«Ο Χριστόδουλος Ξηρός είναι συνεπής με την επαναστατική του συνείδηση και η απόδρασή του είναι πολιτική πράξη».
Με αυτά τα λόγια, ο συνήγορός του δικαιολόγησε την απόφασή του να μην επιστρέψει στις φυλακές, μετά τη νόμιμη ολιγοήμερη άδειά του.
Η κυβέρνηση απάντησε, ότι θα δημιουργήσει φυλακές υψίστης ασφάλειας και θα κάνει πιο σκληρούς τους όρους, για χορήγηση άδειας στους φυλακισμένους.
Οι συνέπειες
Πρώτη συνέπεια της επιλογής του Ξηρού, (που λογικά δεν το επέλεξε συνειδητά) είναι να γίνουν πιο άσχημες οι συνθήκες κράτησης, για όσους έχουν καταδικαστεί ως τρομοκράτες.
Δεύτερη συνέπεια για αυτούς, είναι ότι δεν θα μπορούν πλέον να λαμβάνουν άδειες.
Τα συμβούλια θα φοβούνται, ότι δεν θα επιστρέψουν ποτέ, επειδή αυτό επιτάσσει η επαναστατική τους συνείδηση. Κι έτσι θα καθαρίσουν μια και καλή.
Μαζί τους θα την πληρώσουν και οι ποινικοί, καθώς η αστυνομία βρήκε ευκαιρία να διαμαρτυρηθεί, ότι κάποιοι όταν βγαίνουν, ή δεν επιστρέφουν, ή συμμετέχουν σε εγκληματικές ενέργειες.
Το 98% όμως επιστρέφει και το μέτρο είναι ευεργετικό για χιλιάδες κρατούμενους.
Ωστόσο, με τις άδειες μπορούν να βλέπουν τα παιδιά τους, ώστε να μην υπάρχει απόλυτη διακοπή της γονικής σχέσης.
Μπορούν να έχουν ερωτικές σχέσεις με τις συζύγους ή τις φίλες τους. Ή γενικώς.
Οι φυλακισμένες μητέρες βρίσκονται, έστω και για λίγο, κοντά στην οικογένειά τους.
Οι κρατούμενοι διευθετούν εκκρεμή ζητήματα, που ο καθένας καταλαβαίνει ότι είναι αναρίθμητα.
Φυσικά, όσο οι άδειες για τον καθένα ξεχωριστά αυξάνονται, σταδιακά προετοιμάζεται και η επανένταξη στην κοινωνία, ώστε κατά την αποφυλάκιση, να μην υποστούν το σοκ που προκαλεί ο περίφημος ιδρυματισμός.
Αλλά και για μας, τους απέξω, είναι ένα μέτρο ευεργετικό, γιατί είμαστε πολίτες ενός καλύτερου πολιτισμού, που δεν εκδικείται του ανθρώπους (αν και για αυτό δεν είμαι πολύ βέβαιος), αλλά σέβεται τις ανάγκες τους, ή έστω προσπαθεί.
Με τον γνωστό λαϊκισμό των δημοσιογράφων, που σχολιάζουν και των πολιτικών που απλά αντιδρούν στην επικαιρότητα, με δηλώσεις λαϊκής κατανάλωσης, όλα αυτά και άλλα κεκτημένα, διακυβεύονται.
Μια ουτοπική σκέψη
Για αυτό ίσως, μια σκέψη είναι, ότι ο Χριστόδουλος μπορεί να κάνει άλλη μία πράξη, όντως επαναστατική. Να επιστρέψει στη φυλακή. Να υπερασπιστεί ειρηνικά όσους είναι μέσα και περιμένουν να βγουν. Να ανατρέψει το λαϊκιστικό κύμα αντίδρασης των δήθεν opinion maker, που προκάλεσε «η πολιτική του επιλογή».
Ακούγεται βέβαια ακραίο, αλλά θα ήταν εξόχως ανατρεπτικό. Ίσως θα ήταν και μια καλή σφαλιάρα, σε ένα σύστημα που κρίνει, παρατηρώντας το δένδρο και σπάνια βλέπει ότι ακολουθεί δάσος.
ΥΓ: Το μόνο παρήγορο είναι, ότι όλες τις εκφοβιστικές δηλώσεις τις έκαναν κρατικοί λειτουργοί, που διακρίνονται για την αναποτελεσματικότητά τους και αύριο θα τις έχουν ξεχάσει. Πιθανόν, επειδή θα σχολιάζουν κάποιο άλλο γεγονός της επικαιρότητας και λογικά, ως είθισται, δεν θα αλλάξει τίποτα, γιατί αυτή τη φορά θα είναι προς το χειρότερο.
Δημήτρης Πετρόπουλος
