Τη δεκαετία του 70 οι Σοβιετικοί ανέθεσαν σε επιστήμονες και διακεκριμένους μηχανικούς την κατασκευή ενός επιβατικού τρένου υψηλής ταχύτητας ώστε να καλύπτουν γρήγορα τις αχανείς εκτάσεις της χώρας.
Οι ειδικοί κατασκεύασαν ένα τρένο με ενσωματωμένες τουρμπίνες αεροπλάνου για να μεγιστοποιήσουν την ταχύτητα.
Είχαν προηγηθεί οι Αμερικάνοι που τη δεκαετία του ’60 χρησιμοποίησαν τουρμπίνες σε αμαξοστοιχία.
Το 1966 στη Νέα Υόρκη κατασκευάστηκε τρένο που μπορούσε να κινηθεί με ταχύτητα 296 χιλιόμετρα την ώρα.
Ήταν το Μ-497 που έμεινε στην ιστορία ως «black beetle». Οι μηχανικοί τοποθέτησαν δύο κινητήρες για μαχητικά αεροσκάφη στην κορυφή ενός βαγονιού.
Οι Ρώσοι ακολουθώντας το παράδειγμα των Αμερικανών τροποποίησαν μία από τις δύο μηχανές ώστε να μοιάζει λίγο -πολύ με το ιαπωνικό τρένο Shinkansen, που λειτουργούσε από το 1964 και εκείνη την εποχή κινείτο με ταχύτητα 210 χιλιομέτρων την ώρα. Για να πετύχουν τον στόχο τους πρόσθεσαν και δύο τουρμπινομηχανές από αεροσκάφος Γιάκοβλεφ YAK-40.
Η πρώτη δοκιμή έγινε το 1971 και το τραίνο έπιασε τα 249 χιλιόμετρα την ώρα.
Όμως, τα μεγαλεπήβολα σχέδια των Ρώσων έμειναν μόνο στις δοκιμές.
Η αμαξοστοιχία κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες καυσίμων που καθιστούσαν ασύμφορη τη λειτουργία τους και οι τουρμπίνες έκαναν πολύ θόρυβο.
Η ιδέα εγκαταλείφθηκε όπως και το τρένο, που βρίσκεται παρατημένο στο εργοστάσιο όπου κατασκευάστηκε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: