Ο Κώστας Ρηγόπουλος και η Κάκια Αναλυτή ήταν από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια. Ο έρωτάς τους συγκινεί μέχρι σήμερα, αφού οι φίλοι τους υποστηρίζουν ότι η Κάκια έφυγε από τη ζωή το 2002, ουσιαστικά επειδή δεν άντεχε την απώλεια του αγαπημένου της, που είχε πεθάνει από εγκεφαλικό ένα χρόνο νωρίτερα.
Οι δύο ηθοποιοί ήταν ένα επιτυχημένο καλλιτεχνικό ζευγάρι.
Ο Κώστας Ρηγόπουλος ήταν για 23 χρόνια θιασάρχης και είχε παραδεχτεί ότι δεν είναι καλός επιχειρηματίας, καθώς οι παραστάσεις του δεν είχαν πάντα εμπορική επιτυχία.
«Πρέπει να σας δηλώσω ότι παρόλο που κάνω τον θεατρικό επιχειρηματία 23 χρόνια τώρα, είμαι του γλυκού νερού. Δεν κατάφερα να μάθω τίποτα σχεδόν, πασαλείμματα. Δεν έχω επιχειρηματικό ταλέντο, αυτό είναι όλο. Για να είσαι επιχειρηματίας είτε στο θέατρο είτε οπουδήποτε αλλού, πρέπει να μην έχεις συναισθήματα και ευαισθησίες. Πρέπει να είσαι ψυχρός υπολογιστής που μετράει τα πράγματα με το υποδεκάμετρο. Εγώ πού να τα βρω αυτά τα προσόντα;».
Παρ’ ολ’ αυτά ο Ρηγόπουλος και ο θίασος του, κατάφεραν να ανεβάσουν μια παράσταση, που μέχρι πρόσφατα, κατείχε το ρεκόρ της μακροβιότερης του ελληνικού θεάτρου.
Το «Αγάπη μου ουάουα», με πρωταγωνιστές τους Ρηγόπουλο- Αναλυτή.
Η κωμωδία, που ήταν βασισμένη στο κείμενο του Γάλλου Φρανσουά Καμπό, ανέβηκε τον πρώτο χρόνο της δικτατορίας. (1967)
Η επιτυχία ήταν αναπάντεχη. Ο Ρηγόπουλος ανησυχούσε για την επιτυχία της παράστασης, καθώς η Τζένη Καρέζη τον είχε προειδοποιήσει να μην την ανεβάσει.
Όπως του είπε, το είχε επιχειρήσει εκείνη νωρίτερα στο δικό της θέατρο και το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό.
Το κοινό δεν ανταποκρίθηκε καθόλου και η Καρέζη αναγκάστηκε να κατεβάσει το έργο και άρον άρον να βρει ένα καινούριο, προκειμένου να «σώσει» τη θεατρική σεζόν.
Δεν συνέβη όμως το ίδιο στο θέατρο «Κάκια Αναλυτή».
Η κωμωδία αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο και συνέχισε να παίζεται για έξι συνεχόμενες χρονιές.
Συνολικά έγιναν 2.500 παραστάσεις. Το ρεκόρ του Ρηγόπουλου έσπασε πρόσφατα η παράσταση «Σεσουάρ για δολοφόνους» που ανέβηκε για 13 συνεχή χρόνια.
Το πάγωμα του Ρηγόπουλου επί σκηνής
Παρά τη συνεχή επιτυχία, το άγχος του Κώστα Ρηγόπουλου, αυξάνονταν όσο περνούσε ο καιρός.
Ο ηθοποιός την τρίτη χρονιά, την ώρα που ερμήνευε τον ρόλου του σε ένα θέατρο της Θεσσαλονίκης, κατά τη διάρκεια περιοδείας, «πάγωσε» επί σκηνής.
Η αυλαία άνοιξε και ο ηθοποιός έμεινε ακίνητος πάνω στη σκηνή, χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη.
Οι τεχνικοί έκλεισαν την αυλαία και ο ηθοποιός τους είπε να την ξανανοίξουν πιστεύοντας ότι είχε ξεπεράσει την κρίση άγχους.
Όμως συνέβη πάλι το ίδιο. Ο κόσμος, που αγαπούσε τον Ρηγόπουλο και αναγνώριζε το ταλέντο του, τον προέτρεπε να συνεχίσει να παίζει εκτός σεναρίου, αλλά εκείνος εγκατέλειψε.
Έφυγε από τη σκηνή στη μέση της παράστασης και δεν επέστρεψε ποτέ.
Σχολιάζοντα στο περιστατικό είχε δηλώσει: «Από το προηγούμενο καλοκαίρι, του 1969, που παίζαμε την “Ουάουα” στο θερινό μας θέατρο, μέσα μου κάτι άρχισε να μην πηγαίνει καλά. Εγώ που “έτρωγα” τα σανίδια της σκηνής κι έκανα όποιον αυτοσχεδιασμό ήθελα χωρίς να έχω κανένα πρόβλημα, ξαφνικά μου κόλλησε σταδιακά μια φοβία. Νόμιζα πως θα ξεχάσω τα λόγια μου, πως δεν θα μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω».
Το «Αγάπη μου ουάουα» κατέβηκε για λίγο καιρό, αλλά ο Ρηγόπουλος αποφάσισε να το ανεβάσει ξανά με αντικαταστάτη του στον πρωταγωνιστικό ρόλο, τον Ανδρέα Μπάρκουλη.
Η επιτυχία συνεχίστηκε έως το 1972.
Δύο χρόνια αργότερα το έργο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο και ο Ρηγόπουλος ερμήνευσε για μια τελευταία φορά τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Στον τελειομανή ηθοποιό δεν άρεσε το αποτέλεσμα της ταινίας, γιατί πίστευε ότι τα συναισθήματα των ηρώων δεν μεταφέρονταν στο πανί, με τον ίδιο τρόπο όπως στο σανίδι.
Η ταινία όμως είχε επιτυχία και παραμένει κλασική.
