Ο πληθυσμός των «Κάρο» δεν ξεπερνά τις 3 χιλιάδες.
Είναι μία από τις μικρότερες φυλές της Αφρικής, εγκατεστημένοι για χρόνια στα νότια της Αιθιοπίας.
Ζουν κατά μήκος του ποταμού Omo, απ’ τον οποίο εξαρτάται και η επιβίωσή τους.
Παλαιότερα, σε πιο πλούσιες εποχές, φημίζονταν για τα σπίτια που κατασκεύαζαν, αλλά τον τελευταίο αιώνα κατοικούν σε τριγωνικές καλύβες.
Δεν έχουν ηλεκτρικό, ούτε πρόσβαση σε νοσοκομείο. Πρέπει να διανύσουν χιλιόμετρα σε ανώμαλο δρόμο για να έρθουν σε επαφή με κάποια «σύγχρονη» πόλη.
Αποτελούν μία από τις πιο ελκυστικές φυλές για τουρίστες και μελετητές.
Είναι φιλικοί, καθόλου επιθετικοί και διατηρούν ζωντανές όλες τις παραδόσεις τους.
Σήμα κατατεθέν τους είναι η άσπρη μπογιά, με την οποία κάνουν σχέδια πάνω στο δέρμα τους.
Τα σχέδια, περίπλοκα και περίτεχνα, έχουν ως στόχο να ελκύσουν το αντίθετο φύλλο.
Δεν τα χρησιμοποιούν μόνο οι γυναίκες, αλλά και οι άντρες, οι οποίοι βάφονται και για να τρομοκρατήσουν τους αντιπάλους τους.
Οι πιο θαρραλέοι, σκίζουν το δέρμα τους και αφήνουν τα σημάδια να φαίνονται, για να διαφημίζουν την αντοχή τους στον πόνο και τη δύναμή τους.
Οι άντρες μπορούν να έχουν όσες γυναίκες θέλουν, αρκεί να μπορούν να τις συντηρήσουν.
Οι γυναίκες ασχολούνται ιδιαίτερα με τον καλλωπισμό τους.
Καλύπτουν τα μαλλιά τους με κόκκινο πηλό αναμιγμένο με βούτυρο, ενώ επεξεργάζονται τα δέρματα ζώων με λάδι, για να δημιουργήσουν ρούχα.
Αν και σε πολλές από τις φωτογραφίες, οι άντρες της φυλής φωτογραφίζονται με καραμπίνες στα χέρια, στην πραγματικότητα είναι φιλήσυχοι.
Τις χρησιμοποιούν μόνο για προστασία από τα ζώα και τα τελευταία χρόνια, τα όπλα είναι περισσότερο σύμβολο στάτους και δύναμης.
Στο παρελθόν, πριν την εμφάνιση των όπλων, στις μάχες χρησιμοποιούσαν ραβδιά, τα οποία έχουν επαναφέρει, καθώς πολλοί τουρίστες ζητούν να δουν από κοντά παραδοσιακές μονομαχίες.
Οι τουρίστες πληρώνουν αδρά, όχι μόνο για «στημένες» μονομαχίες, αλλά ακόμα και για να επισκεφτούν τα χωριά τους.
Κάθε αυτοκίνητο πληρώνει 20 δολάρια για είσοδο και ένα δολάριο για κάθε φωτογραφία. Οι εικονικές μάχες φτάνουν και τα 60 δολάρια.
Ο τουρισμός έχει αποδειχτεί προσοδοφόρος, με αποτέλεσμα οι νέοι να μην ασχολούνται πια με την κτηνοτροφία
Ίσως επειδή είναι απαραίτητοι για την επιβίωσή τους, οι ξένοι είναι ευπρόσδεκτοι και φιλοξενούνται με προθυμία.
Σχεδόν κάθε οικογένεια θα τους καλέσει στην καλύβα της, για να τους προσφέρει καφέ και θα γιορτάσουν, πίνοντας «ακέλε», το αλκοολούχο ποτό που κατασκευάζουν οι ίδιοι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
«Πρώτα είπα γιατρός και ύστερα μαμά». Η τραγική ιστορία των πρώτων πεντάδυμων κοριτσιών που ήρθαν στον κόσμο. Έζησαν για μια δεκαετία ως τουριστικά αξιοθέατα πίσω από μια τζαμαρία. Τις αποζημίωσαν μετά από 64 χρόνια… (φωτο & βίντεο)…
