Η Colonia Dignidad ή αλλιώς η “αποικία της αξιοπρέπειας” δημιουργήθηκε σε μια απομακρυσμένη περιοχή στα νότια της Χιλής το 1961.
Ιδρυτής της ήταν ο Πολ Σέφερ, πρώην αξιωματικός των Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος εγκατέλειψε τη Γερμανία για να αποφύγει τις κατηγορίες για κακοποίηση αγοριών σε ορφανοτροφείο που είχε ιδρύσει στη Βόννη.
Ο Σέφερ κατέφυγε στη Χιλή μαζί με άλλους 200 Γερμανούς, αλλά και πολλά ορφανά. Εκεί αγόρασε μια έκταση 130 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Ίδρυσε την Αποικία της Αξιοπρέπειας και αυτοανακηρύχθηκε υπέρτατος πνευματικός της ηγέτης.
Αν και παρουσίαζε την πόλη του ως έναν ειδυλλιακό τόπο για οικογένειες, η πραγματικότητα ήταν εντελώς διαφορετική.
Οι οικογένειες που διέμεναν εκεί δεν ήταν ενωμένες. Τα παιδιά μετά τη γέννησή τους χωρίζονταν από τους γονείς κι έμεναν σε διαφορετικά σπίτια. Καθώς μεγάλωναν δεν ήξεραν ποιοι ήταν οι γονείς τους και ο μόνος που είχε επαφή μαζί τους ήταν ο Σέφερ για να ικανοποιεί τις σεξουαλικές του διαστροφές.
Οι άνδρες ζούσαν χωριστά από τις γυναίκες και απαγορευόταν κάθε σεξουαλική ή άλλη επαφή μεταξύ τους. Όλοι τους φορούσαν παραδοσιακά ρούχα της Βαυαρίας, της δεκαετίας του ’40.
Η αχανής έκταση ήταν περιφραγμένη με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα και πάνοπλοι στρατιώτες με εκπαιδευμένα σκυλιά φρουρούσαν νυχθημερόν τον χώρο, ώστε να αποκλείσουν κάθε ενδεχόμενο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο.
Τις αποφάσεις για όλα τα ζητήματα της κλειστής αυτής κοινωνίας τις έπαιρνε μόνο ο Σέφερ.
Οι περίπου 300 έγκλειστοι ήταν υποχρεωμένοι να υπακούν σε κάθε εντολή του και να υπομένουν βασανιστήρια: τους έβαζε επί πολλές ώρες να καλλιεργούν τη γη κάτω από τον ήλιο, χωρίς νερό κι αν παραβίαζαν κάποιον από τους αυστηρούς κανόνες, η τιμωρία ήταν σκληρή.
Δημοκρατικοί βουλευτές που άκουγαν τις ανησυχίες κατοίκων γειτονικών χωριών και τις καταγγελίες για περίεργες εξαφανίσεις νεαρών αγοριών, ζήτησαν να γίνει έλεγχος στην αυτοκρατορία του Σέφερ.
Όμως, η ανατροπή και η δολοφονία του δημοκρατικού ηγέτη Αλιέντε απέτρεψε κάθε ενδεχόμενο για έρευνα.
Αντίθετα, ο Σέφερ βρήκε έναν σύμμαχο στο πρόσωπο του νέου δικτάτορα, Πινοσέτ.
Ο νέος ηγέτης της Χιλής είχε αποφασίσει να κυβερνήσει με το μαστίγιο και τον τρόμο.
Έστειλε στην Colonia τον αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών και λίγο αργότερα η αποικία έγινε ένα μυστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και μαρτυρίου αντικαθεστωτικών.
Όσοι συλλαμβάνονταν οδηγούνταν στον πρόθυμο Σέφερ, ο οποίος τους περίμενε σε υπόγειες στοές. Εκεί υπήρχε ειδικός χώρος για βασανιστήρια.
Η συνεργασία των εκπαιδευμένων στρατιωτών του Σέφερ και των χιλιανών αστυνομικών ήταν άψογη. Πολλοί από τους κρατούμενους βασανίστηκαν μέχρι θανάτου.
Μεταξύ αυτών ο πρώην αριστερός ηγέτης Alvaro Vallejos Villagran που συνελήφθη το 1974 από πράκτορες του Πινοσέτ.
Το τέλος της αυτοκρατορίας του Σέφερ ήρθε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 όταν ένας τοπικός εισαγγελέας πέρασε την είσοδο της αποικίας. Ένας από τους έγκλειστους τού έδωσε ένα χαρτί με καταγγελία για κακοποίηση. Το 1997 εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης του Σέφερ ο οποίος δραπέτευσε στην Αργεντινή.
Ο Σέφερ συνελήφθη το 2005 λίγο έξω από το Μπουένος Άιρες και εκδόθηκε στη Χιλή όπου καταδικάστηκε σε 20 χρόνια κάθειρξη για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών. Πέντε χρόνια αργότερα πέθανε στη φυλακή σε ηλικία 88 χρόνων.
Πρόσφατα ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ ανακοίνωσε ότι θα ανοίξουν τα αρχεία για την Colonia Dignidad, υπενθυμίζοντας ότι η περίοδος προστασίας του απορρήτου των διπλωματικών εγγράφων έχει διάρκεια 30 χρόνων και άρα τα αρχεία που χρονολογούνται πριν από το 1985 είναι ήδη διαθέσιμα στους μελετητές.
Περίπου 120 πρώην κάτοικοι αυτής της κοινότητας αποφάσισαν να καταθέσουν ομαδική αγωγή και να απαιτήσουν αποζημίωση ύψους 1 εκατ. δολαρίων έκαστος από το κράτος της Χιλής, το οποίο κατηγορούν ότι επέτρεψε την ύπαρξη και τη δράση “μιας από τις πλέον επικίνδυνες θρησκευτικές αιρέσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας”, σύμφωνα με τον Βίνφριντ Χέμπελ, τον δικηγόρο που τους εκπροσωπεί και ο οποίος υπήρξε ένα από τα θύματα.
Η αγωγή αναμένεται επίσης να στραφεί και εναντίον του γερμανικού κράτους, στο οποίο προσάπτεται ότι δεν έκανε απολύτως τίποτε για να διασώσει τους υπηκόους του.
Ο Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ αναγνώρισε ότι η διαχείριση από τις γερμανικές αρχές της Colonia Dignidad “κάθε άλλο παρά περιποιεί τιμή στην ιστορία του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας”.
Όπως είπε “για πάρα πολλά χρόνια, από τη δεκαετία του 1960 ως του 1980, οι γερμανοί διπλωμάτες στην καλύτερη περίπτωση απέστρεφαν το βλέμμα. Σε κάθε περίπτωση (έκαναν) ελάχιστα για την προστασία των συμπολιτών τους σε αυτή την κοινότητα”.
Ο γερμανός υπουργός παραδέχθηκε πως, ακόμη και μετά τον τερματισμό των ωμοτήτων που διαπράττονταν στην κοινότητα, οι γερμανικές αρχές “δεν έδειξαν την αποφασιστικότητα και τη διαφάνεια που ήταν αναγκαίες για να αποδοθούν ευθύνες και να αντληθούν μαθήματα”.
Η ιστορία καταγράφεται με συγκλονιστικό τρόπο στην ταινία Colonia με τους Έμα Γουότσον και Ντάνιελ Μπριλ σε σκηνοθεσία του βραβευμένου με Όκσαρ, Φλόριαν Γκάλενμπεργκερ
