Πέθανε ο ‘Lemmy’ Kilmister των Motorhead. «Παίξτε δυνατά τη μουσική του», έγραψαν τα μέλη του συγκροτήματος (βίντεο)

Ο τραγουδιστής των Motorhead Ian Fraser «Lemmy» Kilmister πέθανε από καρκίνο σε ηλικία 70 ετών, όπως ανακοίνωσε το βρετανικό συγκρότημα.

Ο θρυλικός τραγουδιστής και μπασίστας του συγκροτήματος, ένας από τους μεγάλους επιζώντες του Rock’ n’ Roll, είχε διαγνωστεί με μια ιδιαιτέρως επιθετική μορφή καρκίνου, μόλις το περασμένο Σάββατο.

«Δεν υπάρχει κάποιος εύκολος τρόπος να σας το πούμε. Ο δυνατός και ευγενής φίλος «Lemmy» πέθανε σήμερα μετά από σύντομη μάχη με μια επιθετική μορφή καρκίνου. Έμαθε πως έπασχε στις 26 Δεκεμβρίου. Βρισκόταν σπίτι, μπροστά από το αγαπημένο του video game από το «The Rainbow», με την οικογένειά του», ανέφεραν οι Motorhead σε ανάρτηση τους στο Fabebook για τον θάνατό του.

«Θα πούμε περισσότερα τις επόμενες ημέρες, αλλά για τώρα, παρακαλούμε, παίξτε Motorhead δυνατά, παίξτε Hawkind δυνατά, παίξτε τη μουσική του Lemmy ΔΥΝΑΤΑ. Πιείτε ένα ή δύο ποτά. Μοιραστείτε ιστορίες. Γιορτάστε τη ζωή όπως το έκανε τόσο έντονα αυτός ο άνθρωπος. Born to lose, lived to win.».

Η ζωή ενός θρύλου

Ο Lemmy γεννήθηκε στο Μπάρσλεμ του Στάφορντσαϊρ της Αγγλίας, την παραμονή Χριστουγέννων του 1945. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν τριών μηνών και αναγκάστηκε να μείνει με την μητέρα και την γιαγιά του. Λίγα χρόνια αργότερα, η μητέρα του παντρεύτηκε τον ποδοσφαιριστή της Πλύμουθ Αργκάιλ, Τζορτζ Ουίλις και ο Κίλμιστερ αναγκάστηκε να μείνει με τον πατριό του και τα δύο του παιδιά. Φοίτησε στο σχολείο Ysgol Syr Thomas Jones, όπου του έδωσαν το παρατσούκλι «Lemmy» λόγω της φράσης «lend me» που χρησιμοποιούσε για να ζητάει δανεικά χρήματα.

Σε εφηβική ηλικία ξεκίνησε να παίζει κιθάρα, αφού είδε τους Beatles ζωντανά και εντάχθηκε στους The Sundowners. Στα 17 του χρόνια, μετακόμισε στο Στόκπορτ μαζί με την κοπέλα του, Κάθι, με την οποία έκανε ένα γιο. Εκεί, έγινε μέλος των Rainmakers, των The Motown Sect και το 1965, εντάχθηκε στους The Rockin’ Vickers με τους οποίους κυκλοφόρησε τα σινγκλ «Zing! Went the Strings of My Heart», «It’s Alright» και «Dandy» μέσα σε ένα χρόνο μέσω της δισκογραφικής εταιρείας «CBS».

Το 1967 μετακόμισε στο Λονδίνο και συγκατοίκησε με τον Νόελ Ρέντινγκ, μπασίστα του σχήματος του Τζίμι Χέντριξ. Ο Lemmy ξεκίνησε να δουλεύει σαν μεταφορέας του προαναφερθέντος συγκροτήματος, ενώ το 1969 κυκλοφόρησε το δίσκο «Escalator» με τους Sam Gopal. Στη συνέχεια, έγινε μέλος των Opal Butterfly οι οποίοι διαλύθηκαν ένα χρόνο αργότερα.

Hawkwind

Το 1972 έγινε μέλος του space rock συγκροτήματος Hawkwind, μαζί με τον ντράμερ Σάιμον Κινγκ. Το συγκρότημα εμφανίστηκε στη φιλανθρωπική εκδήλωση «Greasy Truckers» και συμπεριλήφθηκε στη συλλογή «Greasy Truckers Party», με το σινγκλ του τραγουδιού «Silver Machine» να ανεβαίνει στο #3 των βρετανικών τσαρτ, όντας η μεγαλύτερη επιτυχία του συγκροτήματος.

Ακολούθησε ο δίσκος «Doremi Fasol Latido» το οποίο σκαρφάλωσε στο #14, αλλά ακόμη μεγαλύτερη ήταν η επιτυχία του «Space Ritual» το οποίο μπήκε στο Top 10, ωθούμενο από την επιτυχία του σινγκλ «Urban Guerrilla». Το 1974 περιόδευσαν στη Βόρεια Αμερική και ηχογράφησαν το άλμπουμ «Hall of the Mountain Grill», ακολουθούμενο από το «Warrior on the Edge of Time» στις αρχές της επόμενης χρονιάς. Κατά τη διάρκεια άλλης μία αμερικάνικης περιοδείας, ο Lemmy συνελήφθη για κατοχή αμφεταμίνης όταν περνούσαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον Καναδά και οι Hawkwind τον απέλυσαν, αντικαθιστώντας τον με τον μπασίστα των Pink Fairies, Πολ Ράντολφ.

