Η Πιπίτσα Παΐσιου ήταν η βελούδινη φωνή του ραδιοφώνου της ΕΡΤ και ήταν εκείνη που ενημέρωνε το κοινό που απευθυνόταν στον ΟΤΕ για να μάθει την ώρα. «Στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι…» .
Ήταν επίσης η πρώτη εκφωνήτρια μιας εξίσου πρωτοπόρου προσπάθειας για τη λειτουργία ραδιοφωνικού σταθμού στην Ελλάδα. Το 1948 μια ομάδα ερασιτεχνών οδηγών του 781 Λόχου Γενικών Μεταφορών δημιούργησε τον σταθμό που χαρακτηρίστηκε «προπομπός της ΥΕΝΕΔ». Κάλεσαν για δοκιμαστικά διάφορες γυναίκες και τελικά ως εκφωνήτρια επελέγη η Πιπίτσα Παΐσιου, η οποία με τη «βελούδινη φωνή» της είχε κερδίσει τους ακροατές του νεότευκτου τότε σταθμού.
Ο σύζυγός της, σύμφωνα με τα ιατροδικαστικά ευρήματα, αποφάσισε να τη λυτρώσει από την περιπέτειά της. Τοποθέτησε το μαξιλάρι στο πρόσωπό της, την ώρα που εκείνη κοιμόταν, με αποτέλεσμα να της προκαλέσει ασφυξία και να πεθάνει. Στη συνέχεια πήρε ένα μαχαίρι, το τοποθέτησε κάθετα στο δάπεδο και έπεσε με ορμή πάνω του ακολουθώντας για πάντα και στον θάνατο τη σύζυγό του.
Η Καλλιόπη Παΐσιου, η «Πιπίτσα» όπως την αποκαλούσαν οι συνάδελφοί της στη ραδιοφωνία, σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή από τη δεκαετία του ‘50 και τα χρόνια που ακολούθησαν.
Η Παΐσιου ήταν η φωνή της γνωστής φράσης «στον επόμενο τόνο» της υπηρεσίας εξυπηρέτησης συνδρομητών του ΟΤΕ, από το 1960. Φωνή που διατηρήθηκε ως πρόσφατα, στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Η ίδια η Καλλιόπη Παΐσιου είχε περιγράψει πως είχε γίνει η επιλογή της για να εκφωνεί την ώρα.
«Στη δεκαετία του ‘50 μας φώναξαν από τον ΟΤΕ περίπου δέκα εκφωνήτριες. Πήγαμε στο στούντιο της ΕΡΤ για να κάνουμε το δοκιμαστικό. Μετά από λίγο με φώναξαν και μου είπαν: «κ. Παΐσιου εσάς επιλέξαμε». «Εμένα;» τους ρώτησα. Έτσι έγινε».
Η συσκευή που μετέδιδε την ώρα ήταν μια τετράγωνη σιδερένια μεταλλική κατασκευή που έμοιαζε με τραπέζι. Μέσα ήταν τοποθετημένο ένα ρολόι μεγάλης ακρίβειας και ένας μεγάλος μεταλλικός κύλινδρος που περιστρεφόταν. Πάνω στον κύλινδρο ήταν γραμμένες οι φωνές των λεπτών, των ωρών και των δευτερολέπτων του 24ωρου. Έτσι όποιος καλούσε το 141 άκουγε την ώρα μέσα από αυτό τον μηχανισμό. Η συσκευή λειτούργησε για 25 ολόκληρα χρόνια από το 1975 έως το 2000.
