Ο άνθρωπος που έβαλε το σκάκι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, αρχές της δεκαετίας του ’70, ήταν ο Αμερικανός Μπόμπι Φίσερ.
Πρωταγωνίστησε στην αποκαθήλωση των Σοβιετικών από την κορυφή χάρη στο πιο έξυπνο παιχνίδι που έγινε ποτέ.
Η ενασχόληση του Φίσερ με το σκάκι ξεκίνησε από μικρή ηλικία.
Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένεια του μετανάστευσε στην Αμερική.
Γεννήθηκε το 1943 στο Σικάγο από μητέρα Εβραία και πατέρα Γερμανό, τον οποίο δεν γνώρισε ποτέ.
Όταν ο Φίσερ ήταν πέντε ετών, μετακόμισαν στο Μπρούκλιν και τότε η μεγαλύτερη του αδερφή του πήρε ένα δώρο που του άλλαξε τη ζωή, ένα σκάκι.
Ο μικρός έπαθε εμμονή με το επιτραπέζιο παιχνίδι και άρχισε να ξενυχτάει τα βράδια παίζοντας με φανταστικούς αντιπάλους.
Επισκέφτηκε με τη μητέρα του έναν γνωστό δάσκαλο και μέχρι την ηλικία των δέκα κέρδιζε όποιον αντίπαλο καθόταν απέναντί του, ανεξαρτήτου ηλικίας.
Συμμετείχε σε αγώνες, παίζοντας ταυτόχρονα με 40-80 παίκτες και μελετούσε εγχειρίδια, ώστε να εξελίξει το παιχνίδι του.
Στα 15 ήταν ήδη διάσημος, καθώς έγινε ο νεότερος πρωταθλητής σκάκι της Αμερικής.
Παράτησε το σχολείο και επικεντρώθηκε στο επιτραπέζιο παιχνίδι.
Έκανε περιοδείες και έπαιζε με αντιπάλους από όλο τον κόσμο.
Επόμενος στόχος ήταν να αποκτήσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.
Δεν είχε φίλους ούτε κοπέλα, μοναδική του παρέα ήταν τα πιόνια. Ήταν η ζωή του, όπως είχε δηλώσει.
Για να καταφέρει να γίνει κορυφαίος, έπρεπε να κερδίσει τους Σοβιετικούς, οι οποίοι πρωταγωνιστούσαν στον θεσμό από το 1948.
Η Σοβιετική Ένωση ήταν η μεγαλύτερη σκακιστική δύναμη στο κόσμο, είχαν ιδρύσει σκακιστικές σχολές και υπήρχε ξεχωριστό μάθημα σκάκι στα σχολεία.
Ο Ψυχρός Πόλεμος μαίνονταν και καθεμία από τις δύο χώρες επιθυμούσε την υπεροχή σε οποιονδήποτε τομέα, ακόμη και στο σκάκι.
Ο Φίσερ για τους Αμερικάνους ήταν κάτι παραπάνω από έναν απλό σκακιστή, ήταν ο άνθρωπος που θα έδειχνε την διανοητική ανωτερότητα της Αμερικής έναντι της Ε.Σ.Σ.Δ.
Κορυφαίος από πλευράς των Σοβιετικών ήταν ο Μπόρις Σπάσκι, τον οποίο ο Φίσερ είχε συναντήσει σε πολλά τουρνουά από το 1960, αλλά δεν είχε καταφέρει να τον κερδίσει.
Το παιχνίδι του αιώνα
Έπειτα από πολλά παιχνίδια, ο Φίσερ κατάφερε να φτάσει στον τελικό στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας, το 1972 σε ηλικία 29 ετών.
Αντίπαλος του ήταν ο γνώριμος Ρώσος, ο 35χρονος Μπόρις Σπάσκι.
Τα αμερικάνικα μέσα είχαν ενθουσιαστεί με το επικείμενο παιχνίδι και με τη συνηθισμένη υπερβολή, έγραφαν για «το φτωχό παιδί από το Μπρούκλιν που θα στεκόταν αντιμέτωπο με τη Σοβιετική Ένωση».
Ο ίδιος είχε δηλώσει: «Είναι πραγματικά ο ελεύθερος κόσμος ενάντια στους ψεύτες, κλέφτες και υποκριτές Ρώσους.»
Ωστόσο η ιδιόρρυθμη συμπεριφορά του Φίσερ και οι παράλογες απαιτήσεις του, δημιούργησαν πρόβλημα στους διοργανωτές.
Τρεις φορές ματαίωσε τα αεροπορικά του εισιτήρια και καθυστέρησε συνολικά δέκα μέρες να φτάσει στην Ισλανδία για τον τελικό.
Είχε προηγηθεί ένα τηλεφώνημα από τον υπουργό εξωτερικών της Αμερικής, Χένρι Κίσινγκερ και ένα τεράστιο χρηματικό έπαθλο, σε περίπτωση νίκης, από έναν Άγγλο επιχειρηματία, για να τον πείσουν.
