Το 2002 ο σκηνοθέτης Ρομάν Πολάνσκι αποφάσισε να γυρίσει την ταινία «Ο πιανίστας», η οποία αφορούσε τη ζωή του Εβραίου μουσικού Βλαντισλάβ Σπίλμαν, που κατάφερε να επιβιώσει από το ολοκαύτωμα των Εβραίων στην Πολωνία.
Από την πρώτη στιγμή ήξερε ότι το να βρει τον κατάλληλο ηθοποιό για το ρόλο του συνθέτη θα ήταν μεγάλη πρόκληση.
Στα δοκιμαστικά που έγιναν στο Λονδίνο, πήραν μέρος 1.400 ηθοποιοί. Απορρίφθηκαν όλοι.
Η διαρκής αναζήτηση για πρωταγωνιστή και η κατάληξη του ρόλου στο Μπρόντι
Ο Πολάνσκι στράφηκε στο Τζόζεφ Φάινς, αδερφό του Ρέιφ Φάινς και του πρότεινε το ρόλο.
Ο ηθοποιός ωστόσο δεν δέχθηκε, καθώς εκείνη την περίοδο έπαιζε στο θέατρο.
Ο σκηνοθέτης βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση.
Ο καιρός περνούσε και ακόμη δεν είχε βρεθεί ο βασικός πρωταγωνιστής της ταινίας.
Μια μέρα ο Πολάνσκι εντελώς τυχαία, γνωρίστηκε με έναν άσημο ηθοποιό, τον Άντριεν Μπρόντι.
Του έκανε δοκιμαστικό και η προσέγγιση του ρόλου συνεπήρε τον σκηνοθέτη.
Τον προσέλαβε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο 28χρονος Μπρόντι έδειξε αφοσίωση, μεθοδικότητα και εργατικότητα.
Αντιλήφθηκε ότι ο χαρακτήρας που θα υποδυόταν ήταν ευαίσθητος και απαιτούσε ειδικούς χειρισμούς.
Η προσέγγιση του ηθοποιού στον ρόλο
Ο ΄Αντριεν Μπρόντι στην ταινία »Ο Πιανίστας»
Για να καταφέρει να μπει στο πετσί του ρόλου και να έρθει πιο κοντά στον αληθινό χαρακτήρα του Σπίλτζμαν, άλλαξε ολοκληρωτικά την εξωτερική του εμφάνιση και τον τρόπο ζωής του.
«Η ομορφιά αυτού που κάνω είναι ότι σου δίνει την ευκαιρία να παραιτηθείς από αυτό που είσαι και προσπαθείς να καταλάβεις κάποιον άλλο με διαφορετικά βιώματα και ψυχισμό. Έτσι συνδέεσαι. Αυτή είναι η ανταμοιβή», είχε πει ο Μπρόντι στο δίκτυο BBC.
Ο Μπρόντι άφησε τις ανέσεις του σύγχρονου πολιτισμού.
«Άφησα το διαμέρισμα μου, πούλησα το αυτοκίνητο μου, αποσυνέδεσα τα τηλέφωνα και σηκώθηκα κι έφυγα. Πήρα μόνο δύο βαλίτσες και το κλειδί μου και έφυγα για Ευρώπη».
Το πιο πιθανό είναι ότι ίσχυε η φήμη πως διέλυσε και μια μακρόχρονη σχέση. Η αιτιολογία ότι το έκανε για να βιώσει ένα προσωπικό δράμα, ακούγεται μάλλον ως δημοσιογραφικό μύθευμα.
Παράλληλα, ο Μπρόντι έμαθε να παίζει πιάνο, κάνοντας καθημερινά εξάσκηση, σε συγκεκριμένα κομμάτια του Σοπέν. Σχεδόν είχε φτάσει στο σημείο που επιθυμούσε, αλλά κάτι έλειπε.
Η εξαντλητική δίαιτα
Σε μια σκηνή της ταινίας, ο Σπίλτσμαν θα δραπέτευε από το γκέτο και θα έψαχνε για φαγητό στα απομεινάρια της Βαρσοβίας. Επομένως, ο Μπρόντι έπρεπε να δείχνει καταβεβλημένος και αδυνατισμένος. Ο ηθοποιός υποβλήθηκε σε εξαντλητική δίαιτα 6 εβδομάδων και έχασε περίπου 15 κιλά.
«Ένιωθα ένα κενό είναι η αλήθεια. Δεν είχα βιώσει ξανά κάτι τέτοιο. Αν δεν είχα αυτήν την εμπειρία, δεν θα μπορούσα να παίξω. Βίωσα την απώλεια και τη θλίψη στη ζωή μου, αλλά δεν ήξερα ότι η απόγνωση επέρχεται με την πείνα», δήλωσε ο ηθοποιός στην πρεμιέρα της ταινίας.
Η ενέργεια του ήταν αρκετή για τις πρόβες και τα μαθήματα πιάνου, αλλά λαχταρούσε το φαγητό διαρκώς.
«Μου έλειπαν όλοι και όλα. Αλλά έτσι διαμόρφωσα χαρακτήρα. Ήθελα να ζήσω το ταξίδι και το έκανα. Το ένιωσα στο πετσί μου. Δεν είχα ανησυχίες μήπως χάσω τα λογικά μου, γιατί δεν είχα καταλάβει πόσο είχα αλλάξει».
Όταν η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους, χρειάστηκε να περάσουν έξι μήνες για να επανέλθει ψυχικά, σωματικά και να βρει τη ρουτίνα της καθημερινότητας.
Ο Άντριεν Μπρόντι κέρδσε Όσκαρ Α’ Ανδρικου Ρόλου για την ταινία » Ο Πιανίστας»
Οι θυσίες του μόνο χαμένες δεν πήγαν. Πήρε το Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου και καθιερώθηκε στο Χόλυγουντ. Οι κριτικοί τον αποθέωσαν, όπως και το κοινό. Ο Μπρόντι τους δικαίωσε όλους, καθώς συνέχισε τη καριέρα του με σοβαρότητα και επιλογές δύσκολων και απαιτητικών ρόλων.
Ο Πολάνσκι πήρε το χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ Καννών και Όσκαρ καλύτερης ταινίας και διασκευασμένου σεναρίου.
