
Τις άρπαξε και τις πήγε σε ένα πάρκο.
Τα πτώματα της 21χρονης και της 16χρονης βρέθηκαν το πρωί. Τους είχε κόψει το λαιμό.
Ο δράστης συνελήφθη τον Ιούνιο μετά το επεισόδιο στο σπίτι του πρώην διευθυντή του.
Η αστυνομία βρήκε τα δακτυλικά του αποτυπώματα σε άδεια οδήγησης και σε κάρτα ενοικίασης αυτοκινήτων. Διάφορα άλλα έγραφα που εντοπίστηκαν, οι καταθέσεις μαρτύρων αλλά και το αίμα των δυο κοριτσιών στα παπούτσια του, ήταν αρκετά για να αποδείξουν την ενοχή του.
Η δίκη του ολοκληρώθηκε με 7 θανατικές καταδίκες.
Η εκτέλεσή του αναβαλλόταν επί χρόνια για διάφορους λόγους, κυρίως νομικούς. Ταυτόχρονα συγγενείς του αλλά και μέλη οργανώσεων ενάντια στη θανατική ποινή ισχυρίζονταν ότι επρόκειτο για άτομο με νοητική υστέρηση.
Στο δικαστήριο ο Ράιντ έδειξε σημάδια παράνοιας.
Αποκαλούσε τους δικηγόρους «ηθοποιούς» και ισχυριζόταν ότι ήταν μέρος ενός κυβερνητικού σχεδίου ελέγχου του μυαλού με την ονομασία «Επιστημονική Τεχνολογία», που είχε υπό το έλεγχο κάθε του κίνηση.
Πέθανε από πνευμονία και καρδιακή ανεπάρκεια σε νοσοκομείο του Νάσβιλ, σε ηλικία 55 ετών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
«Τα λυπήθηκε η ψυχή μου και αποφάσισα να δώσω τέλος στη μίζερη ζωή τους». Ο αγρότης από τη Λακωνία που έθαψε ζωντανά τα δύο από τα τέσσερα παιδιά του στο υπόγειο του σπιτιού του, επειδή, όπως δικαιολογήθηκε, «αρρώσταιναν συχνά»… 
