ΠΗΓΗ: ΟΙ 100 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΑΧΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, MICHAEL LEE LANNING. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ
Οι Ισπανοί διατηρούσαν τον ισχυρότερο στρατό του κόσμου επί σχεδόν έναν αιώνα, εξαιτίας της εξερεύνησης και εκμετάλλευσης του πλούτου του «Νέου Κόσμου».
Το ναυτικό της Ισπανίας κυβερνούσε τις θάλασσες, ενώ ο στρατός της προχωρούσε στην Ευρώπη, επιβάλλοντας τον πολιτισμό και την καθολική θρησκεία σε τεράστιες μάζες ανθρώπων.
Στο τέλος του 16ου αιώνα, η Ισπανία κυριαρχούσε στην Ευρώπη και μόνο η Αγγλία αποτελούσε κάποια απειλή για την ηγεμονία της.
Οι προσβολές της Ελισάβετ προς την Ισπανία
Για πολλά χρόνια, οι δύο δυνάμεις ήταν σύμμαχοι μέσω βασιλικών γάμων.
Ωστόσο, όταν η Ελισάβετ Α’ έγινε βασίλισσα της Αγγλίας το 1558, επέβαλε την προτεσταντική εκκλησία ως επίσημη θρησκεία της χώρας.
Έδωσε άδεια στους Άγγλους καπετάνιους, πολλοί από τους οποίους ήταν πραγματικοί πειρατές, να συλλαμβάνουν τα ισπανικά πλοία που επέστρεφαν με θησαυρούς από την Αμερική.
Επέτρεψε επιθέσεις στα παραθαλάσσια ισπανικά χωριά και αύξησε την υποστήριξη της Αγγλίας προς τους προτεστάντες επαναστάτες της Ολλανδίας εναντίον της ισπανικής κατοχής.
Ο βασιλιάς Φίλιππος Β’, ηγεμών της Ισπανίας και ένθερμος καθολικός, υπέμεινε αυτές τις επιθέσεις μέχρι και τη στιγμή τον Φεβρουάριο του 1587, όταν η Ελισάβετ διέταξε την εκτέλεση της βασίλισσας Μαρίας της Σκοτίας, που ήταν η μεγάλη αντίπαλός της για τον θρόνο και βαθύτατα καθολική.
Ο Φίλιππος αποφάσισε να αντιδράσει.
Ωστόσο, είχε να αντιμετωπίσει ένα σοβαρό πρόβλημα. Πώς να διασχίσει τη θάλασσα της Μάγχης.
Για να το πετύχει, έπρεπε να καταστρέψει ή τουλάχιστον να επιβληθεί στο αγγλικό ναυτικό, έτσι ώστε να μπορέσουν τα πλοία του να μεταφέρουν τον στρατό του από την ηπειρωτική Ευρώπη στην Αγγλία.
Η θάλασσα της Μάγχης
Ο Φίλιππος πίστευε ότι με τη βοήθεια του Θεού και ένα ισχυρό ναυτικό, θα μπορούσε να πετύχει τον στόχο του.
Οι Άγγλοι επίσης είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον Θεό, αλλά πήραν συγχρόνως μέτρα για να ενισχύσουν τον στόλο τους.
Τα ελαφρότερα ισπανικά πλοία ήταν σχεδιασμένα για να πλησιάζουν και να εμβολίζουν τα εχθρικά πλοία, ώστε να ακολουθούν μάχες πάνω στα καταστρώματα. Οι Άγγλοι όμως, είχαν κατασκευάσει μεγαλύτερα σκάφη, εξοπλισμένα με κανόνια ισχυρότερα και με μεγαλύτερο βεληνεκές.
Ενώ τα ισπανικά πλοία μετέφεραν περισσότερους στρατιώτες για μάχη σώμα με σώμα, τα αγγλικά σκάφη είχαν κυρίως ναυτικούς και πυροβολητές.
Για την εισβολή στην Αγγλία, ο Φίλιππος δεν αντιμετώπιζε μόνο τη Μάγχη, αλλά και αρκετά άλλα εμπόδια.
