Σε ηλικία πέντε ετών ο Αλκιβιάδης έμεινε ορφανός και την ανατροφή του ανέλαβε η οικογένεια του Περικλή, που ήταν πρώτος ξάδερφος της μητέρας του. Στα 45 χρόνια που έζησε δημιούργησε φανατικούς οπαδούς και ορκισμένους εχθρούς. Έκανε τους πάντες να παραμιλούν με τα κατορθώματα αλλά και τις ακολασίες του, προκαλώντας το μίσος και το θαυμασμό φίλων και εχθρών.
Ο πανέμορφος μαθητής του Σωκράτη που δεν είχε ηθικούς φραγμούς
Από μικρός τα είχε όλα. Η ομορφιά του γοήτευε τους Αθηναίους και το μοναδικό ψεγάδι του ήταν ότι τραύλιζε, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να εξελιχθεί σε έναν δεινό ρήτορα.
Εκτός από πολυτέλεια, είχε και τους καλύτερους δασκάλους με κορυφαίο τον Σωκράτη. Η σχέση τους ήταν πολύ στενή.
Ο ένας ήταν έτοιμος να δώσει τη ζωή του για τον άλλον.
Στη μάχη της Ποτίδαιας, το 432 π.X., ο Σωκράτης του έσωσε τη ζωή και ο Αλκιβιάδης έσωσε τον φιλόσοφο από βέβαιο θάνατο στη μάχη του Δηλίου, το 424 π.X.
Για την ηρωική διάσωση του Σωκράτη, ο πάμπλουτος Ιππόνικος πρόσφερε στον Αλκιβιάδη για σύζυγο την κόρη του Ιππαρέτη.
Έτσι ο Αλκιβιάδης στα δικά του πλούτη πρόσθεσε τη μεγάλη προίκα της γυναίκας του, την οποία όμως απατούσε διαρκώς.
Ο Αλκιβιάδης είχε βάλει στοίχημα κάποτε ότι θα έδερνε τον πεθερό του στην Αγορά, όπως και έκανε.
Όταν η γυναίκα του ζήτησε διαζύγιο, ο Αλκιβιάδης όρμησε, την ξυλοφόρτωσε και την πήρε σηκωτή πίσω στο σπίτι τους.
Το διαζύγιο όμως βγήκε.
Μετά το χωρισμό παντρεύτηκε μια θεία του, αλλά συνέχισε την άσωτη ζωή με γυναίκες και όμορφα αγόρια.
Σπαταλούσε αφειδώς χρήματα από την περιουσία του και συμπεριφερόταν αλαζονικά.
Κορόιδευε τους θεούς, χλεύαζε το πολίτευμα της Αθήνας και μαζί με φίλους και εταίρες διασκέδαζε συχνά μέχρι πρωίας.
Μετά τα τρία βραβεία που κέρδισε στους Ολυμπιακούς του 416 π.Χ αγωνιζόμενος με επτά άρματα στις αρματοδρομίες, η δημοτικότητά του εκτινάχθηκε στα ύψη και το γλέντησε με το συνηθισμένο προκλητικό του τρόπο.
Εκτός από την πομπή που του ετοίμασαν, διοργάνωσε άλλη μία, κρατώντας στα χέρια του τα χρυσά αγγεία του Ιερού της Ολυμπίας.
Το σκάνδαλο και η φυγή στην Σπάρτη
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των Αθηναίων στην Σικελία όπου ηγούνταν στόλου 100 πλοίων, κατηγορήθηκε ως υπεύθυνος για τον ακρωτηριασμό των ιερών Ερμών της πόλης. Αυτό ήταν σκάνδαλο πρώτου μεγέθους και τρομερή ιεροσυλία.
Όταν μάρτυρες μίλησαν για μεθυσμένους νέους που λοιδορούσαν ακόμη και τα Ελευσίνια Μυστήρια, το μυαλό όλων πήγε στο «άτακτο» παιδί της Αθήνας.
