Ξεκίνησαν από το Βαρώσι και κατέληξαν στη Λευκωσία. Ήταν το απόλυτο συγκρότημα της Κύπρου, γνωστό και έξω από τα σύνορα του νησιού και κάθε φορά που έβγαινε στη σκηνή προκαλούσε ντελίριο. Οι αξιαγάπητοι Isadoras έδιναν άλλη νότα στη νυχτερινή ζωή της Αμμοχώστου και ακολούθως της Λευκωσίας. Σήμερα εμφανίζονται περιστασιακά αλλά σταθερά και το κοινό, τους ακολουθεί ακόμα στις πίστες της Λευκωσίας για χορό.
Ο Θέμης Θεμιστοκλέους, ένας από τους εμπνευστές του συγκροτήματος μας αφηγήθηκε την ιστορία τους. Γεννημένος στη Μόρφου, έφυγε σε ηλικία 5 ετών για Αυστραλία και επέστρεψε ξανά το ΄67 στα 22 του. Είχε έρθει για να ολοκληρώσει τις σπουδές του στην αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Βηρυτού αλλά ο αραβοϊσραηλινός πόλεμος του άλλαξε τα σχέδια.
Το ’69 γνώρισε στον στρατό τον Κόκο, τον Αντωνάκη και τον Βάσο Βιολάρη. Ήταν οι μόνοι μουσικοί στον στρατό και σχημάτισαν την ορχήστρα που έπαιζε για τους αξιωματικούς. Εκεί δημιούργησαν τους Checkmates. Όταν ολοκλήρωσαν τη θητεία τους το συγκρότημα διαλύθηκε και δημιούργησαν ένα καινούριο με τους Κόκο Νικολάου, Αντώνη Δημητριάδη και Λούη Φιλίππου.
Οι αξιαγάπητοι Isadoras
Κάθισαν στο Χίλτον με τον ατζέντη και έψαχναν την ονομασία του νέου συγκροτήματος. Ο Βρετανός ατζέντης που τους ανέλαβε, συνιδιοκτήτης του νυχτερινού κέντρου «Περοκέ» στην Αμμόχωστο, εμπνεύστηκε το όνομά τους.
Έγραψαν διάφορα ονόματα όμως το Isadoras που διάλεξε ο Βρετανός τους άρεσε περισσότερο από όλα. Το διάλεξαν και έμαθαν αργότερα πως στα ισπανικά σημαίνει κατά κάποιο τρόπο «αξιαγάπητος».
Το «Μπαμ» στη σκηνή
Οι τέσσερις μουσικοί λατρεύτηκαν από το κοινό. Ο Θέμης στην κιθάρα, ο Κόκος στο μπάσο, ο Αντώνης στα πλήκτρα και ο Λούης στα ντραμς. 
Τραγουδούσαν τα πάντα: ελληνικά και ξένα, ροκ και τζαζ. Τους ενδιέφερε κυρίως να περνάνε οι ίδιοι καλά μαζί με τον κόσμο. Αρχικά εμφανίζονταν στο «Περοκέ», όμως δεν άργησαν να φτιάξουν το δικό τους μαγαζί κοντά στη Δημοτική Αγορά. Στο κέντρο φιγούραρε το όνομά τους “Isadoras”. Από Δευτέρα έως Σάββατο γινόταν το αδιαχώρητο. Για τη νεολαία είχαν γίνει το νούμερο ένα συγκρότημα, τόσο που η νεοσύστατη τότε τηλεόραση Ρ.Ι.Κ. κάλεσε τον Θέμη Θεμιστοκλέους για παράσταση.
Εκτός όμως από το κυπριακό κοινό τους λάτρευε και το τουριστικό, ιδίως το σκανδιναβικό. Οι Isadoras έδιναν στους ταξιδιωτικούς πράκτορες καρτούλες για «ελεύθερη είσοδο και πρώτο ποτό δωρεάν» και οι Σκανδιναβοί κατέκλυζαν το μαγαζί.
Το «μπαμ» στη μουσική κυπριακή σκηνή είχε μόλις γίνει.
Από την προσφυγιά στη Σκανδιναβία
Τη μεγάλη τους επιτυχία στην «Γαλλική Ριβιέρα της Κύπρου», Αμμόχωστο, σταμάτησε ο πόλεμος του ΄74. Οι Isadoras όπως και οι υπόλοιποι Κύπριοι του κατεχόμενου τμήματος βρέθηκαν πρόσφυγες και χωρίς δουλειά. Δοκίμασαν την τύχη τους στο εξωτερικό. Εκεί που έκαναν θραύση ήταν οι Σκανδιναβικές χώρες. Οι Φινλανδοί και οι Σουηδοί τους είχαν γνωρίσει στις καλοκαιρινές τους διακοπές και στις εμφανίσεις τους γινόταν και πάλι το αδιαχώρητο.
Κάπου στο 1976 χτύπησε το τηλέφωνό τους. Ήταν ο Ανδρέας Όμπασιης που τους ήθελε πίσω στην Κύπρο για το μαγαζί του «Κοσμοπόλιταν». Επέστρεψαν και η επιτυχία τους συνεχίστηκε μέχρι που έφτιαξαν το δικό τους μαγαζί: «Isadoras Night Spot».
Isadoras Night Spot
Κι εκεί γίνεται «το έλα να δεις». Ο κόσμος τους θυμόταν από την Αμμόχωστο και γεμίζει ασφυκτικά το μαγαζί στη Λευκωσία. Μεγάλα ονόματα τραγούδησαν μαζί τους για τρεις δεκαετίες. Από το ’70 έως το ’90, οι Isadoras και η νυχτερινή ζωή της Αμμοχώστου και της Λευκωσίας ήταν συνώνυμα. Γύρω στο ’95, πούλησαν το μαγαζί και την εταιρεία όμως δεν διαλύθηκαν.
Συνεχίζουν να παίζουν περιστασιακά αλλά σταθερά στο Αντωνάκης Μπαρ στη Λευκωσία. Το κοινό τους είναι ακόμη εκεί, παλιό και νέο.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Όταν η Ράκελ Γουέλς υποδύθηκε την Ελένη και ξεσήκωσε τον ανδρικό πληθυσμό στην Κύπρο. Η συνάντησή της με τον Μακάριο και η υποδοχή από τις γυναίκες της περιοχής
