Το υπέρογκο κόστος για αμυντικές δαπάνες δεν είναι μόνο ελληνική πληγή.
Όπως μαρτυρούν τα ιλιγγιώδη νούμερα, που πληρώνουν οι Αμερικανοί φορολογούμενοι για τα εξοπλιστικά προγράμματα του στρατού, δεν λείπουν οι σπατάλες και οι υπερβάσεις προϋπολογισμών.
Υπέρογκες δαπάνες δισεκατομμυρίων δολαρίων για χαλασμένα πλοία, αντικατάσταση όπλων, τα οποία δε χρειάζονταν αντικατάσταση και επιπλέον αρμάτων απ’ όσα χρειάζονται για να νικήσεις ακόμη και τον «Γκοτζίλα»!
Με προϋπολογισμό 614 δισ. δολάρια το 2013 -αναμένεται να μειωθεί κατά 62 δισ. το 2014– υπάρχει τεράστιο περιθώριο σπατάλης.
Είναι μία φούσκα, που τροφοδοτεί πλήθος άχρηστων προγραμμάτων, κάποιες φορές ως αποτέλεσμα κακοδιαχείρισης και κάποιες άλλες ως συνέπεια πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Υπάρχουν άφθονες αποδείξεις, ότι το Πεντάγωνο δεν έχει την παραμικρή ιδέα που δαπανώνται τα χρήματα των φορολογουμένων και αποτελεί άντρο διαφθοράς.
Ακολουθεί μια μικρή λίστα, με γνωστές περιπτώσεις, καθώς η ιστορία της σπατάλης του Πενταγώνου είναι πολύ μεγαλύτερη!
Σκάφος παράκτιας μάχης LCS
Το 2001, το σκάφος παράκτιας μάχης LCS του Ναυτικού σχεδιάστηκε για ένα νέο είδος πολέμου, τις επιχειρήσεις σε πυκνοκατοικημένες παράκτιες ζώνες και «επικίνδυνα» αβαθή ύδατα, όπου πολλοί αναλυτές προβλέπουν συρράξεις στο μέλλον.
Μετά από 12 χρόνια, με συμβόλαια με τέσσερις μεγαλοεργολάβους και υπερβάσεις προϋπολογισμών, παρελήφθησαν μόλις τέσσερα σκάφη.
Αυτό το διάστημα κατασκευάζονται άλλα 13, έναντι 50 σκαφών που προέβλεπε το αρχικό πλάνο.
Ο λόγος είναι, ότι παρουσιάστηκαν τεράστια προβλήματα.
Το LCS δε σχεδιάστηκε για γενικευμένη μάχη και οι προδιαγραφές του απαιτούν να αποφεύγει την εμπλοκή με ισχυρότερους αντιπάλους.
Όμως στον πόλεμο, όλα ανατρέπονται.
Πώς μπορεί μια «γάστρα» με ρωγμές, να αντέξει ένα χτύπημα από μια τορπίλη ή έναν πύραυλο;
Σε προσομοιώσεις μάχης με κινεζικά πλοία, το LCS καταποντίστηκε.
Επιπλέον, το πυροβόλο των 57 χιλιοστών ταλαντεύεται στις υψηλές ταχύτητες και το ραντάρ αεράμυνας είναι ανεπαρκές.
Και ακόμη χειρότερα, το σόναρ του σκάφους δε μπορεί να εντοπίσει τις νάρκες, στοιχείο εξαιρετικά επικίνδυνο για σκάφος που επιχειρεί σε αβαθή ύδατα.
Με βάση την αναφορά στην Επιτροπή Έρευνας του Κογκρέσου τον Σεπτέμβριο, το πρώτο LCS πρόγραμμα κόστισε 670 εκατ. δολάρια και το δεύτερο 813 εκατ..
Το Ναυτικό ανέθεσε συνολικά την κατασκευή 17 σκαφών, τα τέσσερα από αυτά το 2013.
Ο προϋπολογισμός του Ναυτικού για το 2014 εισηγείται την κατασκευή ακόμη τεσσάρων σκαφών κόστους 1,8 δισ. και επιπλέον χρηματοδότηση για τον εξοπλισμό τους.
Αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες, οφείλεται στο ότι κάποιοι παρατηρητές εκτίμησαν, πως το αρχικό κόστος των 220 εκατομμυρίων ήταν πολύ χαμηλό.
Ωστόσο, είθισται να χρησιμοποιείται μια αρχική εκτίμηση με εξωπραγματικά χαμηλό κόστος, για να εγκριθεί το πρόγραμμα και ακολουθεί μια… «καθιερωμένη τακτική» για τις δημόσιες συμβάσεις.
Άρματα που δε χρειάζεται ο στρατός
Φέτος, οι νομοθέτες αναίρεσαν έγκριση 436 εκατ. Δολαρίων, για την κατασκευή και τη συντήρηση του ισχυρού τανκ Μ-1 Abrams.
Ο στρατός διαθέτει περισσότερα από 2.300 τέτοια άρματα και έχει άλλα 3.000 στην αποθήκη.
«Εάν είχαμε επιλογή, θα χρησιμοποιούσαμε αυτά τα χρήματα διαφορετικά», είχε δηλώσει τον Απρίλιο στο Associated Press ο στρατηγός Ray Odierno.
