Το 1932 ξέσπασε στην Αυστραλία ένας φοβερός πόλεμος εναντίον ενός ανίκητου εχθρού.
Σπαταλήθηκαν χιλιάδες σφαίρες, αλλά ο εχθρός δεν έπεφτε.
Ήταν ο μεγάλος πόλεμος των Εμού, των γιγαντόσωμων πτηνών που «έβαλαν τα γυαλιά» στον αυστραλέζικο στρατό.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο, οι εκτάσεις στο δυτικό τμήμα της Αυστραλίας μοιράστηκαν μεταξύ 5 χιλιάδων βετεράνων του πολέμου για να καλλιεργήσουν σιτάρι.
Οι καλλιέργειες ήταν πολύτιμες για τους στρατιώτες που δεν είχαν καμία άλλη περιουσία.
Όμως δεν ήταν τυχαίο το ότι οι περιοχές είχαν μείνει ανεκμετάλλευτες μέχρι τότε.
Ήταν σημείο συγκέντρωσης τεράστιων πληθυσμών Εμού, πτηνών που έφταναν τα 2 μέτρα σε ύψος και κατασπάραζαν ό,τι φύτρωνε.
Οι καλλιέργειες των βετεράνων δεν γλίτωσαν από τη λαιμαργία των πτηνών.
Τα σκιάχτρα δεν τρόμαζαν τα τεράστια Εμού και οι φράχτες δεν τα σταματούσαν.
Η μόνη λύση που απέμενε στους επιζώντες του πολέμου ήταν να πάρουν τα όπλα.
Απευθύνθηκαν στο Υπουργείο Άμυνας, το οποίο τους παρείχε πολυβόλα όπλα, 10 χιλιάδες σφαίρες και τον παρασημοφορημένο Ταγματάρχη Μέρεντιθ για να διευθύνει τις επιθέσεις.
Ο πόλεμος ξεκίνησε στις 2 Νοεμβρίου του 1932, όταν εντόπισαν 50 Εμού και άνοιξαν πυρ εναντίον τους.
Τα πτηνά διασκορπίστηκαν με τεράστια ταχύτητα και χάθηκαν μέσα στη βλάστηση.
Προσπάθησαν ξανά μέσα στην ίδια μέρα και κατάφερα να εξολοθρεύσουν γύρω στα 12.
Ο πληθυσμός των Εμού ανερχόταν στις 20 χιλιάδες, οπότε η πρώτη επίθεση ήταν μάλλον απογοητευτική για τους Αυστραλούς.
Στις 4 Νοεμβρίου, ο Ταγματάρχης Μέρεντιθ έστησε ενέδρα σε κοπάδι 1.000 Εμού, αλλά το πολυβόλο κόλλησε μετά από 12 πυροβολισμούς και τα πτηνά συνέχισαν ανενόχλητα την πορεία τους.
Την επόμενη μέρα, οι στρατιώτες επιβιβάστηκαν σε φορτηγά και αποπειράθηκαν να πυροβολήσουν εν κινήσει τα πτηνά.
Άλλη μία αποτυχία για τον στρατό.
Όχι μόνο δεν έφτασαν σε ταχύτητα τα Εμού, αλλά οι στρατιώτες δεν μπορούσαν καν να σημαδέψουν λόγω του ανώμαλου εδάφους.
Έως τις 8 Νοεμβρίου, είχαν χρησιμοποιήσει περισσότερες από 2 χιλιάδες σφαίρες και σκότωσαν μόλις 50 πτηνά.
Οι συνεχείς αποτυχίες των στρατιωτών προκάλεσαν τόσο αρνητικά σχόλια από τον Τύπο, που ο Υπουργός Άμυνας αναγκάστηκε να αποσύρει τη βοήθειά του.
Ο Ταγματάρχης Μέρεντιθ εκθείασε την πολεμική δεινότητα των πτηνών: «Αν είχαμε στρατιωτική μεραρχία με τις αντοχές αυτών των πτηνών, θα μπορούσαμε να νικήσουμε κάθε στρατό στον κόσμο. Μπορούν να αντιμετωπίσουν πολυβόλα καλύτερα και από τανκ. Είναι σαν τους Ζουλού, που δεν τους έπιαναν οι σφαίρες».
Στις 12 Νοεμβρίου, αφού εισηγήθηκαν υψηλόβαθμοι αξιωματικοί, το Υπουργείο έδωσε άδεια να συνεχιστεί ο «πόλεμος».
Επικεφαλής ήταν πάλι ο Ταγματάρχης Μέρεντιθ, που βελτίωσε τις επιδόσεις του στο δεύτερο μέρος της εκστρατείας.
Από τι 13 Νοεμβρίου έως τις 10 Δεκεμβρίου που τον ανακάλεσαν, οι στρατιώτες σκότωναν 100 Εμού κάθε μέρα.
Στην αναφορά του έγραψε ότι εξολοθρεύτηκαν 986 πτηνά με 9.860 σφαίρες, δηλαδή αναλογία 10 σφαίρες για κάθε νεκρό πουλί.
Τα νέα για τον πόλεμο των Εμού διαδόθηκαν στον υπόλοιπο κόσμο και προκάλεσαν αντιδράσεις από οικολόγους, που φοβήθηκαν ότι θα αφανιστεί το είδος.
Οι εκτάσεις συνέχισαν να ταλανίζονται από περιοδικές εμφανίσεις Εμού, αλλά το Υπουργείο Άμυνας δεν παραχώρησε ποτέ ξανά όπλα στους αγρότες.
Ο πόλεμος έληξε με τη θριαμβευτική νίκη των πτηνών, που δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να ακολουθούν τους φυσικούς κανόνες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
«Να θανατωθούν όλα τα σπουργίτια». Πώς η εκστρατεία του Μάο Τσε Τουνγκ για την εξόντωση των πουλιών που έτρωγαν τα σιτηρά, οδήγησε στον μεγάλο λιμό με εκατομμύρια νεκρούς στην Κίνα… 
