Κόρνες, μποτιλιάρισμα, φτιαγμένες εξατμίσεις και σειρήνες ανέβαζαν τα ντεσιμπέλ σε ανυπόφορα επίπεδα τη δεκαετία του ΄80, ενώ ελάχιστα σπίτια διέθεταν επαρκή ηχομόνωση.
Πριν από 30 χρόνια, η ηχορύπανση και το κυκλοφοριακό ήταν βασικά προβλήματα κυρίως των μεγάλων πόλεων και αντιμετωπίζονταν ως μεγάλες απειλές για την υγεία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων.
Το 1987 το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων αποφάσισε να κάνει καμπάνια καταπολέμησης του θορύβου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Κλικ» με τίτλο: «ΠΡΟΣΟΧΗ!ΚΙΝΔΥΝΟΣ – ΘΟΡΥΒΟΣ».
«Θόρυβος ο θορυβοδέστατος»
Η καμπάνια ξεκινάει επισημαίνοντας ότι «ο θόρυβος, αν και εχθρός… θορυβοδέστατος, καταφέρνει να δρα ύπουλα και καταστροφικά για τον αντίπαλό του., Δηλαδή τον άνθρωπο, ο οποίος περιέργως έλκεται προς τον εχθρό, τον προκαλεί και του επιτρέπει να δρα ανενόχλητο. Ίσως… γιατί δεν γνωρίζει ότι ο θόρυβος κατέληξε πλέον να γίνει ένας σοβαρότατος κίνδυνος για την υγεία του, για την ίδια τη ζωή του!»
Με σύνθημα το μήνυμα: «παρακαλώ λίγη ησυχία», η εκστρατεία παροτρύνει τους πολίτες να σταθούν «σύμμαχοι» στην καταπολέμηση του θορύβου.
Το Υπουργείο αναφέρει σε ένα σύντομο κείμενο ότι ο «ο θόρυβος δεν είναι πλέον δείγμα αντικοινωνικής μόνο συμπεριφοράς και απόδειξη κακής διαγωγής, είναι ένας ΚΙΝΔΥΝΟΣ!».
Όπως διαβάζουμε στην αφίσα της εκστρατείας, ο θόρυβος ενέχει πολλούς κινδύνους για την υγεία.
Άγχος, κόπωση, αϋπνία, επιθετικότητα, υπερένταση, δυσθυμία, μελαγχολία, εκνευρισμοί, νευρώσεις αποτελούν μερικές από τις αφανείς μορφές του κινδύνου που συνοδεύουν τον θόρυβο και οι οποίες υποσκάπτουν ύπουλα την ψυχική υγεία του ανθρώπου. Η παροδική έως μόνιμη απώλεια της ακουστικής οξύτητας είναι η πιο εμφανής αντίδραση του οργανισμού στον θόρυβο.
Στις λεγόμενες σωματικές ασθένειες του άγχους, όπως οι πονοκέφαλοι, οι καρδιοπάθειες, έλκη, υπέρταση, ο θόρυβος έχει μια σαφή συνεισφορά, καθώς αποτελεί σημαντικό παράγοντα άγχους.
Τέλος, ο θόρυβος προκαλεί αύξηση των ατυχημάτων και μείωση της απόδοσης και της ικανότητας για αυτοσυγκέντρωση.
«Είναι φυσικά ευνόητο ότι δεν μπορούμε να εξουδετερώσουμε αμέσως και απολύτως αυτό τον ύπουλο εχθρό».
Η πολιτεία εκτός από τα συγκεκριμένα μέτρα που έχει πάρει και θα εξακολουθεί να παίρνει κατά του θορύβου, απευθύνεται προς τον κάθε πολίτη χωριστά για να τον ενημερώσει, να τον πληροφορήσει, να τον διαπαιδαγωγήσει και κυρίως να τον ευαισθητοποιήσει για να αναλάβει το δικό του χρέος και να συμμετάσχει ενεργά στην καταπολέμηση του θορύβου.
Το Υπουργείο Περιβάλλοντος ζητούσε τη συμμαχία των πολιτών στην αντιμετώπιση του θορύβου, «ώστε η έκκληση παρακαλώ λίγη ησυχία να γίνει επιταγή απευθυνόμενη πρώτα στον εαυτό μας και μετά σε όλους τους θορυβοποιούς».
Σταδιακά ο θόρυβος μειώθηκε. Όταν δόθηκαν κίνητρα για αυτοκίνητα καινούριας τεχνολογίας, με αθόρυβες εξατμίσεις, όταν οι οδηγοί έγιναν πιο πειθαρχημένοι και δεν πατούσαν συνέχεια την κόρνα και όταν η πόλη απέκτησε αθόρυβες συγκοινωνίες όπως το μετρό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 
