Η ταινία της Φίνος Φιλμς, «Η κυρά μας η μαμή», προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες την 1η Δεκεμβρίου 1958 και εισπρακτικά τα πήγε μέτρια.
Η ταινία όμως, έγινε εξαιρετικά αγαπητή και προβάλλεται μέχρι σήμερα προκαλώντας πάντα το χαμόγελο. Βέβαια, όπως όλα δείχνουν, οι πρωταγωνιστές δυσκολεύτηκαν αρκετά στα γυρίσματα.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Γεωργίας Βασιλειάδου και της Ξένιας Καλογεροπούλου, που στα εξωτερικά γυρίσματα αναγκάστηκαν να μείνουν σε ένα ακατάλληλο ξενοδοχείο, όπου τα κρεβάτια ήταν γεμάτα κοριούς!
«Η κυρά μας η Μαμή», ήταν η συνέχεια της συνεργασίας Βασιλειάδου – Μακρή μετά την ταινία «Η θεία από το Σικάγο».
Τότε ο Φίνος γυρνούσε την ταινία «Μια ζωή την έχουμε», η οποία δεν τα κατάφερε απέναντι στο δυνατό δίδυμο της Γεωργίας Βασιλειάδου και του Ορέστη Μακρή, γεγονός που πείσμωσε τον Φίνο.
Είχε επενδύσει πολλά εκείνη την εποχή στην ομορφιά της Υβόν Σανσόν και την απαράμιλλη γοητεία του Δημήτρη Χόρν.
Έτσι, όταν είδε τις χαμηλές εισπράξεις δεν έχασε χρόνο και πήρε αμέσως τον Σακελλάριο να του επισημάνει την αποτυχία.
«Ε, όχι και μαμά της Βαλσάμη»
Μια δεκαετία αργότερα, τον Δεκέμβρη του 1968, προβλήθηκε μια ακόμα επιτυχημένη δουλειά του Φίνου.
Η ταινία «Για ποιον χτυπά η κουδούνα», με πρωταγωνιστές τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο και τον Κώστα Βουτσά. Οι γυναίκες που πλαισίωναν τους δυο ηθοποιούς ήταν η Μπεάτα Ασημακοπούλου και η Νόρα Βαλσάμη, που έπαιζαν το ρόλο της μητριάς και της κόρης.
Ο ρόλος όμως, είχε γραφτεί αρχικά για σχέση μητέρας και κόρης και όχι μητριάς. Η Μπεάτα Ασημακοπούλου, μόλις διάβασε το σενάριο, δέχτηκε να συμμετάσχει με τον όρο να μην παίξει την μητέρα της Βαλσάμη, επειδή τότε ήταν πολύ νέα και δεν ήθελε να υποδυθεί ρόλους μεγαλύτερων γυναικών.
Αντιθέτως, δυο χρόνια πριν, το 1966 η 33χρονη Μαίρη Χρονοπούλου είχε δεχτεί ευχαρίστως να υποδυθεί την μητέρα της 24χρονης Ζωής Λάσκαρη στην ταινία «Δάκρυα για την Ηλέκτρα»!
«Γλυκέ μου τύραννε»
Στην θεατρική του απόδοση ονομάστηκε αρχικά «Οι γυναίκες προτιμούν τους σκληρούς», με πρωταγωνίστριες στο σανίδι τις Βίλμα Κύρου και Μιράντα Μυράτ. Όταν αποφασίστηκε η κινηματογραφική μεταφορά, ο πρώτος τίτλος που σκέφτηκαν οι συντελεστές ήταν «Γλυκέ μου τύραννε».
Τελικά, επικράτησε ο τίτλος, «Μια τρελή τρελή οικογένεια», με την Μαίρη Αρώνη να γίνεται από τις πιο αγαπητές κινηματογραφικές μητέρες. Λίγο καιρό πριν η Ρένα Βλαχοπούλου είχε αρνηθεί να παίξει την μητέρα της Καρέζη και πάλι για λόγους ηλικίας.
Η Τζένη Καρέζη φωτογραφήθηκε με τον Αλέκο Αλεξανδράκη για την προώθηση της ταινίας. Το νυφικό που φόρεσε ήταν το δικό της από το γάμο με τον Ζάχο Χατζηφωτίου το 1962.
Το ίδιο φόρεμα επέλεξε και στην σκηνή του γάμου με τον Αντρέα Μπάρκουλη στην ταινία
«Τζένη – Τζένη».
«Απαγορεύεται η διάβασις στις σκηνές μας και θέλουμε τη λευκή σταρ»
Στα γυρίσματα της ταινίας «Η Λίζα και η άλλη», με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη, συνέπεσε συμπτωματικά στο ίδιο σημείο να βρίσκεται και το συνεργείο της ταινίας «Ο Ατσίδας», με τον Ντίνο Ηλιόπουλο.
Το πλήρωμα του «Ατσίδα» επιχείρησε να «απαγάγει» την Αλίκη και να την μεταφέρει στην δική τους πλευρά. Για να γίνει όμως σωστά η απαγωγή, έβαψαν τα πρόσωπά τους με σκούρα μπογιά, έβαλαν πούπουλα στα κεφάλια τους και έγραψαν ένα σημείωμα με συμβολισμούς, το οποίο έλεγε:
«Απαγορεύεται η διάβασις στις σκηνές μας. Θέλουμε τη λευκή σταρ. Υπογραφή, ο αρχηγός της φυλής». Αφού ως Ινδιάνοι δεν ήταν δυνατόν να γνωρίζουν ελληνικά, το σημείωμα είχε γραφτεί με τον εξής τρόπο.
Για το «απαγορεύεται» χρησιμοποιήθηκε ένα απαγορευτικό βέλος της τροχαίας, ένα σφυροδρέπανο συμβόλιζε τη «διάβαση», ενώ ο αρχηγός παραστάθηκε με μια σημαία, μια μούντζα κι ένα σχεδιάγραμμα της οδού Φυλής!
Όσον αφορά τη «λευκή σταρ», δηλαδή την Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο συμβολισμός έγινε σχεδιάζοντας ένα τσουβάλι με σιτάρι. Μαζί με τον Ηλιόπουλο, που ηγούνταν της φυλής, το μήνυμα μετέφεραν ο Παντελής Ζερβός και ο Στέφανος Στρατηγός που είχε το ρόλο του μεταφραστή.
Η ευχάριστη στιγμή απαθανατίστηκε μέσα σε μια αναμνηστική φωτογραφία, που κυκλοφόρησε από την εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», στις 11 Νοεμβρίου 1961.
Το κείμενο βασίστηκε σε πληροφορίες από το βιβλίο του Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη: «Ταινίες για Φίλημα», εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ
Φωτογραφίες αντλήθηκαν από την επίσημη σελίδα της finos film.
