Απρίλιος 1980. Ο γνωστός για τα αμφιλεγόμενα συγγραφικά του έργα, Ηλίας Πετρόπουλος, καταδικάζεται από τα ελληνικά δικαστήρια εξαιτίας του βιβλίου του, «Εγχειρίδιον του Καλού Κλέφτη».
Έπειτα από την κατάσχεση του βιβλίου τον Νοέμβριο του 1979, για την οποία είχε διαμαρτυρηθεί και η Ένωση Σουηδών Συγγραφέων, η Έδρα του Α’ Τριμελούς Εφετείου Αθηνών αποφάσισε να διεξαγάγει τη δίκη του στις 20 Μαΐου.
Οι δικαστηριακές αίθουσες αποτελούσαν γνώριμο μέρος για τον «αιρετικό» συγγραφέα που λογοκρινόταν για τέταρτη χρονιά με αφορμή το συγγραφικό του έργο. Οι προηγούμενες τρεις καταδίκες αφορούσαν τα βιβλία του, «Ρεμπέτικα Τραγούδια», «Καλιαρντά» και «Σώμα», για τα οποία καταδικάστηκε ερήμην.
Οι κατηγορίες οι οποίες του αποδόθηκαν ήταν «καθύβριση θρησκεύματος», «άσεμνο δημοσίευμα» και «περιύβριση εκκλησιαστικής, δικαστικής αρχής, Αστυνομίας και υπουργείου Δικαιοσύνης».
Όπως ανέφερε σε ρεπορτάζ η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», ο Πετρόπουλος δεν θα παρευρισκόταν στη δίκη το Μάιο, αφού απαιτούσε να περιληφθεί στον ψηφισθέντα από την ελληνική Δημοκρατία, νόμο περί αμνηστίας, δικαίωμα που δεν απολάμβανε.
Ο ίδιος ο συγγραφέας υποψιαζόταν πως «έκανε αρκετή ζημιά» με τη δημοσίευσή του και ζητούσε συγγνώμη από τους αναγνώστες του, εμμένοντας όμως στη θέση του ότι «η προκλητικότητα του εγχειριδίου δεν είναι παρά ένα όπλο, μια μέθοδος και ποτέ ένας στόχος».
Το «Εγχειρίδιο του Καλού Κλέφτη» αυτοχαρακτηριζόταν ως ένα «λαϊκό και μακάβριο ενθυμογράφημα».
Το βιβλίο δεν πραγματευόταν την πορεία που καταγράφει ο μέσος σημερινός κλέφτης από τη δράση και τη σύλληψή του, μέχρι την ανάκριση και τη φυλάκισή του. Το γνώρισμα που χαρακτήριζε τον «καλό κλέφτη» του Πετρόπουλου ήταν το ταξικό μίσος που βίωνε στην κοινωνία και τον ανάγκαζε να εκφράζεται με χυδαίο και ιδιόρρυθμο τρόπο.
Η κατηγοριοποίηση των κλεφτών σε συνδυασμό με τις αγοραίες εκφράσεις του υποκόσμου και το γλαφυρό ύφος του συγγραφέα, μετέδιδαν στο αναγνωστικό κοινό την καθημερινότητα των ανθρώπων του περιθωρίου που αποκτούσαν τη δική τους ξεχωριστή ταυτότητα.
Διαβάστε επίσης: 
