Τη δεκαετία του ’80 μία οικογένεια κυριαρχούσε στα αμερικάνικα ρινγκ.
Ήταν οι πέντε αδερφοί Βον Έρικ: o Κέβιν, o Ντέιβιντ, o Κέρι, o Μάικλ και o Κρις.
Πατέρας τους ήταν ο παλαιστής Φριτζ Βον Έρικ. Απέκτησε έξι γιους, αλλά στο τέλος της ζωής του, το 1997, ζούσε μόνο ένας.
Η «Σιδερένια Δαγκάνα»
Ο πατέρας Φριτζ Βον Έρικ προσπάθησε να παίξει επαγγελματικά στο αμερικάνικο φούτμπολ, αλλά δεν τα κατάφερε.
Τελικά, εκμεταλλεύτηκε το πελώριο σώμα του και την απίστευτη δύναμή του στα ρινγκ, όπου έγινε γνωστός για την κίνηση: «σιδερένια δαγκάνα».
Κάλυπτε το πρόσωπο του αντιπάλου με την τεράστια παλάμη του και πίεζε με τα δάχτυλά του, μέχρι να δει αίμα να τρέχει.
Ήταν ο φόβος και ο τρόμος των παλαιστών, αλλά το κοινό τον αποθέωνε.
Οι «Βον Έρικ» στην κορυφή
Απέκτησε τον πρώτο γιο, τον Τζακ, τον Σεπτέμβριο του 1952.
Έξι χρόνια αργότερα, ο μικρός πέθανε, αφού έπαθε ηλεκτροπληξία και έπεσε σε μια λίμνη, όπου πνίγηκε.
Τον Μάιο του 1957 γεννήθηκε ο δεύτερος γιος του, ο Κέβιν, ο οποίος είναι ο μοναδικός που ζει μέχρι σήμερα.
Τον ακολούθησε ο Ντέιβιντ το 1958, ο Κέρι το 1960, ο Μάικλ το 1964 και ο Κρις το 1969.
Και τα πέντε αγόρια μεγάλωσαν με αυστηρή πειθαρχία, γυμναστική και έναν στόχο στη ζωή τους: να γίνουν διάσημοι παλαιστές.
Η καριέρα τους ως η δεύτερη γενιά παλαιστών της οικογένειας «Βον Έρικ» ξεκίνησε το 1976 με τον Κέβιν.
Έγινε γνωστός ως το «Ξυπόλητο Αγόρι», όταν οι φίλοι του έκρυψαν τα παπούτσια του και αναγκάστηκε να βγει στο ρινγκ χωρίς αυτά.
Τελικά η εικόνα του κόλλησε και εμφανιζόταν πάντα ξυπόλητος.
Τον επόμενο χρόνο εμφανίστηκε και ο αδερφός του Ντέιβιντ, το «Κίτρινο Τριαντάφυλλο του Τέξας».
Ο Κέβιν ήταν πολύ αγαπητός στο κοινό και καταπληκτικός αθλητής, αλλά η λατρεία του κόσμου για τον ανερχόμενο Ντέιβιντ δεν είχε προηγούμενο.
Το 1979, όταν μπήκε στο ρινκγ και ο τρίτος αδερφός, ο Κέρι, οι Βον Έρικ βρίσκονταν στην κορυφή.
Είχαν κερδίσει άντρες και γυναίκες με τις ικανότητές τους, αλλά και την εντυπωσιακή εμφάνισή τους.
Η «κατάρα» των Βον Έρικ
Ο Ντέιβιντ, συγκεκριμένα, έμοιαζε να ζει ένα παραμύθι.
Το 1978 παντρεύτηκε την αγαπημένη του Κάντι Μακλέοντ, τη φίλη του απ’ το λύκειο και σύντομα απέκτησαν την πρώτη τους κόρη.
Το μωρό όμως πέθανε λίγες ώρες μετά τη γέννηση και το ζευγάρι δεν κατάφερε να ξεπεράσει την απώλεια.
Χώρισαν το 1979 και ο Ντέιβιντ συνέχισε τις εμφανίσεις, αλλά η συμπεριφορά του είχε αλλάξει.
