Μεγάλωσε σε μια φάρμα που καλλιεργούσε βαμβάκι, με την πολυμελή οικογένειά του.
Αγαπημένη του ασχολία ήταν να τραγουδάει ό,τι άκουγε από το μονίμως ανοικτό ραδιόφωνο.
Η μητέρα του παρατήρησε ότι η φωνή του μικρού ήταν σωστή και έπιανε τις νότες με ευκολία.
Είχε ταλέντο που η μάνα του χαρακτήρισε «θείο δώρο» και δεν το άφησε ανεκμετάλλευτο, χάρη στη θυσία της μητέρας του που έκανε και δεύτερη δουλειά, για να πληρώσει τα μαθήματα φωνητικής.
Ο πιτσιρικάς αδιαφορούσε για το σχολείο και κατά συνέπεια δεν είχε πολλές ευκαιρίες για επαγγελματική καριέρα, καθώς εκτός από τη μουσική δεν έχει άλλα χαρίσματα.
Αγόρασε την πρώτη του κιθάρα στη Γερμανία, όπου υπηρετούσε στην αμερικάνικη πολεμική αεροπορία.
Όταν απολύθηκε, επέστρεψε στις ΗΠΑ και παντρεύτηκε.
Για μια περίοδο εργάστηκε ως πλανόδιος πωλητής, αλλά αυτός το τρόπος ζωής δεν του ταίριαζε.
Άρχισε να παίζει μουσική πιο μεθοδικά. Δημιούργησε μια τριμελή μπάντα με φίλους του και στην πρώτη τους εμφάνιση, ντύθηκαν όλοι με μαύρα.
Αυτό το χρώμα έγινε το σήμα κατατεθέν του και το κοινό ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό.
Σύντομα ακολούθησε και το πρώτο του συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία «Sun Records».
Από τα πρώτα χρόνια συνέθεσε τα κομμάτια που έγιναν σταθμός στην πορεία του.
Τίτλοι όπως το «Blue Suede Shoes» και το «I walk the line» ακούγονται στο ραδιόφωνο μέχρι σήμερα.
Δεν κατάφερε όμως να ελέγξει τις αδυναμίες του. Τα ναρκωτικά και το αλκοόλ ήταν οι δαίμονές του, που τον παρέσυραν σε μια ζωή στο όριο και στην αυτοκαταστροφή.
Οι καταχρήσεις κατέστρεψαν τον πρώτο του γάμο, αλλά όχι και την καριέρα του.
Τόλμησε να κάνει εμφανίσεις σε φυλακές, όπου τραγουδούσε μπροστά σε κρατούμενους που ταυτίζονταν με τα τραγούδια του. Στις ζωντανές εμφανίσεις το κοινό τον αποθέωνε. Ήταν πιο δημοφιλής από ποτέ.
Τότε γνώρισε και τη γυναίκα που άλλαξε τη ζωή του. Μέσα από πολλές δυσκολίες και συγκρούσεις, τον βοήθησε να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά και τελικά ενέδωσε στις επίμονες προτάσεις γάμου. Τον ήθελε αλλά όχι σωματικά και πνευματικά κατεστραμμένο.
Έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Η γυναίκα του, Τζουν Κάρτερ, πέθανε τον Μάιο του 2003. Τέσσερις μήνες μετά την ακολούθησε.
Ο εικονιζόμενος είναι ο θρυλικός τραγουδιστής Τζόνι Κας.
