Η πρώτη επανδρωμένη αποστολή του Apollo 7 στο διάστημα, τον Οκτώβριο του 1968, είχε αποδείξει ότι η διαστημική κάψουλα ήταν έτοιμη, ώστε να ταξιδέψει με προορισμό τη Σελήνη και να βρεθεί σε τροχιά προσσελήνωσης.
Ωστόσο, ο πύραυλος εκτόξευσης Saturn V, ο οποίος επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί, είχε παρουσιάσει αδυναμίες και εμπλοκές κατά τη διάρκεια του μη επανδρωμένου δοκιμαστικού προγράμματος που είχε προηγηθεί.
Παρόλα αυτά, στα τέλη του 1968, τα ανώτερα στελέχη του προγράμματος Apollo αποφάσισαν να απογειωθεί και να μεταφέρει πλήρωμα προς το ταξίδι του στη Σελήνη.
Όταν ο επικεφαλής της NASA, Τζέιμς Γουέμπ πληροφορήθηκε το σχέδιο, αντέδρασε έντονα. «Είστε με τα καλά σας; Βάζετε σε κίνδυνο την Υπηρεσία και ολόκληρη την προσπάθεια του προγράμματος Apollo», είχε δηλώσει.
Ο ανταγωνισμός της NASA με τους σοβιετικούς
Τον Γουέμπ σύντομα διαδέχθηκε ο Τομ Πάιν, ο οποίος επίσπευσε τη διαδικασία, θεωρώντας πως το όλο εγχείρημα άξιζε το ρίσκο.
Είχαν απομείνει μόλις 20 μήνες από την προθεσμία που είχε δώσει ο πρόεδρος Κένεντι για την προσελήνωση και οι Ρώσοι είχαν αναπτύξει σημαντική δραστηριότητα στη λεγόμενη, κούρσα του διαστήματος.
Η πορεία του τεραστίων διαστάσεων N-1 πυραύλου καθυστερούσε, όσον αφορούσε στο χρονοδιάγραμμα και δεν αποτελούσε ιδιαίτερη απειλή για το Apollo. Ωστόσο, ένας μικρότερος πύραυλος, ο Proton θα μπορούσε να ανατρέψει τα δεδομένα και να γίνει βασικός ανταγωνιστής.
Υπήρχαν πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες η ΕΣΣΔ ήταν σε θέση να στείλει μια ειδική μονοθέσια διαστημική κάψουλα Soyuz, σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη στις αρχές του 1969.
Εάν κάποιος Ρώσος αστροναύτης κατάφερνε να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι πριν από το Apollo, ο κόσμος θα παρακολουθούσε έναν ακόμη θρίαμβο των Σοβιετικών, μετά το Σπούτνικ και το Γιούρι Γκαγκάριν.
Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1968, οι Ρώσοι έστειλαν μια μη επανδρωμένη διαστημική κάψουλα σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, ενώ παράλληλα επιτεύχθηκε και η ασφαλής επιστροφή της στη γη. Ωστόσο, υπήρξαν έντονες αντιδράσεις, σύγχυση και παρασκήνιο στους Σοβιετικούς – κάτι που η NASA δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Δεν υπήρχε άλλη επιλογή πέραν από τη χρησιμοποίηση του πυραύλου Saturn V σε σεληνιακή αποστολή, το συντομότερο δυνατόν.
Η διαστημική άκατος Apollo, που είχε μορφή αράχνης, δεν ήταν έτοιμη. Η μόνη λύση ήταν το Apollo 8 να εκτοξευθεί χωρίς αυτήν.
Ο κίνδυνος ήταν αυξημένος, αλλά δεν υπήρχε χρόνος για μια ακόμη μη επανδρωμένη αποστολή.
Οι πρώτοι άνθρωποι σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και το πρώτο φωτογραφικό υλικό
Στις 21 Δεκεμβρίου του 1968, το Apollo 8 απογειώθηκε. Η αποστολή ανατέθηκε στον αστροναύτη Φρανκ Μπόρμαν, ο οποίος είχε συμβάλλει και στον σχεδιασμό της διαστημικής κάψουλας.
Το πλήρωμα αποτελείτο από τον Τζέιμς Λοβέλ, ο οποίος αργότερα θα βρισκόταν στο μοιραίο Apollo 13, καθώς και από τον Γουίλλιαμ Άντερς.
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης ημέρας της αποστολής, 77.000 χλμ. μακριά από τη Γη, το πλήρωμα έστειλε εικόνες του πλανήτη μας. Βέβαια, η φωτογραφική μηχανή δεν είχε τη δυνατότητα να αποτυπώσει κάτι περισσότερο, από μια λευκή άμορφη μάζα, η οποία περιβαλλόταν από μαυρίλα. Ωστόσο, η εικόνα ήταν συγκλονιστική.
Ανήμερα των Χριστουγέννων του 1968, όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί παγκοσμίως, μετέδιδαν εικόνες από το εσωτερικό του Αpollo 8, ενώ το πλήρωμα διάβαζε αποσπάσματα από τη Γένεση.
Οι περισσότεροι χαιρέτισαν και αποθέωσαν το επίτευγμα του Αpollo 8, αφού η χρονιά είχε χαρακτηριστεί ως «καταραμένη», ύστερα από τις δολοφονίες των Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Ρόμπερτ Κένεντι, τη σοβιετική εισβολή στην Πράγα, τις παγκόσμιες φοιτητικές εξεγέρσεις και τον πόλεμο στο Βιετνάμ.
Το Apollo 8 πραγματοποίησε δέκα περιστροφές γύρω από τη Σελήνη καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του. Στις 27 Σεπτεμβρίου, προσθαλασσώθηκε στον Ατλαντικό, έχοντας συμπληρώσει 147 ώρες και 42 δευτερόλεπτα πτήσης. Το πλήρωμα αρχικά υπέφερε από ναυτία, αλλά βρισκόταν σε άριστη φυσική και ψυχολογική κατάσταση.
Η προσφορά του Apollo 8 ξεπέρασε τις προσδοκίες της NASA. Οι φωτογραφίες της Γης να ανατέλλει στον σεληνιακό ορίζοντα τυπώθηκαν σε όλες τις εφημερίδες και τα περιοδικά της εποχής. Οι άνθρωποι άρχισαν για πρώτη φορά να αντιλαμβάνονται τη μοναδικότητα του πλανήτη μας στον Γαλαξία.
Όπως είπε ο Άντερς: «Εμείς πήγαμε να εξερευνήσουμε τη Σελήνη και το πιο σημαντικό πράγμα που ανακαλύψαμε ήταν η Γη».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Οι τραγικοί αστροναύτες του Apollo 1. Πρώτα «προσθαλασσώθηκαν» με επιτυχία στην πισίνα και μετά πέθαναν από ασφυξία μέσα στο πιλοτήριο…