Το 1984, όταν τον κάλεσαν να παλέψει στην Ιαπωνία, ο μεγάλος του αδερφός, Κέβιν, του είπε: «Μην τολμήσεις να πεθάνεις εκεί».
Όλη η οικογένεια ανησυχούσε γιατί η ψυχολογική του κατάσταση ήταν πολύ κακή.
Στις 10 Φεβρουαρίου 1984 βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιό του στο Τόκιο.
Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, πέθανε από οξεία γαστρεντερίτιδα. Όλοι οι υπόλοιποι παλαιστές όμως, υποστήριζαν ότι πέθανε από ναρκωτικά, τα οποία πέταξε ο στενός του φίλος, Μπρούζερ Μπρόντι, πριν φτάσει η αστυνομία.
Δύο χρόνια αργότερα, κόντεψε να πεθάνει ο αδερφός του, Κέρι, σε τροχαίο.
Έζησε, αλλά έχασε το δεξί του πόδι.
Συνέχισε να αγωνίζεται με προσθετικό πόδι και ήταν τόσο καλός, που πολλοί αντίπαλοί του δεν το καταλάβαιναν καν.
Ωστόσο, ο σωματικός πόνος ήταν τεράστιος και τον αντιμετώπιζε με παυσίπονα χάπια, στα οποία σταδιακά εθίστηκε. Η εξάρτηση εντάθηκε με τα χρόνια και συνελήφθη δύο φορές απ’ την αστυνομία.
Με τη δεύτερη σύλληψη, όλα έδειχναν ότι θα φυλακιζόταν και ο Κέρι δεν άντεξε την πίεση.
Αυτοκτόνησε στις 18 Φεβρουαρίου του 1993, με μία σφαίρα στην καρδιά.
Το 1987 ήρθε η σειρά του Μάικλ.
Ήταν ο τέταρτος Βον Έρικ που έκανε καριέρα ως παλαιστής, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να φτάσει στο επίπεδο των αδερφών του.
Δεν του άρεσε η πάλη. Ήθελε να δουλέψει ως οπερατέρ, αλλά αναγκάστηκε να ακολουθήσει τα βήματα της οικογένειας.
Αντικατέστησε τον Ντέιβιντ μετά τον θάνατό του, αλλά οι εμφανίσεις του ήταν πάντα απογοητευτικές σε σχέση με τον ανίκητο αδερφό του.
Τραυματίστηκε σοβαρά σε έναν αγώνα το 1985 και χρειάστηκε επέμβαση, όπου εντοπίστηκε ότι έπασχε από το σπάνιο σύνδρομο τοξικού σοκ.
Ανάρρωσε, αλλά παρέμεινε αδύναμος και οι επιδόσεις του ήταν πολύ κακές.
Αποσύρθηκε από την πάλη, αλλά δεν άντεξε την απογοήτευση της οικογένειάς του για το τέλος της καριέρας του. Αυτοκτόνησε στις 12 Απριλίου του 1987.
Ο πέμπτος αδερφός, ο Κρις, ήταν μικρόσωμος, αδύναμος και έπασχε από άσθμα.
Τα κόκαλά του ήταν εύθραυστα και τραυματιζόταν πολύ εύκολα.
Η πάλη δεν του ταίριαζε καθόλου, αλλά ο μικρός ήταν πεπεισμένος ότι όφειλε να διαπρέψει στην «οικογενειακή επιχείρηση».
Απέτυχε και αυτοκτόνησε το 1991, μόλις 18 μέρες πριν γιορτάσει τα 22α γενέθλιά του.
Η τρίτη γενιά των Βον Έρικ στο ρινγκ
Ο Κέβιν ήταν ο μοναδικός που άντεξε τις πιέσεις του ρινγκ, κυρίως εξαιτίας της υποστήριξης που του παρείχε η γυναίκα και τα παιδιά του.
Τις τελευταίες δεκαετίες μένει στη Χαβάη, μακριά από τον κόσμο της πάλης και ασχολείται με το ψάρεμα.
Έχει τέσσερα παιδιά. Οι δύο γιοι του, Ρος και Μάρσαλ, έγιναν παλαιστές και έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση το 2012.
Το 2007 η κόρη του Κέρι, η Λέισι, έκανε το ντεμπούτο της στο ρινγκ. Αποσύρθηκε το 2010.
