Τον Ιανουάριο του 1914, ο Μεξικάνος επαναστάτης Πάντσο Βίγια έγινε πρώτη είδηση, όχι για κάποια μάχη ή έναν πύρινο λόγο, αλλά για κάτι πολύ διαφορετικό: ένα συμβόλαιο ταινίας.
Ο Βίγια υπέγραψε συμβόλαιο 25.000 δολαρίων με την εταιρεία Mutual Films, στην οποία παραχώρησε τα αποκλειστικά δικαιώματα για την κινηματογραφική κάλυψη του στρατού του.
Σύμφωνα με τους όρους του συμβολαίου, απαγορευόταν σε οποιονδήποτε άλλον εικονολήπτη να συμμετέχει στην εκστρατεία του Βίγια, ενώ ο στρατηγός θα έπαιρνε ένα εγγυημένο ποσοστό από τα ακαθάριστα κέρδη.
Και όλα αυτά, χωρίς να έχει μάνατζερ.
Λίγο μετά την υπογραφή του συμβολαίου από τον Βίγια, ένας άλλος διοικητής των επαναστατών υπέγραψε ξεχωριστό συμβόλαιο, παραχωρώντας τα αποκλειστικά δικαιώματα για την κινηματογραφική κάλυψη του δικού του στρατού.
Ο πόλεμος στον κινηματογράφο
Η εταιρεία έστειλε τέσσερις εικονολήπτες να συναντήσουν τον στρατό του Βίγια.
Ο στρατηγός καθυστέρησε αναγκαστικά μια επίθεση στην πόλη Οχινάγα, μέχρι να φτάσουν εκεί.
Επίσης, συμφώνησε ότι αν η εταιρεία δεν μπορούσε να τραβήξει καλά πλάνα στις πραγματικές μάχες, θα τις σκηνοθετούσε ο ίδιος.
Η εταιρεία αποφάσισε να κάνει μια ταινία για τη ζωή του Βίγια και ο στρατηγός συμφώνησε να υποδυθεί τον εαυτό του, παρότι εξακολουθούσε να είναι επικεφαλής ενός μαχόμενου στρατού.
Η Mutual έκρινε ότι τα ατημέλητα παλιά ρούχα του Βίγια δεν «έγραφαν» καλά στην κάμερα, έτσι του έδωσαν μια στιλάτη καινούρια στολή την οποία φόρεσε με χαρά.
Όταν οι παραγωγοί παραπονέθηκαν ότι δεν ήταν εύκολο να τραβήξουν τις εκτελέσεις την αυγή, ο Βίγια τις μετέφερε χρονικά για να υπάρχει καλύτερο φως.
Ο Χάρι Άιτκεν, στέλεχος της Mutual Films, δήλωσε στην εφημερίδα New York Times ότι η εταιρεία του είχε αγοράσει δέκα ειδικά σχεδιασμένες κάμερες για να καλύψει τον πόλεμο.
Οι κάμερες είχαν τροποποιηθεί, είπε, ώστε να προστατεύσουν τους εικονολήπτες από τα πυρά κατά τη λήψη στρατιωτικών σκηνών.
Ένας δημοσιογράφος τον αποκάλεσε «ο πόλεμος που έγινε για το γύρισμα μιας ταινίας».
Στην πραγματικότητα, ήταν ο τρόπος που επέλεξε ο Βίγια να χρηματοδοτήσει την επανάστασή του και να κάνει δημόσιες σχέσεις.
Η εταιρεία παρουσίασε τον στρατηγό ως ήρωα στις ταινίες μέχρι την εισβολή του στις ΗΠΑ το 1916.
Μετά από αυτό, έγινε ο χειρότερος «κακός» στις ταινίες.
Πηγή: «Συναρπαστικές Πολεμικές Ιστορίες που δεν ειπώθηκαν ποτέ», Rick Beyer, Εκδόσεις «Κλειδάριθμος»
