Θεωρείται η «μητέρα» των ταινιών που έχουν θέμα τον χορό και εμπνέουν χιλιάδες έφηβους να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο. Η ταινία «Flashdance» προβλήθηκε το 1983 και δείχνει την ιστορία μιας κοπέλας που δουλεύει ως εργάτρια για να βγάλει τα προς το ζην, ενώ τα βράδια χορεύει σε μπαρ. Το όνειρό της είναι να φοιτήσει σε σχολή χορού.
Οι κριτικοί κινηματογράφου δεν εκφράστηκαν με τα πιο θερμά λόγια για την ταινία. Μάλιστα ένας από τους γνωστότερους αμερικανούς κριτικούς την κατατάσσει στη λίστα με τις «πιο μισητές».
Στην ταινία δεν «πίστευε» ούτε η Paramount, τα στελέχη της οποίας θεωρούσαν ότι θα έπιανε πάτο. Ο σκηνοθέτης δήλωνε αργότερα ότι «δύο εβδομάδες πριν να βγει η ταινία στους κινηματογράφους, δεν μπορούσα να βρω κανέναν στο τηλέφωνο. Ήταν σαν να είχαν τρέξει όλοι να κρυφτούν γιατί πίστευαν ότι η ταινία θα ήταν η απόλυτη καταστροφή».
Όμως, προς έκπληξη όλων, ήταν η τρίτη ταινία σε εισπράξεις στις ΗΠΑ εκείνη τη χρονιά.
Η δικαστική διαμάχη για τη χαμηλή αξία των δικαιωμάτων
Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία της Maureen Marder, από το Τορόντο. Μιας κοπέλας η οποία ήταν εργάτρια την ημέρα και χορεύτρια τη νύχτα. Όπως και η Alex Owens στην ταινία, φιλοδοξεί να γραφτεί σε μια αναγνωρισμένη σχολή χορού. Ο Tom Hedley έγραψε το αρχικό σενάριο για το «Flashdance» και τον Δεκέμβριο του 1982 η Marder υπέγραψε ένα έγγραφο, δίνοντας στην Paramount Pictures το δικαίωμα να δείξει την ιστορία της ζωής στην οθόνη. Σε αντάλλαγμα, της δόθηκε ένα εφάπαξ ποσό ύψους 2.300 δολαρίων. Η ταινία συνολικά συγκέντρωσε πάνω από 150 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.
To 2003 η Marder σε μια προσπάθεια να αποκτήσει δικαιώματα στην ταινία μήνυσε την Τζένιφερ Λόπεζ, την Sony και την Paramount για το βίντεο κλιπ «I’m glad» το οποίο αντιγράφει πιστά τις σκηνές του έργου, μεταξύ αυτών και τις χορευτικές.
H Marder έχασε τη δικαστική μάχη. Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η ενάγουσα είχε παραχωρήσει όλα τα δικαιώματα με το έγγραφο που υπέγραψε το 1982.
Τις χορευτικές σκηνές της Beals στην ταινία ντουμπλάρει η Marine Jahan, η οποία όμως δεν είδε το όνομά της ούτε στους τίτλους τέλους και όταν ρώτησε τον λόγο οι δημιουργοί της είπαν ότι έπρεπε να κόψουν την διάρκεια των τίτλων.
«Οι τίτλοι έχουν το όνομα του σκύλου, αλλά όχι της Marine» έλεγε ο χορογράφος της ταινίας Jeffrey Hornaday.
Δημοσιεύματα της εποχής έλεγαν ότι οι παραγωγοί ήθελαν να κρατήσουν κρυφό από τον Τύπο το ντουμπλάρισμα.
Αυτό που έμεινε από την ταινία, πέρα από τις φιγούρες της πρωταγωνίστριας, ήταν και η κομμένη μπλούζα που φορούσε και έγινε μόδα τη δεκαετία του ΄80. Η συγκεκριμένη μπλούζα προέκυψε από ένα… ατύχημα στο πλυντήριο. Ήταν η αγαπημένη της, αλλά «μπήκε στο πλύσιμο. Η Beals αναγκάστηκε να την κόψει προκειμένου να χωρέσει το κεφάλι της από τον λαιμό. Όταν οι παραγωγοί την είδαν να τη φοράει, γύρισαν τη σκηνή με το συγκεκριμένο ρούχο. Μάλιστα την επέλεξαν και για φωτογραφία στην αφίσα της ταινίας.
