«Τελευταία έξοδος, Ρίτα Χέιγουορθ». Ο σκηνοθέτης αγόρασε το σενάριο για 1 δολάριο. Προτάθηκε για 7 Όσκαρ, αλλά οι κινηματογράφοι ήταν άδειοι. Η ταινία που απέτυχε εισπρακτικά αλλά έγινε παγκόσμια επιτυχία!

«Τελευταία έξοδος, Ρίτα Χέιγουορθ», με αυτόν τον τίτλο κυκλοφόρησε η ταινία στην Ελλάδα και όλοι πίστευαν ότι θα παρακολουθούσαν μια ιστορία για τη μεγάλη ηθοποιό.
Η υπόθεση της όμως ήταν τελείως διαφορετική.
Ένας τραπεζίτης κατηγορήθηκε άδικα για τον θάνατο της γυναίκας και του εραστή της και οδηγήθηκε στη φυλακή «Shawshank». Είκοσι χρόνια οργάνωνε το σχέδιο απόδρασης του και το κατάφερε χάρη σε μια αφίσα της Ρίτα Χέιγουορθ και στη Βίβλο.
Όσοι έχετε δει την ταινία ξέρετε ότι η τελευταία έξοδος από τη φυλακή ήταν η Ρίτα. (Δεν λέμε λεπτομέρειες της ταινίας για να την απολαύσουν όσοι δεν την έχουν δει)

Η ταινία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ με τον ομώνυμο τίτλο, ο οποίος πούλησε τα δικαιώματα του βιβλίου στον σκηνοθέτη και φίλο του, Φρανκ Ντάραμποντ (Frank Darabont), μόλις ένα δολάριο.
Ο Ντάραμποτ άλλαξε το τίτλο, καθώς θεώρησε ότι θα παραπλανούσε το κοινό, σε «The Shawshank Redemption» .
Δύο μήνες χρειάστηκαν για να ολοκληρώσει το σενάριο, που όπως ισχυρίστηκε, ήταν ότι καλύτερο είχε διαβάσει ποτέ στη ζωή του.
Αμέσως το παρουσίασε σε εταιρείες παραγωγής και δεν άργησε να ξεκινήσει τα γυρίσματα.
Για τον ρόλο του τραπεζίτη Άντι Ντούφρενς, οι παραγωγοί σκεφτόταν τον Τομ Χανκς και τον Κέβιν Κόστνερ, αλλά οι δύο πρώτοι αρνήθηκαν και επέλεξαν τον Τιμ Ρόμπινς.

O Κόστνερ μερικά χρόνια αργότερα παραδέχτηκε ότι μετάνιωσε για εκείνη την απόφαση του.
Ο Ρόμπινς πέρασε λίγο χρόνο σε απομόνωση για να προετοιμαστεί ψυχολογικά για το ρόλο του Άντι Ντούφρενς.
Για τον ρόλο του Ρεντ, του συγκρατούμενου που έρχεται σε στενή επαφή με τον Ντούφρενς, ο σκηνοθέτης επέλεξε τον Μόργκαν Φρίμαν, εξαιτίας της φωνής του.
Παρόλο που η περιγραφή στο βιβλίο δεν ταίριαζε με το παρουσιαστικό του Φρίμαν, καθώς ο Ρεντ υποτίθεται ότι είναι Ιρλανδός, ο σκηνοθέτης ήταν κάθετος.
Μάλιστα, ο Φρίμαν μέχρι σήμερα θεωρεί τον Ρεντ τον σημαντικότερο ρόλο στη καριέρα του.
Τον Σεπτέμβριο του 1994 βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Την πρώτη μέρα προβολής, ο σκηνοθέτης με την παραγωγό πήγαν σε μία από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές αίθουσες της Αμερικής και την αντίκρισαν άδεια.
Ο τίτλος της ταινίας σύμφωνα με τον Φρίμαν ήταν ο λόγος που απέτυχε, αλλά δεν έφταιγε μόνο αυτό.
Τη περίοδο εκείνη ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός, καθώς είχαν κυκλοφορήσει και οι κορυφαίες ταινίες Pulp fiction και Forrest Gump.
Παρόλο που δεν πήγε καλά στις κινηματογραφικές αίθουσες έκανε πάταγο στα βίντεο κλαμπ και θεωρείται ακόμα και σήμερα μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Το κοινό άλλαξε άποψη μετά τις εφτά υποψηφιότητες για Όσκαρ και αφότου ξεκίνησε να παίζει στη τηλεόραση. Πάντως δεν κέρδισε κανένα Όσκαρ.
Χαρακτηριστικά από τα εισιτήρια στον κινηματογράφο κέρδισε μόλις 20 εκατομμύρια δολάρια και από τις πωλήσεις στα βίντεο κλαμπ 80 εκατομμύρια.

Τα εξωτερικά γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στις φυλακές Μάνφιλντ του Οχάιο και τα εσωτερικά σε στούντιο καθώς οι εγκαταστάσεις της φυλακής ήταν κατεστραμμένες.
Τα γυρίσματα διαρκούσαν 18 ώρες την ήμερα και ολοκληρώθηκαν μετά από τρεις μήνες.
Oι συνθήκες ήταν αρκετά δύσκολες για τους ηθοποιούς.
Όταν οι φυλακισμένοι έπαιζαν μπέιζμπολ στην αυλή των φυλακών ήταν η η στιγμή που γνωρίστηκαν ο Άντυ με τον Ρεντ.
Η συγκεκριμένη σκηνή διήρκεσε εννιά ώρες και ο Φρίμαν έδεσε το χέρι του τις επόμενες μέρες από τις δεκάδες φορές που χρειάστηκε να ρίξει τη μπάλα.
Εξίσου δύσκολο ήταν το γύρισμα που ο Άντι σύρθηκε μέσα στις ακαθαρσίες για να καταφέρει να αποδράσει.
Στην πραγματικότητα βέβαια, τα λασπωμένα νερά ήταν νερό με πριονίδι και σοκολάτα.
Η ταινία κλείνει με την αφιέρωση στη μνήμη του Άλεν Γκριν. Ο Γκριν ήταν ατζέντης και στενός φίλος του σκηνοθέτη και πέθανε από AIDS λίγες μέρες πριν ολοκληρωθούν τα γυρίσματα.
Η σκηνή που ο διευθυντής των φυλακών απειλεί τον Άντι στην απομόνωση.