Πηγή: Ελληνικά Κάστρα
Ένα μοναδικό στο είδος του οχυρωματικό έργο της επαναστατικής περιόδου βρίσκεται νοτιοανατολικά των Μεγάρων, λίγο πιο δεξιά από την Πάχη, στη χερσόνησο της Αγίας Τριάδας.
Στο ίδιο σημείο υπάρχει και ο υδροβιότοπος «Βουρκάρι», ο οποίος έχει ιδιαίτερη οικολογική σημασία. Η κατασκευή του οχυρού άρχισε το 1818, λίγο πριν από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης και αποπερατώθηκε το 1823.
Το 1818 οι Μεγαρίτες έπεισαν τον Τούρκο Μουτεσαρίφη (τοπικός κυβερνήτης) να τους δώσει άδεια για να χτίσουν μια μάντρα η οποία θα χώριζε -υποτίθεται- τη γη που ανήκε στη μονή Αγίας Τριάδας από τα Μεγαρίτικα. Σκοπός ήταν «να μη μαλώνουν με τους καλογήρους για τα καματερά», δηλαδή τα βόδια για το όργωμα.
Έτσι, το 1818 κατασκευάστηκε η βάση του τείχους που το πάχος της ήταν 1,5 μέτρο και σε μερικά σημεία έφτανε τα 2 μέτρα. Το έργο ολοκληρώθηκε το 1823 και από μάντρα διαμορφώθηκε σε ισχυρό οχυρό με προφανή πλέον στόχο την άμυνα των εξεγερμένων ντόπιων στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης.
Το οχυρό έχει μήκος 600 μέτρα, ύψος από 3,9 μέχρι 4,1 μέτρα και πολλές πολεμίστρες. Το οχυρό σώζεται σε όλο το μήκος του. Μέσα στο τείχος βρίσκεται και ο ναός της Αγίας Τριάδας.
Η κεντρική πόρτα του τείχους, ξύλινη με μεγάλο πάχος και θωρακισμένη εξωτερικά με λαμαρίνα, βρίσκεται σήμερα στην είσοδο του μοναστηριού της Παναγίας της Φανερωμένης στη Σαλαμίνα.
Μέσα στο Βουρκάρι είχε κατασκευαστεί έναν τοιχίο κάτω από το νερό που χρησίμευε σαν μυστικό μονοπάτι για την είσοδο στο κάστρο. Από εκεί έμπαιναν οι επαναστάτες για να πιάσουν τα πόστα τους στις πολεμίστρες, με την άδεια πάντα, του τούρκου Μουτεσαρίφη.
Δείτε το τείχος της Αγίας Τριάδας από ψηλά:
Διαβάστε: Το νησί με τα χωριά λαβύρινθους που οχυρώθηκαν σε μεσαιωνικά κάστρα. Τα σπίτια επικοινωνούσαν από τις ταράτσες και οι γειτονιές χτίζονταν σε ζώνες για την αναχαίτιση του εχθρού (βίντεο)
Διαβάστε: 