Έτσι τον κάλεσαν πίσω προκειμένου να τον δικάσουν.
Ο Αλκιβιάδης όμως, θεωρώντας σίγουρη την καταδίκη του που τελικά ήταν εις θάνατο, ζήτησε άσυλο στην Σπάρτη, τον μεγαλύτερο εσωτερικό εχθρό της Αθήνας.
Ήταν αποφασισμένος να εκδικηθεί την πόλη που τον ανέδειξε.
Με όπλα την ευγλωττία, την εξυπνάδα και το θράσος του, ζήτησε άσυλο και οι Σπαρτιάτες τον αποδέχθηκαν.
Παρά το γεγονός ότι ο Αλκιβιάδης είχε μάθει στα πλούτη, την καλοπέραση και την άσωτη ζωή, γρήγορα προσαρμόστηκε στον απαιτητικό και λιτό τρόπο ζωής των κορυφαίων πολεμιστών.
Ξύρισε το κεφάλι του, ντυνόταν λιτά, γυμναζόταν καθημερινά, έτρωγε μέλανα ζωμό και ακολουθούσε πιστά τα έθιμα της Σπάρτης.
Τους έδωσε σημαντικές πληροφορίες για το πως θα μπορούσαν να κόψουν την Αθήνα στα δύο και να μεταφέρουν τον πόλεμο στην ισχυρή πόλη.
Και ενώ όλα πήγαιναν καλά για αυτόν και η Σπάρτη ήταν έτοιμη να κυριαρχήσει επί της αποδυναμωμένης πόλης, ο αχαλίνωτος χαρακτήρας του τον πρόδωσε. Ένα νέο σκάνδαλο ήρθε να ανατρέψει τα σχέδιά του.
Ο πανέμορφος αλλά ασυγκράτητος Αλκιβιάδης είχε ερωτικές σχέσεις με τη σύζυγο του βασιλιά Άγη, με την οποία απέκτησαν και παιδί όσο ο βασιλιάς βρισκόταν σε εκστρατεία. Όταν αποκαλύφθηκε, ήξερε ότι πλέον δεν ήταν ασφαλής.
Για άλλη μια φορά, αποφάσισε να το σκάσει πριν τον τιμωρήσουν.
Τον κυνηγούσαν πλέον οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες καθώς και οι σύμμαχοί τους σε όλη την Ελλάδα.
Επόμενος σταθμός η Περσία
Η επιθυμία του όμως να εκδικηθεί την Αθήνα δεν είχε καταλαγιάσει.
Επόμενος σταθμός του ήταν η Περσία που εκείνη την εποχή αποτελούσε τη μεγαλύτερη δύναμη και ήθελε να επεκταθεί προς τη Δύση.
Το είχε επιχειρήσει άλλωστε στο πρώτο μισό του 5ου αιώνα αλλά δεν τα είχε καταφέρει λόγω της φοβερής αντίστασης που έδειξαν οι Ελληνικές πόλεις, με πρώτες την Αθήνα και τη Σπάρτη.
Ο Τισσαφέρνης γοητεύτηκε από τον πανέμορφο Αθηναίο και για να εκμεταλλευτεί τις πληροφορίες του, προσέφερε στον άλλοτε επιφανή Αθηναίο ασφαλές καταφύγιο. Ο Αλκιβιάδης έκανε το ίδιο με τη Σπάρτη. Προσαρμόστηκε άμεσα στον τρόπο ζωής της Ανατολής, έκανε κολασμένη ζωή και συμβούλευε τον ηγέτη των Περσών για το πως θα νικούσε τους Έλληνες.
Οι δολοπλοκίες του δεν είχαν τέλος.
Απολάμβανε τη φιλοξενία του Πέρση και ετοίμαζε την επάνοδό του στην Αθήνα.
