Το 1999 ο Αλ Πατσίνο συμπρωταγωνίστησε με τον Ρασελ Κρόου στην ταινία «Τhe Insider”.
Ο Πατσίνο υποδύθηκε τον τηλεοπτικό παραγωγό Λόουελ Μπέργκμαν και ο Κρόου τον Τζέφρει Βίγκαντ, ένα πρώην διοικητικό στέλεχος της καπνοβιομηχανίας Brown and Williamson.
Σύμφωνα με την υπόθεση, ο Βίγκαντ απολύθηκε επειδή ήταν αντίθετος με την απόφαση της διοίκησης να τοποθετήσει ουσίες στα τσιγάρα, προκειμένου να προκαλούν εξάρτησή στους καπνιστές.
Ο Μπέργκμαν αποκάλυψε την υπόθεση με αποτέλεσμα να προκληθεί σκάνδαλο και να έρθει αντιμέτωπος με το σύστημα.
Το σενάριο βασίστηκε σε ένα άρθρο του Vanity Fair με τίτλο, «Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά», όπου ο πραγματικός Βίγκαντ μιλούσε για όσα διαπίστωσε όταν εργάστηκε σε μια από τις μεγαλύτερες καπνοβιομηχανίες των ΗΠΑ.
Ο Βίγκαντ ήταν βιοχημικός και εργάστηκε σε μεγάλες επιχειρήσεις.
Γεννήθηκε το 1942 στη Νέα Υόρκη και ήταν ο μεγαλύτερος από τα πέντε αδέρφια του.
Σπούδασε Βιοχημεία στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο και εργάστηκε σε εταιρείες υγειονομικής περίθαλψης στην Ιαπωνία και στην Αμερική.
Το 1989 του πρότειναν μια θέση στην καπνοβιομηχανία Brown and Williamson. Παρόλο που οι συνεργάτες του του είπαν ότι θα ήταν δύσκολο να επιστρέψει στην υγειονομική περίθαλψη, αποφάσισε να δεχθεί τη δουλειά.
Άλλωστε η πρόταση ήταν δελεαστική, καθώς θα έπαιρνε 300.000 δολάρια τον χρόνο και θα ήταν αντιπρόεδρος ενός τμήματος έρευνας και ανάπτυξης.
Θα ήταν υπεύθυνος 243 ατόμων και θα είχε προϋπολογισμό 30 εκατομμύρια δολάρια.
Σκοπός της εταιρείας ήταν η δημιουργία ενός καινούργιου τσιγάρου που θα ανταγωνιζόταν το αντίστοιχο της εταιρείας R. J. Reynolds Tobacco (RJR).
Ο Βίγκαντ σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα «ασφαλέστερο» τσιγάρο.
Όπως διαπίστωσε, δεν υπήρχε ούτε τοξικολόγος ούτε φυσικός στην εταιρεία και τα επιστημονικά συστήματα ήταν απαρχαιωμένα.
Αγόρασε υπολογιστές και προσέλαβε τοξικολόγο και φυσικό στην ομάδα του, οι οποίοι θα τον βοηθούσαν στον σχεδιασμό ενός «ασφαλούς» τσιγάρου.
Ανέφερε την ιδέα του στον ανώτερό του, αλλά αυτός ήταν αρνητικός.
Η επιχείρηση δεν είχε αρχείο και όπως διαπίστωσε, υπήρχε αυξημένη βιολογική δραστηριότητα στα τσιγάρα η οποία εγκυμονούσε κινδύνους στους καπνιστές.
Ο Βίγκαντ το είπε στους επικεφαλής του, προτείνοντας να αφαιρέσουν συγκεκριμένες επικίνδυνες ουσίες, καθώς προκαλούσαν εξάρτηση και καρκίνο.
Η απάντηση που έλαβε ήταν αρνητική, καθώς κάτι τέτοιο θα προκαλούσε πτώση στις πωλήσεις.
Σιγά σιγά οδηγήθηκε στην απομόνωση ώσπου το 1993 απολύθηκε.
Όπως υποστήριξε, τον κάλεσαν στο γραφείο του προέδρου, του κατάσχεσαν το επιστημονικό του ημερολόγιο και τον οδήγησαν έξω από το κτίριο.