Πρώτον, ο Άγγλος καπετάνιος Σερ Φράνσις Ντρέικ προσορμίστηκε στο ακρωτήριο Σεντ Βίνσεντ, έκανε επιδρομές στις ισπανικές ακτές και κατέστρεψε τα σημαντικότερα αποθέματα βαρελιών, που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά των προμηθειών του ισπανικού στόλου.
Ακολούθως πέθανε ο διοικητής του ισπανικού στόλου, μη δίνοντας καμία άλλη επιλογή στον Φίλιππο, παρά να διορίσει στη θέση του τον άπειρο δούκα Μεδίνα Σιδόνια.
Η αναχώρηση της Ισπανικής Αρμάδας
Στις 20 Μαΐου 1588, η Ισπανική Αρμάδα αναχώρησε για την Αγγλία με 130 πλοία, 2.500 κανόνια και 30.000 άνδρες, από τους οποίους τα δύο τρίτα ήταν στρατιώτες.
Μια σφοδρή θύελλα και η σήψη των προμηθειών, ανάγκασε τον στόλο να σταματήσει στην Κορούνια για επισκευές και ανεφοδιασμό.
Τελικά, αναχώρησε προς τον βορρά στις 12 Ιουλίου.
Η Ελισάβετ ανέμενε την εισβολή και είχε βγάλει στη θάλασσα τον στόλο της : 34 πολεμικά πλοία και 6.000 άνδρες. Άλλα 163 σκάφη, με ικανούς καπετάνιους, ενίσχυαν τον στόλο.
Αντίθετα με την ισπανική αρμάδα, τα αγγλικά σκάφη μπορούσαν να ανεφοδιάζονται σε φιλικά λιμάνια.
Οι Ισπανοί πλησίασαν στην αγγλική ακτή στις 19 Ιουλίου.
Οι Άγγλοι δεν κινήθηκαν προς το μέρος τους, αλλά έμειναν μακριά ώστε να κανονιοβολούν την ισπανική παράταξη με τα μεγάλου βεληνεκούς κανόνια τους, χωρίς τον κίνδυνο να χτυπηθούν από τα μικρά εχθρικά κανόνια. Οι Άγγλοι επιτέθηκαν στις 21, 23 και 25 Ιουλίου, καθώς οι Ισπανοί προχωρούσαν προς βορράν μέσα στη Μάγχη και σπαταλούσαν ματαίως τα πυρομαχικά τους εναντίον στόχων που βρίσκονταν εκτός της ακτίνας δράσης τους.
Τα υπέρτερα αγγλικά κανόνια προξένησαν ζημιές στα ισπανικά πλοία και σκότωσαν πολλά από τα μέλη των πληρωμάτων τους.
Στις 27 Ιουλίου, η Ισπανική Αρμάδα έμεινε με ελάχιστα πυρομαχικά και κατέφυγε στο Καλέ της γαλλικής ακτής, όπου πυρπολήθηκε απ’ τους Άγγλους.
Αν και τα πλοία σώθηκαν, η Αρμάδα δεν είχε άλλη επιλογή απ’ το να επιστρέψει στην Ισπανία.
Κινήθηκε βόρεια, με σκοπό να περιπλεύσει τη Σκοτία και να ακολουθήσει τις ακτές τις Ιρλανδίας μέχρι την Ισπανία.
Καθ’ οδόν, τα πληρώματα υπέφεραν από πείνα, δίψα και ασθένειες, ενώ θύελλες κατέστρεψαν πολλά πλοία.
Όταν έφτασε στην Ισπανία, είχαν απομείνει μόλις τα μισά πλοία της Αρμάδας.
Παρά τις καταστρεπτικές απώλειες, η Ισπανία είχε επαρκείς πηγές για να καθελκύσει καινούρια πλοία.
Ο Φίλιππος ενίσχυσε τον στρατό και το ναυτικό του, για να διατηρήσει το βασίλειο, αλλά η ήττα της Αρμάδας τερμάτισε κάθε ελπίδα για μελλοντικές κατακτήσεις.
Από το 1588 και έπειτα, η ισχύς της Ισπανίας μειώθηκε. Αντιθέτως, η Αγγλία άρχισε να επεκτείνει την αυτοκρατορία της στη βόρεια Αμερική και στην Ινδία.