Έστειλε μήνυμα στη γενέτειρά του, ότι μπορούσε να μεσολαβήσει για να νικήσουν τους Σπαρτιάτες, ζήτησε όμως ως αντάλλαγμα την ακύρωση της ποινής, που του είχε επιβληθεί και την αποκατάστασή του.
Έπεισε τον Πέρση σατράπη για την πίστη του, ηγήθηκε του στόλου του, νίκησε τους Λακεδαιμόνιους σε ναυμαχία και άρπαξε τα περσικά και τα σπαρτιατικά λάφυρα και επέστρεψε θριαμβευτής στην γενέτειρά του.
Είχε καταφέρει το ακατόρθωτο και συνέχισε να προκαλεί τη μοίρα και την τύχη του.
Ο Αλκιβιάδης πήγε να διαπραγματευθεί με τον Τισσαφέρνη, για λογαριασμό των Αθηναίων.
Οι Πέρσες όμως τον έπιασαν και τον φυλάκισαν.
Απέδρασε και έστρεψε τον ενδιαφέρον του στον Ελλήσποντο και το εμπορικό πέρασμα του Εύξεινου Πόντου.
Κατατρόπωσε το στόλο των Σπαρτιατών, τους κυνήγησε, κατέλαβε την Κύζικο, επέβαλε την αθηναϊκή κυριαρχία και το καλοκαίρι του 407 π.Χ επέστρεψε στην Αθήνα.
Για να εντυπωσιάσει τους Αθηναίους συνόδευσε την πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων από την Ελευσίνα στην Αθήνα.
Πέρασε από την Ιερά Οδό όπου η παρουσία των Σπαρτιατών ήταν έντονη, λόγω της κατάκτησης της Δεκέλειας για την οποία είχε βοηθήσει και ο ίδιος. Φαινόταν να έχει γυρίσει τη μοίρα υπέρ του, αλλά έκανε λάθος.
Δημιούργησε νέο στόλο με περσικά χρήματα για να πολεμήσει τους Σπαρτιάτες στην Ιωνία. Η ναυμαχία έγινε ενώ αυτός έλειπε και ο στόλος ηττήθηκε.
Η κοινή γνώμη στράφηκε πάλι εναντίον του.
Για να γλυτώσει, αυτοεξορίστηκε στη Θράκη και προσπάθησε να δημιουργήσει δικό του βασίλειο.
Κατηγορήθηκε για τη νέα ήττα των Αθηναίων από τους Σπαρτιάτες στον Ελλήσποντο, παρά το γεγονός ότι τους είχε προειδοποιήσει για τις κινήσεις των Λακεδαιμόνιων.
Το νέο φιλολακωνικό καθεστώς της Αθήνας των τριάκοντα τυράννων τον κήρυξε εξόριστο, όπως έκανε και με το γιό του που μόλις είχε ενηλικιωθεί.
Όταν ξαναβρέθηκε κυνηγημένος από Αθήνα, Σπάρτη και Πέρσες, ζήτησε και πάλι καταφύγιο από τον νέο Πέρση σατράπη Φαρνάβαζο.
Το άδοξο τέλος για την τιμή μιας γυναίκας
Τελικά το 405 π.Χ βρέθηκε δολοφονημένος στη Μέλισα της Μικράς Ασίας, μια μικρή πόλη της Φρυγίας που βρίσκοταν στο δρόμο προς την Περσία.
Οι άγνωστοι εκτελεστές, του κάρφωσαν με δύναμη ένα δόρυ στο στήθος.
Σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς, τους δολοφόνους δεν τους είχαν στείλει πολιτικοί του αντίπαλοι, αλλά τα θύματα ενός άλλου σκανδάλου: «έχοντας διαφθείρει μια νέα γυναίκα από γνωστή οικογένεια, την είχε μαζί του, και τα αδέλφια της γυναίκας δεν ανέχτηκαν την προσβολή και έκαψαν νύχτα το σπίτι και τον σκότωσαν όταν προσπαθούσε να ξεφύγει από τη φωτιά».