Ένα χρόνο αργότερα γνωρίστηκε μέσω ενός φίλου του με τον τηλεοπτικό παραγωγό Λόουελ Μπέργκμαν, ο οποίος του ζήτησε να τον βοηθήσει στη μελέτη κάποιων δικαστικών εγγράφων, στα οποία σχετιζόταν η Φίλιπ Μόρις.
Όταν του εκμυστηρεύτηκε όσα έγιναν στην καπνοβιομηχανία, ο Μπέργκμαν του ζήτησε να εμφανιστεί στην εκπομπή του και να αποκαλύψει την αλήθεια στο κοινό.
Ο Βίγκαντ ήταν δεσμευμένος με εμπιστευτικό συμβόλαιο έως το 1995 και δεν δέχθηκε.
Ξεκίνησε να εργάζεται ως καθηγητής σε σχολεία στο Κεντάκι και έκανε διαλέξεις σε μαθητές σε όλο τον κόσμο.
Παράλληλα, ο Μπέργκμαν τον προσέλαβε ως εμπιστευτικό εμπειρογνώμονα για το κανάλι CBS και προσπαθούσε να τον πείσει να μιλήσει. Τελικά ο Βίγκαντ δέχθηκε, αλλά τότε δημιουργήθηκαν νέα εμπόδια.
Ο καναλάρχης αρνήθηκε να προβάλει τη συνέντευξη γιατί θα δεχόταν μηνύσεις από την καπνοβιομηχανία.
Ο Βίγκαντ δεχόταν απειλές για τη ζωή του και την οικογένεια του.
Το 1995 δημοσιεύθηκαν στη Wall Street Journal δηλώσεις του, στις οποίες ανέφερε ότι οι εταιρείες καπνού πείραζαν το περιεχόμενο της νικοτίνης, κατέστειλαν προσπάθειες για την ανάπτυξη ασφαλέστερων τσιγάρων και έλεγαν ψέματα για τις εθιστικές ιδιότητες της νικοτίνης.
Ύστερα από πολλές πιέσεις, το 1996, ο Βίγκαντ εμφανίστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή «60 λεπτά» του καναλιού CBS και αποκάλυψε την αλήθεια για την καπνοβιομηχανία Brown and Williamson, η οποία αναμείγνυε στα τσιγάρα αμμωνία προκειμένου να αυξήσει την επίδραση της νικοτίνης.
Ο 53χρονος τότε Βίγκαντ, έγινε εξώφυλλο στις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας και στόχος της πρώην εταιρείας του, η οποία τον αποκάλεσε ψεύτη και αλκοολικό. «Όπως είχε αναφέρει δεχόταν απειλές για την οικογένεια του και στο ταχυδρομικό κουτί του σπιτιού του έβρισκε σφαίρες.
Τις επόμενες εβδομάδες κρύφτηκε σε ένα ξενοδοχείο, όπου τον προστάτευαν πρώην πράκτορες μυστικών υπηρεσιών.
Την υπόθεσή του ανέλαβαν πέντε δικηγορικές ομάδες.
Η αποκάλυψή του συνέβαλε στην υπογραφή συμφωνίας των καπνοβιομηχανιών, σύμφωνα με την οποία θα πλήρωναν δισεκατομμύρια δολάρια σε κράτη για να αντισταθμίσουν τα ιατρικά έξοδα που προκαλούνται από το κάπνισμα.
Ίδρυσε μια μη κερδοσκοπική οργάνωση με όνομα «Παιδιά χωρίς καπνό» για να γνωστοποιήσει στα παιδιά τους κινδύνους του καπνίσματος και έγινε εκπρόσωπος αντικαπνιστικών οργανώσεων.
Όταν ο σκηνοθέτης Μάικλ Μαν διάβασε τη συνέντευξή του στο Vanity Fair ήρθε σε επικοινωνία μαζί του.
O Βίγκαντ δέχθηκε να γυριστεί η ταινία με τον όρο να αλλάξουν τα ονόματα των παιδιών του και να μην υπάρχει καμία σκηνή στην ταινία με τσιγάρο.
Διαβάστε επίσης: Η απόδραση από τη Σιβηρία, όπου τους είχαν φυλακίσει οι Σοβιετικοί και έκαναν καταναγκαστικά έργα. Η τρομερή περιπέτεια έγινε ταινία…
