Στις 14 Οκτωβρίου 1992, ένα σχολικό λεωφορείο πραγματοποιούσε την καθιερωμένη του διαδρομή από τη Λευκωσία προς τα χωριά Σια-Αλάμπρα και Μοσφιλωτή. Γύρω στις 14:30, συγκρούστηκε με ένα αυτοκίνητο στην περιοχή του εργοστασίου Αφροστρόμ. Οι 48 μαθητές που γλύτωσαν από θαύμα, βίωσαν σκηνές τρόμου.
Οι 48 μαθητές και φοιτητές που επέστρεφαν στα χωριά τους, σοκαρίστηκαν τόσο που δεν είχαν συνείδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Η φοβερή σύγκρουση με το Ι.Χ. που βρέθηκε στον δρόμο τους, ανέτρεψε το λεωφορείο, αναποδογυρίζοντάς το δύο φορές.
Πηγή: Σημερινή 15/10/1992 – Βιβλιοθήκη Αρχιεπισκοπής
Με σκισμένα ρούχα, τραυματισμένοι και πανικόβλητοι προσπαθούσαν να απεγκλωβιστούν με κάθε δυνατό τρόπο.
«Ήμασταν σε κατάσταση σοκ. Κανένας δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς είχε γίνει. Άλλοι έβγαιναν από τα σπασμένα τζάμια του λεωφορείου, ενώ άλλους τους τραβούσαν» περιγράφει ένας από τους διασωθέντες.
«Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου που δεν κλάψαμε παιδιά»
Οι δύο οδηγοί, είχαν πάθει κρίση πανικού. Δήλωσαν πως αυτή τη διαδρομή την έκαναν κάθε μέρα. Ο οδηγός του λεωφορείου φανερά ανακουφισμένος που δεν πέθανε κανένα από τα παιδιά, δεν περίμενε ποτέ πως θα ζούσε κάτι τέτοιο.
Ο 30χρονος οδηγός του λεωφορείου, Ανδρέας Αναστασίου από τη Σια, περιέγραψε το γεγονός
Μας κτύπησε στο πλευρό το πατζιέρο, το οποίο δεν είχε σταματήσει στη διασταύρωση. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Για να αποφύγω τα εργοστάσια προτίμησα να στρίψω το λεωφορείο προς το χωράφι. Εγώ κατάφερα να βγω από τα τζάμπια του λεωφορείου
Εφημερίδα Αγών.
Ο οδηγός του πατζιέρο είπε ότι παρά το γεγονός ότι είχε δει το λεωφορείο δεν πρόλαβε να πατήσει το φρένο με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με το λεωφορείο. Για καλή του τύχη τον έσωσε η ζώνη ασφαλείας και έτσι δεν τραυματίστηκε σοβαρά.
Οι τραυματισμένοι μαθητές και φοιτητές μεταφέρθηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας.
Η συγκλονιστική περιγραφή των μαθητών
Τα παιδιά ήταν σε άθλια κατάσταση. Φωνές και κλάματα.
Πηγή: Φιλελεύθερος
Συγκλονισμένα, φώναζαν τα ονόματα των συμμαθητών τους για να βεβαιωθούν πως ζουν.
«Είχα κλείσει τα μάτια μου και μισοκοιμόμουνα. Δεν ένιωσα τη σύγκρουση, αλλά το λεωφορείο που αναποδογυριζόταν. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τα χωράφια και τον οδηγό που προσπαθούσε να ισορροπήσει το λεωφορείο. Εγώ βρέθηκα από κάτω και κάποια στιγμή άρχισα να αισθάνομαι ότι δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Φωνάζαμε τα ονόματα των φίλων μας για να μάθουμε αν είναι καλά. Όλοι φώναζαν κι έκλαιγαν.
Το τροχαίο ήταν μια από τις άσχημες εμπειρίες της ζωής τους και ένα μαρτύριο για τους γονείς τους που μέχρι να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά τους ήταν σώα λαχτάρισαν.
Σίγουρα όμως ήταν τυχερά καθώς απέφυγαν τα χειρότερα.
Διαβάστε επίσης στη Μηχανή του Χρόνου: Το αεροπορικό δυστύχημα μυστήριο των Κυπριακών Αερογραμμών που εξερράγει με 66 επιβάτες πάνω από το Καστελλόριζο. Τα σενάρια για πιθανό σχέδιο εξόντωσης του Γλαύκου Κληρίδη και οι αναφορές των Βρετανών ότι στόχος ήταν ο Γρίβας…
