Απέναντι από τη Μεθώνη βρίσκεται το νησάκι της Σαπιέντζας. Θεωρείται από τα ομορφότερα της Μεσσηνίας, καθώς συνδυάζει άγρια βλάστηση και θάλασσα. Στη νότια πλευρά της βρίσκεται ένας ιστορικός φάρος, γνωστός και ως «φανάρι» στους ντόπιους. Είναι κατασκευασμένος από πέτρα και έχει πολυγωνικό σχήμα.
Οικοδομήθηκε το 1885 με εντολή της βασίλισσας της Αγγλίας, Βικτώριας, για να διευκολύνει το πέρασμα των πλοίων. Από την αρχαιότητα η περιοχή έκρυβε παγίδες και εκεί έχουν καταγραφεί πολλά ναυάγια πλοίων.
Το πιο ψηλό σημείο του φάρου έχει ύψος 18 μέτρα. Ανεβαίνοντας 75 πέτρινα σκαλοπάτια φτάνουμε στην κορυφή. Από εκεί φαίνεται η διάσημη βραχονησίδα που έχει σχήμα καρδιάς. Ο περίπλους του νησιού δεν επιτρέπει στον ταξιδιώτη να αντιληφθεί από κοντά το ιδιαίτερο σχήμα της.
Μόνο οι αεροφωτογραφίες αποκαλύπτουν το μυστικό της περιοχής και το κατατάσσουν στα πιο διάσημα αξιοθέατα των φωτογραφικών λευκωμάτων.
Η απόσταση που έφτανε το φως του φάρου στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του ήταν τα 40 μίλια, ενώ σήμερα η απόσταση αυτή έχει μειωθεί και φτάνει τα 27 μίλια.
Η συνολική περιστροφή του διαρκούσε 8 λεπτά. Για τον λόγο αυτό, οι κάτοικοι των γύρω χωριών ανέφεραν χιουμοριστικά ότι από το φως του οι γυναίκες μπορούσαν ακόμα και να κεντήσουν. Τα χρόνια της κατοχής όμως σταμάτησε να φέγγει στα διερχόμενα πλοία.
Η Σαπιέντζα είναι ακατοίκητο νησί και προσφέρει φιλοξενία σε σπάνια πουλιά και ζώα τα οποία βρίσκονται σε ειδικό καθεστώς προστασίας. Το δασαρχείο Καλαμάτας ελέγχει τον αριθμό τους και ορίζει κάθε χρόνο με αυστηρούς όρους την δυνατότητα για κυνήγι. Υπάρχει περιορισμένη κυνηγετική περίοδος τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο.
Στο νησί υπάρχει δάσος με κουμαριές, το οποίο αποτελείται από δέντρα που ξεπερνούν τα 12 μέτρα, κάτι ιδιαίτερα σπάνιο για το είδος στην Ελλάδα.
Ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση βρίσκεται η Σπαρτόλακκα, μια κόκκινη κοιλάδα που οφείλει το χρώμα της στην απολιθωμένη γύρη των φυτών.
Τα πιο ιδιαίτερα ζώα είναι οι κρητικοί αίγαγροι, γνωστά και ως κρι-κρι, τα οποία εισήχθησαν στο νησί το 1986.
Αρχαία ναυάγια
Το όνομα Σαπιέντζα είναι ιταλικό και σημαίνει σοφία. Με τη λέξη αυτή προέτρεπαν τους ναυτικούς να προσέχουν όταν πλέουν μπροστά από το νησί, καθώς η διέλευση των πλοίων σε εκείνο το σημείο ήταν δύσκολη. Από την αρχαιότητα ήταν ναυτικό πέρασμα, καθώς εκεί περνούσε ο ναυτικός δρόμος που ένωνε την Ιταλία με τη Μέση Ανατολή. Από την αρχαιότητα και στα χρόνια του Βυζαντίου και της τουρκοκρατίας το νησί αποτελούσε αγκυροβόλιο για τους στόλους.
Μετά την υπογραφή της «συνθήκη της Σαπιέντζας» το 1209 το αγκυροβόλιο ανέλαβαν οι Βενετοί.
Σήμερα στον βυθό της θάλασσας κείτονται δεκάδες ναυάγια πλοίων, που χτύπησαν στα απότομα βράχια κατά το πέρασμα τους από το νησί. Ανάμεσα τους και γερμανικά καράβια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που βυθίστηκαν από το περίφημο υποβρύχιο «Παπανικολής». Μάλιστα, η τοποθεσία «Καράβια» πήρε την ονομασία της από τα πλοία που βύθισε το θρυλικό υποβρύχιο.
Τα πιο εντυπωσιακά είναι το ναυάγιο των «Κιόνων» και το ναυάγιο των «Σαρκοφάγων».
Οι κίονες ανακαλύφτηκαν το 1920 στον βυθό της Σαπιέντζας και πιθανόν προέρχονταν από το περιστύλιο που είχε χτίσει ο Ηρώδης στην Καισαρεία της Παλαιστίνης. Ήταν κατασκευασμένοι από γρανίτη και είχαν φορτωθεί στα πλοία από τους Βενετούς για να τους μεταφέρουν στην Ευρώπη μετά τη καταστροφή της πόλης. Τελικά δεν κατάφεραν να φτάσουν στον προορισμό τους καθώς βυθίστηκαν στα νερά της Σαπιέντζας.
Οι ρωμαϊκές σαρκοφάγοι είναι από σκαλιστό τιτανιούχο λίθο και βρίσκονται σε βάθος 15 μέτρων.
Από τη Μεθώνη το καλοκαίρι υπάρχει δρομολόγιο με καΐκι για περιήγηση στη Σαπιέντζα.
Δείτε παρακάτω ένα εντυπωσιακό βίντεο με τον Φάρο της Σαπιέντζας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ο θρυλικός Φάρος της Μυκόνου, όπου ανήλικοι αντάρτες αιχμαλώτισαν Γερμανούς στρατιώτες
