Με το όνομα “Κολέτ” έγινε γνωστή η Γαλλίδα Συντονί Γκάμπριελ Κολέτ. Το κορίτσι που γεννήθηκε το 1873 σε ένα χωριό της Βουργουνδίας, παντρεύτηκε επιφανείς Γάλλους πολίτες και έγραψε σπουδαία βιβλία που ξεσήκωναν τις γυναίκες. Σε μια εποχή που οι γυναίκες πάλευαν για να αποκτήσουν περισσότερα δικαιώματα, η Κολέτ έγινε σύμβολο για τις φεμινιστικές οργανώσεις.
Τον επαναστατικό της χαρακτήρα κληρονόμησε από τη μητέρα της Συντονί, η οποία παρά τον κλειστό κύκλο του χωριού, είχε αρνηθεί να φορέσει μαύρα για το θάνατο του άντρα της, προκαλώντας τους συγχωριανούς της.
Η Κολέτ σε ηλικία 20 ετών μπήκε στα αστικά σαλόνια του Παρισιού καθώς παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο Ανρί Γκοτιέ Βιλάρ. Χάρη σε αυτόν, γνώρισε τον Όσκαρ Ουάιλντ, Μάρσελ Προύστ και ήρθε σε επαφή με την υψηλή κοινωνία. Τότε ξεκίνησε να γράφει τις δικές της ιστορίες, που είχαν στοιχεία από την πραγματική της ζωή.
Τα πρώτα της βιβλία «Η Κλοντίν στο Παρίσι», Η «Κλοντίν νοικοκυρά» και η «Κλοντίν φεύγει», εκδόθηκαν με το ψευδώνυμο του άντρα της “Βίλλυ” και έγιναν ανάρπαστα.
Ο Βιλάρ, όπως έλεγαν, την είχε κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο για να γράφει συνεχώς καινούργια μυθιστορήματα.
Η Κολέτ όμως δεν ο τύπος της γυναίκας που θα ανεχόταν τις επαναλαμβανόμενες απιστίες του άντρα της και μετά από μια δεκαετία τον χώρισε.
Έκοψε τα μαλλιά της κοντά και ξεκίνησε να εργάζεται ως χορεύτρια και να εμπλουτίζει το περιεχόμενο των γραπτών της με καινούργιες εμπειρίες.
Δεν δίστασε να αποκαλύψει τις σεξουαλικές της προτιμήσεις, κάνοντας δεσμούς με γυναίκες. Η πιο γνωστή ήταν με τη Μίσι, με την οποία συνεργάστηκαν στη σκηνή του Μουλέν Ρουζ.
Το προκλητικό χορευτικό
Μαζί χόρευαν το “Αιγυπτιακό Όνειρο”, ένα χορευτικό που είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και η αστυνομία είχε απειλήσει ότι θα έκλεινε το καμπαρέ.
Η Μίσι εμφανιζόταν ντυμένη ως άντρας και έδινε ένα παρατεταμένο φιλί με την Κολέτ. Το κοινό τους πετούσε πορτοκάλια, κέρματα και σκόρδα στη σκηνή.
Ατίθασο πνεύμα καθώς ήταν, δεν είχε φραγμούς και δεν επηρεαζόταν από τα ταμπού της εποχής.
Όταν εργαζόταν στην εφημερίδα Ματέν παντρεύτηκε για δεύτερη φορά τον αρχισυντάκτη Ανρί ντε Ζουβενέ.
Εργάστηκε ως μίμος, ηθοποιός, κριτικός κινηματογράφου και πήγε ως πολεμική ανταποκρίτρια στην Ιταλία για να καλύψει τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αργότερα χώρισε με τον δεύτερο σύζυγό της και έκανε δεσμό με τον γιο του πρώτου της συζύγου, τον Μπερτράν. Παντρεύτηκε τρίτη φορά τον Μορίς Γκοντουκέτ, ο οποίος πιάστηκε αιχμάλωτος κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου καθώς ήταν Εβραίος και ελευθερώθηκε το 1942, ύστερα από πολλές προσπάθειες της Κολέτ.
Ανακάλυψε τη νέα τότε ηθοποιό Όντρει Χεπμπορν και της ανέθεσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση “Γκίγκι” που ανέβηκε στο Μπροντγουέι και ήταν βασισμένο στο βιβλίο της.
Πέθανε το 1954 έχοντας γράψει σημαντικά μυθιστορήματα που έγιναν ταινίες, θεατρικά έργα και μούζικαλ.
Το ταλέντο της αναγνωρίστηκε από τον καλλιτεχνικό χώρο με τον Πολ Κλοντέλ να την αποκαλεί το 1927 “τη σπουδαιότερη εν ζωή συγγραφέα της Γαλλίας”.
Το μεγαλύτερο όργιο της αρχαίας Ρώμης που διοργάνωσε ο Νέρωνας, μέσα σε λίμνη. Δεν υπήρχε κανένας ηθικός φραγμός, καθώς ακόμη και οι σκλάβοι «βρέθηκαν» με τις γυναίκες των αφεντικών τους…