Στόχος ήταν να κερδίσει 12μιση πόντους.
Αφού έχασε τα δύο πρώτα παιχνίδια, ο Φίσερ απείλησε ότι θα παραιτούνταν, εάν οι διοργανωτές δεν ικανοποιούσαν τις απαιτήσεις του.
Επιθυμούσε να παίξουν απομονωμένοι από το κοινό και να επικρατεί απόλυτη ησυχία, καθώς τα φώτα και οι κάμερες του αποσπούσαν την προσοχή.
Οι διοργανωτές ικανοποίησαν τα αιτήματα του, ο Ρώσος δέχτηκε και συνέχισαν να παίζουν.
Τότε πραγματοποιήθηκε η πρώτη νίκη του Φίσερ εναντίον του Σπάσκι.
Ωστόσο, το παιχνίδι που καθόρισε τον νικητή και θεωρείται ακόμα και σήμερα το καλύτερο όλων των εποχών, ήταν το έκτο της σειράς. Ο Ρώσος εκστασιασμένος από το έξυπνο παιχνίδι του Φίσερ, παραδέχτηκε την ήττα του και τον χειροκρότησε όρθιος μπροστά στο κοινό.
Ο Φίσερ ήταν τόσο καλός, που προκάλεσε απορία στους ειδικούς. Η KGB μαζί με την ισλανδική αστυνομία ήλεγχαν τον χώρο, ακόμα και το φαγητό του Σπάσκι, καθώς πίστευαν ότι ίσως είχε δηλητηριαστεί από τους Αμερικανούς.
Στη διάρκεια του τελευταίου παιχνιδιού και ενώ ο νικητής ήταν πλέον προδιαγεγραμμένος, ο Σπάσκι φυγαδεύτηκε από τους Σοβιετικούς, ώστε να μην απαθανατιστεί από τα ΜΜΕ να χάνει. Ο Φίσερ στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής.
![fischer spasky]](http://www.mixanitouxronou.gr/wp-content/uploads/2015/12/fischer-spasky.jpg)
Ο Φίσερ ήταν ο άνθρωπος που έκανε το σκάκι δημοφιλές στην Αμερική.
Ωστόσο, καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής του διακατέχονταν από ένα είδος παράνοιας.
Είχε ενταχθεί σε μία θρησκευτική αίρεση και μισούσε τους Εβραίους και τους Αμερικανούς καθώς, όπως έλεγε τον εκμεταλλεύονταν για λόγους προπαγάνδας εναντίον των Σοβιετικών.
Πίστευε ότι τον παρακολουθούσαν και έψαχνε συνεχώς τα δωμάτια που έμενε για κοριούς.
Παλιότερα είχε παραιτηθεί από αγώνες, με την δικαιολογία ότι οι Σοβιετικοί έκλεβαν και για να συμμετέχει, είχε τρελές απαιτήσεις.
Δεν ήθελε φωτογράφους και φασαρία την ώρα που έπαιζε και βέβαια, έθετε περίεργους ή ασυνήθιστους όρους στους διοργανωτές των αγώνων για να συμμετέχει.
Όπως είχε δηλώσει «Τα ιδανικά μου είναι το σκάκι και το χρήμα. Θέλω να γίνω πάμπλουτος. Όλοι το θέλουν, αλλά κανείς δεν το λέει. Είναι αμαρτία;» Ο ίδιος δεν ντρεπόταν να το πει και ανάμεσα στους όρους, ήταν μεγάλα χρηματικά έπαθλα.
Μετά τη νίκη του στο τουρνουά του 1972 εξαφανίστηκε από τους αγώνες, τσακώθηκε με την ομοσπονδία και άρχισε να ρητορεύει εναντίον της Αμερικής.
Έσπασε το εμπάργκο των ΗΠΑ στην Γιουγκοσλαβία το 1992, καθώς συμμετείχε σε ένα τουρνουά παρά το απαγορευτικό που του είχαν στείλει οι Αμερικάνοι και δήλωσε χαρούμενος με την επίθεση της Αλ Κάιντα στους Δίδυμους Πύργους.
Πέθανε το 2008 στην πόλη που του χάρισε τη μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του, στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας.
Παρά την αλλόκοτη συμπεριφορά του, ήταν από τα μεγαλύτερα μυαλά στην ιστορία του σκάκι.
Όταν οι δημοσιογράφοι τον ρωτούσαν ποιον θεωρεί τον καλύτερο παίκτη, απαντούσε: «Δεν μου αρέσει να είμαι αλαζόνας. Όμως θα ήταν ανόητο να μην πω την αλήθεια: εμένα». Η περιπετειώδης ζωή του έγινε ταινία από τον Τόμπι Μαγκουάιρ το 2014 με τίτλο «Θυσιάζοντας ένα πιόν黨.
