Στις 30 Δεκεμβρίου 1993, μία φοβερή είδηση συγκλόνισε το παγκύπριο. Ήταν ο θάνατος του διεθνούς φήμης πιανίστα Νικόλα Οικονόμου, ο οποίος μόλις λίγες μέρες νωρίτερα είχε αποφασίσει να εγκατασταθεί ξανά μόνιμα στο νησί και να προσφέρει όσα είχε μάθει.
Όμως, η μουσική ιδιοφυΐα όπως τον αποκαλούσαν, δεν πρόλαβε να υλοποιήσει τους στόχους του.
Το παιδί θαύμα από τη Λεμεσό
Γεννημένος το 1953 στη Λευκωσία, στα πέντε του, ξεκίνησε τα πρώτα του μαθήματα πιάνου.
Στο σπίτι οι δικοί του δεν είχαν το μουσικό όργανο για αυτό πήγαινε στη θεία του.
Μια μέρα, το σπίτι της επισκέφθηκε ο μουσικός και ιδρυτής της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, Σόλων Μιχαηλίδης.
Ενθουσιασμένος από το παίξιμο του νεαρού Νικόλα, του έκανε ένα πρόχειρο τεστ δοκιμάζοντας τις μουσικές του ικανότητες. Έκατσε στο πιάνο και έχοντας τον απέναντί του, του ζήταγε να αναγνωρίσει τις νότες που έπαιζε.
Ο Νικόλας πέτυχε σε όλες τις ερωτήσεις.
Τότε, ο Σόλων Μιχαηλίδης ενθουσιασμένος είπε πως «αυτό το παιδί είναι μία ευλογία για την οικογένειά του, την Κύπρο αλλά και τον κόσμο» και πρότεινε στους γονείς του, να ξεκινήσει μαθήματα πιάνου με τον δάσκαλο Γιώργο Αρβανιτάκη.
Στα 11 του, ο Νικόλας κέρδισε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό «Καίτης Παπαϊωάννου» και τότε οι γονείς του άρχισαν να σκέφτονται σοβαρά το ενδεχόμενο να τον στείλουν στο εξωτερικό για σπουδές.
Στη Μόσχα υπήρχε μία Σχολή που συνεργαζόταν με το Κονσερβατόριο Τσαϊκοφσκί και δεχόταν χαρισματικά παιδιά.
Για την εισαγωγή του στη Σχολή, επικοινώνησε προσωπικά ο Πρόεδρος Μακάριος.
Ως ο μικρότερος της Σχολής, οι περισσότεροι τον προστάτευαν. Δεν έλειψαν όμως και οι «αντισοβιετικοί καυγάδες», αφού ερχόμενος από μία δυτική χώρα τον αντιμετώπιζαν ως καπιταλιστή.
Κάποια στιγμή, ο Νικολας «τόλμησε» να παραδεχτεί μπροστά στους συμμαθητές του πως μία μερσεντές είναι πολύ καλύτερο αμάξι από μία βόλγκαν και οι υπόλοιποι τον χτύπησαν.
Άλλες φορές, προκαλούσε ο ίδιος το σοβιετικό πρόγραμμα της σχολής και του οικοτροφείου, ακούγοντας απαγορευμένους δίσκους των Beatles.
Στα 16 του πήρε μέρος σε ένα διαγωνισμό του Κονσερβατορίου Τσαϊκόφσκι.
Αν και τον έκοψαν, επειδή τα αποτελέσματα ήταν προαποφασισμένα και ο Νικόλας ήταν η έκπληξη της βραδιάς, αργότερα τον δέχτηκαν στο Κονσερβατόριο. Ήταν ο νεότερος μουσικός.
Το 1972 δεν άντεξε άλλο τις σταλινικές μεθόδους της ΕΣΣΔ και εγκατέλειψε τη Σοβιετία.
Στη Γερμανία τον φιλοξένησε ένα φιλικό ζευγάρι και κατάφερε να δώσει το πρώτο του ρεσιτάλ. Ο Τύπος της εποχής έκανε λόγο για τον «πιανίστα που έβγαζε σπίθες από την Κύπρο». Έμεινε στη Γερμανία και στο Μόναχο μέχρι το 1993, όταν αποφάσισε να επιστρέψει στην Κύπρο.
Το φοβερό δυστύχημα στη λαιμητόμο της Κακορατζιάς
Στις 29 Δεκεμβρίου επέστρεφε στη Λεμεσό από τη Λευκωσία, όπου είχε πάει να δει το σημείο στο οποίο θα ίδρυε το Πολιτιστικό Κέντρο.
Κάποια στιγμή μέσα στο βράδυ, στη στροφή της Κακορατζιάς, την οποία οι ντόπιοι ονόμαζαν λαιμητόμο, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου.
Το αυτοκίνητο χτύπησε στην αριστερή πλευρά του δρόμου και ο Νικόλας εκτινάχθηκε από το αμάξι.
Ο κόσμος που περνούσε από το σημείο, συνειδητοποίησε το ατύχημα στις 02:15 το πρωί, μία ώρα αφού είχε γίνει το δυστύχημα και ειδοποίησαν τις αρχές.
Το σκοτάδι όμως και η ομίχλη ήταν πολύ πυκνά και δεν μπορούσαν να βρουν το σώμα του.
Τελικά, τον εντόπισαν σε ένα χαντάκι στις 06:15 το πρωί.
Κάποιοι πίστευαν πως η τελευταία συναυλία που έδωσε στη Λευκωσία ήταν το τέλος της καριέρας του, ποτέ όμως δεν φαντάστηκαν πως η πορεία του μεγάλου πιανίστα θα τελείωνε με αυτόν τον τρόπο.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Πως ο μικρός ιεροψάλτης από το Όμοδος μάγεψε την Ν.Υόρκη και τον Λουτσιάνο Παβαρόττι. Γιατί ο Μακάριος του είπε «τι μου ‘κανες ρε Μοδινέ»
