Η «διελκυστίνδα» ή αλλιώς το «τραβηχτό», έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα.
Ένα σχοινί και δύο ισάριθμες ομάδες, αρκούν. Αυτά είναι τα μόνα προαπαιτούμενα για να περάσει το παιχνίδι από τη θεωρία στην πράξη.
Σκοπός: να κερδίσει η ομάδα που με τη δύναμή της θα καταφέρει να τραβήξει προς το μέρος της την αντίπαλη. Θέλει δύναμη, αλλά και τεχνική. Αν υπάρχει συγχρονισμός ακόμη καλύτερα.
Αυτό το παιχνίδι, που στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν «διελκυστίνδα», στη σύγχρονη εποχή άλλαξε μόνο ονομασία. Υπάρχει η άποψη πως το παιχνίδι εμφανίστηκε γύρω στον 5ο αι. π.Χ.
Εκτός από την αρχαία Ελλάδα, αναφορές για την ύπαρξή του γίνονται και σε Αίγυπτο, Ρώμη, Κίνα, Ινδία γύρω στον 12ο αι. μ. Χ.
Στα χρόνια του μεσαίωνα, γίνονται αναφορές σε παιχνίδια με σχοινιά στην Ευρώπη. Οι Άγγλοι το ονομάζουν «tug of war».
Παιχνίδι ή άθλημα;
Κανονισμοί συγκεκριμένοι δεν υπάρχουν, ούτε και πεδίο για πολλές παρανοήσεις.
Τα πράγματα είναι απλά.
Το «τραβηχτό» στην Ελλάδα και την Κύπρο δεν αποτελεί άθλημα αλλά είναι ένα απλό παιδικό παιχνίδι ή άσκηση ενδυνάμωσης, που κάνουν σε πολλά αθλήματα για να σπάει η ρουτίνα της προπόνησης.
Το ολυμπιακό άθλημα
Από το 1900 και μόνο για μία εικοσαετία, αποτέλεσε άθλημα των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι κανόνες της διελκυστίνδας δεν είχαν σταθεροποιηθεί, ενώ ποτέ δεν υπήρχε συγκεκριμένη ομάδα αθλητών που έπαιρναν μέρος.
Ουσιαστικά οι πιο «δυνατοί» κάθε χώρας δημιουργούσαν μία ομάδα, η οποία προσπαθούσε να τραβήξει με περισσότερη δύναμη το σκοινί κατά τέσσερα μέτρα προς το μέρος της.
Σήμερα είναι άθλημα που αναπτύσσεται σε 54 κράτη.
Οι αθλητές κάνουν βάρη, γυμνάζουν συγκεκριμένες μυικές ομάδες, συγχρονίζονται και δουλεύουν την τεχνική, που χρειάζεται όσο και η δύναμη.
Το οξύμωρο είναι ότι στην Ελλάδα, που μάλλον ανακαλύφθηκε το παιχνίδι, η διελκυνστίδα δεν είναι διαδεδομένο άθλημα. Ωστόσο, το «τραβηχτό» έχει λατρευτεί από μικρούς και μεγάλους. Αποτελεί σταθερό παραδοσιακό παιχνίδι, ιδίως κατά την περίοδο του Πάσχα, όταν οι γιορτές προσφέρονται για παιχνίδια και συγκεντρώσεις.
Είναι ένα κομμάτι της παράδοσης και της παιδικής ηλικίας, όπως η μακριά γαϊδούρα και γι αυτό θα υπάρχει πάντα, καθώς περνάει από γενιά σε γενιά.