Γιατί λοιπόν χρειάζονται κι άλλα τανκς;
Η εταιρεία κατασκευαστής, General Dynamic, πίεσε έντονα, προκειμένου να διατηρήσει την παραγωγή του M-1 Abrams, με δεδομένο ότι υπάρχει ένα και μοναδικό εργοστάσιο που τα παράγει στο Οχάιο.
Τη λειτουργία του συγκεκριμένου εργοστασίου στηρίζουν δυναμικά δημοκρατικοί και ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές.
Η παραγωγή του τανκ συνεπάγεται 16 χιλιάδες θέσεις απασχόλησης και κανένας πολιτικός δε θα επωμιζόταν το βάρος της απώλειάς τους.
Έτσι, επινοούν κάθε χρόνο διάφορες ρυθμίσεις, για να παραμένει ανοιχτό το εργοστάσιο, παρά την εκτίμηση του Πενταγώνου, ότι η αναστολή της παραγωγής, θα εξοικονομούσε 3 δισ. δολάρια στους φορολογούμενους!
Το Πεντάγωνο αναθεώρησε το ύψος του προγράμματος για το 2013 στα 181 εκατομμύρια.
Χαμένες προμήθειες
Οι μικρές προμήθειες μπορούν να «σκοτώσουν» τον προϋπολογισμό!
Σε μία εκτενή έρευνα, τον Νοέμβριο, το Reuters ανέδειξε την Υπηρεσία Προμηθειών του Στρατού (DLA), ως χαρακτηριστικό παράδειγμα εκτράχυνσης του προϋπολογισμού.
Στις αποθήκες υπάρχουν τόνοι προμηθειών της Υπηρεσίας, αλλά συνεχίζει να αγοράζει ανεξέλεγκτα.
«Έχουμε απογράψει υλικό αξίας 14 δισ. για διάφορες χρήσεις και πιθανόν να μας αρκούν τα μισά από αυτά», δήλωσε ο ανώτατος αξιωματούχος του Ναυτικού, Mark Harnitchek.
Τον Σεπτέμβριο του 2012, η Υπηρεσία ξόδεψε 733 εκατ. σε προμήθειες που ήδη διέθετε, ενώ τον προηγούμενο χρόνο είχε εγκρίνει άλλα 609 εκατομμύρια δολάρια.
Υπάρχουν ακόμη αποθήκες γεμάτες εκρηκτικά και πολεμοφόδια από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, που έχουν λήξει.
Ενίοτε, το Πεντάγωνο καταστρέφει κάποιες ποσότητες, αλλά τα περισσότερα παραμένουν στοιβαγμένα.
Ο λόγος είναι ότι είναι φθηνότερα.
Φαινομενικά όμως, γιατί με το πρώτο ατύχημα λαμβάνονται μέτρα που στοιχίζουν εκατομμύρια!
Εκπρόθεσμες συμβάσεις, ακυρώσεις παραγγελιών και άλλες σπατάλες
Υπάρχουν όμως κι άλλα!
Το Πεντάγωνο έχει σπαταλήσει δισεκατομμύρια, για να αναβαθμίσει το λογισμικό του, ώστε να ελέγξει τις δαπάνες του, αλλά κάθε προσπάθεια έχει πέσει στο κενό κι έχει στοιχίσει εκατομμύρια.
Το σύστημα υποστήριξης εμπλοκής της Αεροπορίας κόστισε ένα δισ. δολάρια και δε δουλεύει.
Επίσης, το Πεντάγωνο εγκατέλειψε το πρόγραμμα ανθρώπινου δυναμικού στον Στρατό, που είχε σκοπό να εξορθολογήσει τις αμοιβές και τα συστήματα προσωπικού.
Το ίδιο συνέβη και με τις αλλεπάλληλες απόπειρες του Ναυτικού, να εκσυγχρονίσει το λογισμικό του σύστημα.
Η Υπηρεσία Ελέγχου των Συμβάσεων είναι μια μικρή κυβέρνηση μέσα στο Πεντάγωνο. Πολλές συμβάσεις, όμως, είναι εκπρόθεσμες.
Αυτό μεταφράζεται σε δισεκατομμύρια δολάρια, που δεν έχουν καταβληθεί και επαχθείς τόκους, που μπαίνουν σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμη και από το 1996.
Σε όλα αυτά, αθροίζεται η απόπειρα του στρατού, να αντικαταστήσει την καραμπίνα τύπου Μ4, που χρησιμοποιήθηκε στο Αφγανιστάν.
Το 2008 εγκρίθηκε δαπάνη ύψους 2,5 δισ. δολαρίων για την αντικατάσταση περισσότερων από 500.000 όπλων σε διάστημα 20 χρόνων.
Όμως, τον Ιούνιο του 2013 το πρόγραμμα ανακλήθηκε, αφού είχαν δαπανηθεί 14 εκατ. σε δοκιμές 8 τύπων καραμπίνας, που έδειξαν ότι δεν υπήρχε λόγος αντικατάστασης!
Στα παραπάνω ποσά, προστίθενται τα χρήματα που δαπανήθηκαν σε οπλικά συστήματα, όπως το μαχητικό F-35 Stealth, μία βάση στο Αφγανιστάν που δεν ήθελε κανείς και περισσότερα από 500 εκατ. σε ελικόπτερα για τον αφγανικό στρατό, ο οποίος δε μπορεί να τα συντηρήσει.
Κανείς δε γνωρίζει πόσα χρήματα σπαταλήθηκαν γι’ αυτά, ακόμη κι εκείνοι που είχαν την ευθύνη των δαπανών!