Motörhead: the Guts and the Glory

Motörhead

Ο Lemmy συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Λάρι Γουόλις των Pink Fairies, σχηματίζοντας τους Motörhead, με την ονομασία του συγκροτήματος να προέρχεται από το τελευταίο κομμάτι που έγραψε όταν ήταν μέλος των Hawkwind.

Αρχικός σκοπός του ήταν να ονομάσει το συγκρότημα Bastards, αλλά άλλαξε γνωμή μετά από προτροπή του μάνατζερ του. Με το ντράμερ Λούκας Φοξ να συμπληρώνει τη σύνθεση τους, οι Motörhead ξεκίνησαν πρόβες αλλά σύντομα τη θέση του κιθαρίστα και του ντράμερ κάλυψαν οι Έντι «Fast» Κλαρκ και Φιλ «Philthy Animal» Τέιλορ, αντίστοιχα.

Αυτή η σύνθεση γνώρισε μεγάλη επιτυχία και καθιέρωσε το συγκρότημα ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του New Wave of British Heavy Metal. Το 1981, ανέβηκαν στην κορυφή των τσαρτ της πατρίδας τους με το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ «No Sleep ’til Hammersmith», ενώ μεγάλη ήταν η επιτυχία των «Overkill», «Bomber», «Ace of Spades» και «Iron Fist».

Μετά από αλλαγές στη σύνθεση και προβλήματα με το μάνατζμεντ τους καθ’ όλη τη δεκαετία του ’80, η σύνθεση του συγκροτήματος σταθεροποιήθηκε από το 1995 και έπειτα με τον Μίκι Ντι στα τύμπανα και τον Φιλ Κάμπελ στην κιθάρα, ενώ συνέχιζαν να ηχογραφούν μέχρι σήμερα.

Άλλες συνεργασίες

Ο Lemmy συνεργάστηκε με αρκετά συγκροτήματα για τραγούδια ή ζωντανές εμφανίσεις. Κατά τη δεκαετία του ’80 συνεργάστηκε και πάλι με τους Hawkwind όπως κάνει κατά καιρούς από τότε.

Το 1991, έγραψε τα τραγούδια «Hellraiser», «Desire», «I Don’t Want to Change the World» και «Mama I’m Coming Home» για το δίσκο «No More Tears» του Όζι Όσμπορν, ενώ εμφανίστηκε με τους Motörhead στο «WrestleMania 17».[7][8] Επίσης, το 2004 συμμετείχε στο τραγούδι «Shake Your Blood» από το δίσκο «Probot» του ομώνυμου πρότζεκτ του Ντέιβ Γκρολ και το 2011 στο «Debauchery As A Fine Art» από το «Sensory Overdrive» του Μάικλ Μονρό.

Έχει εμφανιστεί στις ταινίες «Eat the Rich» (1987), «Hardware» (1990), «Airheads» (1994), «Tromeo and Juliet» (1996), «Terror Firmer» (1999), «Citizen Toxie: The Toxic Avenger IV» (2000) και «Down and Out with the Dolls» (2001).

Με τους Metallica on stage:

https://www.youtube.com/watch?v=ZU-ozANuIRs

Στις 15 Μαρτίου 2010 προβλήθηκε για πρώτη φορά το ντοκιμαντέρ «Lemmy» αναφερώμενο στη ζωή και την καθημερινότητα του Lemmy και σκηνοθετήθηκε από τον Γκρεγκ Όλιβερ και τον Γουές Ορσόσκι. Παρουσιάζει συνεντεύξεις με φίλους και θαυμαστές του, όπως ο Όζι Όσμπορν, ο Slash, ο Τζέιμς Χέτφιλντ, ο Λαρς Ούλριχ, ο Ντέιβ Έλεφσον, ο Σκοτ Ίαν, κ.α..

Το περιοδικό «Maxim» τον έχει κατατάξει όγδοο στη λίστα με τους «Living Sex Legends», αναφέροντας ότι έχει κάνει σεξ με πάνω από 1.200 γυναίκες. Είχε δηλώσει ότι δεν είχε κάνει ποτέ χρήση ηρωίνης, αλλά ότι είχε δοκιμάσει πολλά ναρκωτικά καταλήγοντας στο speed.

«Μπορεί να με σκοτώσουν οι πολλές γυναίκες, το ποτό ή η πολλή μουσική, όμως αυτός είναι ένας υπέροχος τρόπος να πεθάνει κανείς», είχε δηλώσει ο ίδιος.

Και ο Lemmy για τον θάνατο, με δικά του λόγια:

«Death is an inevitability, isn’t it? You become more aware of that when you get to my age. I don’t worry about it. I’m ready for it. When I go, I want to go doing what I do best. If I died tomorrow, I couldn’t complain. It’s been good».