Η Πολυξένη Λοϊζιάς ήταν η πρώτη φεμινίστρια της Κύπρου. Λίγο πριν την αυγή του 20ου αιώνα, η Πολυξένη έκανε πράξη όσα δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς πως θα μπορούσε να τολμήσει μία γυναίκα. Ήταν εκπαιδευτικός, συγγραφέας και αγωνίστρια. Η Λεμεσιανή εκπαιδευτικός πρωτοπορούσε σε πολλά ζητήματα. Πρώτο γυναικείο σωματείο, πρώτο γυναικείο γυμναστήριο, πρώτο γυναικείο περιοδικό. Όλα ριζοσπαστικά, όλα πρωτόγνωρα για την κυπριακή κοινωνία.
Το 1878 αναλαμβάνει μαζί με μία βοηθό, την Άννα Τομάζου-Ιακωβίδου, τη διεύθυνση του μετοχικού Παρθεναγωγείου «Ελπίς» στη Λεμεσό.
Οι δύο γυναίκες, με πείσμα και αφοσίωση στον αγώνα τους για πολύπλευρη μόρφωση των κοριτσιών ίδρυσε στο σχολείο τάξη Ελληνικού. Σ΄αυτήν δίδασκε με λεπτομέρεια ανώτερα μαθήματα και κλασικούς συγγραφείς πέρα από τα στοιχειώδη.
Ένα χρόνο αργότερα, εισάγει για πρώτη φορά το μάθημα της γυναικείας άθλησης στα σχολεία. Ιδρύει μάλιστα το πρώτο γυναικείο γυμναστήριο με την ονομασία «Παλλάδιον». Έως το 1912, η αύξηση των μαθητριών είναι μεγάλη και περήφανη μεταφέρει τις 400 πλέον κοπέλες που αθλούνται σε νέο κτήριο. Η τολμηρή εκπαιδευτικός όμως, δεν πρωτοπορεί μόνο στους εκπαιδευτικούς θεσμούς. Η φλογερή πένα της αναζητεί βήμα ούτως ώστε να μπορέσει να διαχύσει τις φεμινιστικές της απόψεις για την εξύψωση της γυναικείας θέσης σε ολόκληρο το νησί.
Το πρώτο γυναικείο Σωματείο
Το γεγονός ότι οι Κύπριες ήταν κλεισμένες στα του οίκου και δεν μπορούσαν να πάρουν μέρος στα κοινά για την Πολυξένη ήταν αδιανόητο. Δεν πάλευε μόνο για τη γυναικεία χειραφέτηση, αλλά και για τον ρόλο της γυναίκας στο κοινωνικό σύνολο. Έτσι μία γυναίκα έπρεπε και όφειλε να είναι αφοσιωμένη μητέρα, αλλά και εργατική γυναίκα. Να μπορεί να προσφέρει όχι μόνο στο σπίτι και στην οικογένεια αλλά και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και στην πατρίδα.
Χρέος της γυναίκας είναι να μορφωθεί για να αποκτήσει σταθερό χαρακτήρα, πίστη προς τον εαυτό της και προς τους άλλους. Να γίνει έτσι πολύπειρη και πολυμαθής για να μπορεί να προσφέρει ουσιαστικά στην οικογένεια, στην κοινωνία και στην πατρίδα. Είναι ανάγκη να ασχοληθεί και η γυναίκα με τα σημαντικά ζητήματα της παιδείας και της πατρίδας.
Έτσι το 1897, ιδρύει το πρώτο γυναικείο Σωματείο με την ονομασία «Ένωση Ελληνίδων».
Πρώτο γυναικείο περιοδικό
Από το 1912 έως το 1920 εκδίδει το πρώτο γυναικείο περιοδικό με την ονομασία «Κυπριακή Κυψέλη». Σε αυτό αρθρογραφεί υπέρ της γυναικείας χειραφέτησης καθώς και της ισότητας των δύο φύλων. Διεκδικεί ίσα δικαιώματα, δικαίωμα ψήφου καθώς και δικαίωμα στην ίση αμοιβή όσον αφορά στον τομέα της εργασίας. Άγγιζε θέματα τα οποία στη συγκεκριμένη εποχή χλευάζονταν και θεωρούνταν ανορθόδοξα και ανορθολογικά. Η Πολυξένη, όμως, τολμούσε να τα προβάλει θέτοντας τις βάσεις του γυναικείο κινήματος στο νησί.
Ουδέν έργον όνειδος
Ως παιδαγωγός, θεωρούσε πως το έργο της δεν περιοριζόταν μόνο στη διαδασκαλία των κλασικών συγγραφέων. Μέσω της επαφής της με τις νεαρές μαθήτριες, προωθούσε τις απόψεις της για τη γυναικεία χειραφέτηση γύρω από το ζήτημα της εργασίας.
Οι γυναίκες έπρεπε και μπορούσαν να διεκδικήσουν καλύτερα εργασιακά δικαιώματα καθώς και καλύτερες θέσεις. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν παρέλειπε να στέλνει μαθήτριές της στο εξωτερικό για να σπουδάσουν δασκάλες, νηπιαγωγοί, καλλιτέχνιδες, ράπτριες, νοσοκόμες, ανάλογα με την κλίση κάθε μιας και τις ανάγκες της πόλης.
Οι επιρροές
Γεννημένη το 1855 στη Λεμεσό, η εθνική παιδαγωγός σπούδασε στις πνευματικές πόλεις του ελληνισμού: Αθήνα, Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη. Εκεί γνωρίζει τις πρωτοπόρες του ελλαδικού γυναικείου φεμινιστικού κινήματος: Καλιρρόη Παρρέν και Σαπφώ Λεοντιάδα. Οι τρεις τους θα θέσουν τις βάσεις για τη γυναικεία χειραφέτηση σε ολόκληρο τον ελληνικό χώρο.
Δυναμική, πρωτοπόρα, τολμηρή. Άνοιξε το δρόμο για την καλυτέρευση της θέσης της γυναίκας, τον σεβασμό, την μόρφωση, καθώς και την ισότητα των δύο φύλων. Σε μία εποχή που αυτά όχι μόνο δεν θεωρούνταν δεδομένα αλλά και παράλογα. Κατάφερε και κατοχύρωσε βασικά δικαιώματα των γυναικών στη συντηρητική κοινωνία της Κύπρου.
Πέθανε το 1942 σε ηλικία 87 χρονών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Σιχαινόταν τον Ντοστογιέφσκι, θεωρούσε κομπογιαννίτη τον Φρόιντ και δεν κατανοούσε τον Δον Κιχώτη. Οι ιδιοτροπίες του συγγραφέα που έγραψε την περίφημη Λολίτα. Η άγνωστη ζωή του Ναμπόκοφ… 