To τραγούδι What a Feeling που έγραψε του στίχους και τραγούδησε η Irene Cara κέρδισε βραβείο Όσκαρ, χρυσή σφαίρα και άλλα βραβεία ενώ έφτασε στην κορυφή του Billboard Hot 100 τον Μάιο του 1983. Η ίδια τραγουδίστρια είχε ερμηνεύσει και το τραγούδι τίτλων της θρυλικής ταινίας Fame to 1980.
Ο Φιλ Κόλινς ήταν ένας από αυτούς που απέρριψαν την πρόταση να γράψει τη μουσική για το φιλμ. To σάουντρακ της ταινίας πούλησε 700.000 αντίτυπα τις πρώτες δύο εβδομάδες κυκλοφορίας του.
Για τον ρόλο της Alex διαγωνίστηκαν περίπου 4.000 γυναίκες ηθοποιοί! Μετά από πολύ ψάξιμο, επιλέχθηκαν τρεις: η Leslie Wing, Demi Moore και η Jennifer Beals. Τελικά επιλέχθηκε η Beals.
Άλλες υποψήφιες για τον ρόλο ήταν οι Bo Derek, Daryl Hannah, Heather Locklear and Tatum O’Neal, Andie MacDowell, αλλά και η Debra Winger που αρνήθηκε για να πρωταγωνιστήσει στις «Σχέσεις Στοργής», που γυρίστηκε την ίδια χρονιά. Η Holly Hunter το απέρριψε γιατί δεν της άρεσε το σενάριο. Από οντισιόν πέρασαν η Jamie Lee Curtis, Bridget Fonda, Melanie Griffith, Mariel Hemingway, Helen Hunt, Jennifer Jason Leigh, Kathy Najimy and Michelle Pfeiffer.
Ο άσιμος τότε Κέβιν Κόστνερ ήταν ένας από τους ηθοποιούς που πέρασε από οντισιόν για τον ρόλο του Nick Hurley, αλλά έχασε από τον Michael Nouri.
Ο ρόλος του Nick Hurley προτάθηκε και στον Gene Simmons των KISS, αλλά τον απέρριψε με τον φόβο οτι θα χαλάσει την εικόνα του.
Πρόταση έγινε και στον Αλ Πατσίνο ο οποίος επίσης αρνήθηκε γιατί θα έθετε σε κίνδυνο τον χαρακτήρα του γκάνγκστερ που είχε εκείνη την εποχή.
Άλλοι ηθοποιοί που ήταν υποψήφιοι για τον ρόλο ήταν ο Πιρς Μπρόσναν, ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο Ρίτσαρντ Γκίρ, ο Μελ Γκίμπσον, ο Τομ Χανκς, ο Τζακ Νίκολσον, ο Τζο Πέσι και ο Τζον Τραβόλτα. Προτάθηκε και στον Μπαρτ Ρέινολντς, αλλά, αρνήθηκε λόγω ωραρίου.
Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του, πρόταση για ρόλο στην ταινία έγινε και στον Βob Geldof, καθώς ο σκηνοθέτης είχε εντυπωσιαστεί από την εμφάνισή του στην ταινία «Pink Floyd: the Wall».
O σκηνοθέτης Adrian Lyne που είχε σκηνοθετήσει και το «9 1/2 Εβδομάδες» απέρριψε δύο φορές την ταινία πριν τελικά δεχθεί. Είχε προταθεί και στον Βrian de Palma, ο οποίος αν και ήταν έτοιμος, λίγες εβδομάδες πριν αρχίσει η παραγωγή, τα παράτησε για να σκηνοθετήσει τον «Σημαδεμένο».
Η ταινία σημαδεύτηκε και απο μία τραγωδία. Ένα χρόνο μετά την προβολή της στις αίθουσες η Sunny Johnson που υποδυόταν τη φίλη της Alex, πέθανε σε ηλικία 30 χρόνων από εγκεφαλική αιμορραγία.
Διαβάστε: «Οι συμμορίες της Νέας Υόρκης». Ποιος ήταν ο αληθινός «Μπιλ ο χασάπης» που υποδύθηκε ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις. Ο Σκορτσέζε, ετοίμαζε την ταινία επί 20 χρόνια
Διαβάστε: Μίσος, ζήλια, εκδικητικότητα. Η κόντρα της Μπέτι Ντέιβις και της Τζόαν Κρόφορντ, που έστηναν παγίδες η μία στην άλλη. Η φαρμακερή δήλωση της Ντέιβις όταν πέθανε η Κρόφορντ
