Τη δεκαετία του 1960 δεν ήταν αρκετό για μια κοπέλα που ήθελε να ασχοληθεί με το μόντελινγκ να είναι ευπαρουσίαστη, λεπτή και χαριτωμένη.
Για πολλούς σχεδιαστές μόδας και φωτογράφους το επάγγελμα του μανεκέν αποτελούσε πολυσύνθετη προσπάθεια, που σκοπό είχε όχι μόνο να αναπλάθει αλλά και να προσαρμόζει τις γυναίκες στις απαιτήσεις και τις τάσεις της μόδας.
Η ίδρυση της σχολής
Ο Γάλλος φωτογράφος Ζορζ Αρσάκ, ύστερα από ενδελεχή έρευνα, είχε αποδείξει ότι τα περισσότερα μοντέλα δεν γνώριζαν τους βασικούς κανόνες του επαγγέλματος.
Γι’ αυτόν το λόγο το 1960, ο διάσημος καλλιτέχνης αποφάσισε να ανοίξει στο Παρίσι, που θεωρείτο η πρωτεύουσα της γυναικείας κομψότητας, την Αρσάκ, την πρώτη σχολή για μανεκέν.
Χωριζόταν σε δύο τμήματα: Για μανεκέν που προορίζονταν αποκλειστικά για «haute couture», δηλαδή την«υψηλή ραπτική» και για εκείνα που προορίζονταν για «cover girls» – φωτομοντέλα, τα οποία θα συνεργάζονταν με τα μεγάλα περιοδικά μόδας της εποχής.
Στην πρώτη κατηγορία, το μεγαλύτερο προσόν ήταν η εξωτερική εμφάνιση, ενώ στη δεύτερη σημαντικό ρόλο έπαιζε η φωτογένεια.
Σύμφωνα με τον Αρσάκ, η σχολή ήταν αυστηρά για επαγγελματίες.
Τα μαθήματα της σχολής
Μεταξύ των άλλων μαθημάτων, που διδάσκονταν οι κοπέλες, ήταν οι τεχνικές φωτογραφικές γνώσεις, η εξοικείωση με το φακό, η σκηνοθεσία της πόζας καθώς και τα φωτογραφικά εφέ.
Η πόζα θα έπρεπε να αποδίδει το πνεύμα της φωτογραφίας, το είδος του φορέματος (πρωινό, απογευματινό, βραδινό) και το στυλ.
Απαραίτητο προσόν ήταν και οι γνώσεις μπαλέτου. Γι’ αυτό και στη σχολή Αρσάκ υπήρχαν ειδικά γκρουπ μπαλέτου, στα οποία καθηγητής ήταν ο περίφημος χορευτής και χορογράφος Μπερζέ, που είχε διδάξει πολλές διάσημες χορεύτριες. Τόσο του «καν-καν» όσο και του κλασικού μπαλέτου.
Στα πρωτεύοντα μαθήματα συγκαταλεγόταν και το μακιγιάζ, που καθόριζε σε μεγάλο βαθμό τον ιδιαίτερο τύπο κάθε γυναίκας.
Τα υποψήφια μανεκέν μάθαιναν να αλλάζουν γρήγορα την έκφραση του προσώπου τους, ανάλογα με την παρουσίαση που έκαναν. Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και με το χτένισμα των μαλλιών.
Η σχολή έγινε πολύ γρήγορα γνωστή και είχε κινήσει το ενδιαφέρον όχι μόνο των αρχάριων, αλλά και των ήδη διάσημων μοντέλων της εποχής που εργάζονταν σε κορυφαίους οίκους μόδας υψηλής ραπτικής.
Αντλήθηκε υλικό από το περιοδικό «Εικόνες»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Τουίστ, ο χορός που χαρακτηρίστηκε επικίνδυνος γιατί αύξησε τα ορθοπεδικά χειρουργεία. Οι προειδοποιήσεις και οι συμβουλές των γιατρών προκειμένου να αποφευχθούν οι τραυματισμοί… 
