Στη φωτογραφία, το μικρό χαριτωμένο κοριτσάκι, απαγγέλει το ποίημα του στη γιορτή του σχολείου.
Γεννήθηκε στη Θήβα στις 27 Δεκεμβρίου 1950, όπου έζησε μέχρι τα 7 της χρόνια, όταν έχασε τον πατέρα της σε ηλικία μόλις 35 ετών.
Μαζί με την μικρασιάτισσα μητέρα και τον αδερφό της, Γιώργο, μετακόμισαν στην Αθήνα αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα στην αρχή.
Η μητέρα της έπρεπε να εργάζεται σκληρά, ενώ όπως έχει εξομολογηθεί η ίδια, άλλαζαν συνεχώς σπίτι έστω και για 10 δραχμές φτηνότερο ενοίκιο.
Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε στην παιδική της ηλικία, την έκαναν να χάσει την ομορφιά εκείνης της τρυφερής ηλικίας, γεγονός που την πονάει ακόμα.
Αργότερα, η μητέρα της έχτισε ένα λυόμενο που ήταν μόνο τούβλα και έμπαζε από παντού. Ακόμα και τα παράθυρα ήταν μεταχειρισμένα.
Όμως ήταν το πρώτο δικό τους απόκτημα και ήταν ευτυχισμένοι μέσα σε αυτό.
Οι εικόνες που δεν θα ξεχάσει ποτέ από τα παιδικά της χρόνια, είναι εκείνες της μητέρας της που κουβαλούσε νερό με το μαγκάνι, το χρυσόψαρο που του είχε δώσει το όνομα Άρτεμη, το οποίο πέθανε γιατί του έβαλε νερό από το πηγάδι που είχε μέσα φάρμακο για απολύμανση και οι δόσεις που πληρώνανε για το πρώτο τους ψυγείο. «Αυτές οι 30 δραχμές είναι για τα ψυγείο», θυμάται την μητέρα της να λέει.
Έχασε την μάνα της, όταν ήταν 28 χρονών. Τότε ένιωσε ότι ενηλικιώθηκε.
Ένα ακόμα γεγονός που της κόστισε, ήταν ότι δεν κατάφερε να μορφωθεί στο βαθμό που ήθελε.
Τελείωσε το πεντατάξιο σχολείο και αργότερα φοίτησε σε δραματική σχολή, επειδή όπως αποκάλυψε, ήθελε να έχει μια σπουδή.
Στην καλλιτεχνική της πορεία, ανέβηκε σε πολλές σκηνές, ακόμα και θεατρικές, αλλά ποτέ ως ηθοποιός.
Η Χαρίκλεια Ρουπάκα, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, έγινε μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές της Ελλάδας. Έγραψε την δική της ιστορία στα μουσικά δρώμενα της χώρας.
Ήταν καρδιακή φίλη του Μάνου Λοϊζου, ο οποίος τις χάρισε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της.
Ήταν αγαπημένο παιδί του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Μάνου Χατζιδάκι και του Μανώλη Ρασούλη, ενώ ο Στέλιος Καζαντζίδης είχε δηλώσει ότι η φωνή της είναι ότι καλύτερο έχει βγάλει η Ελλάδα.
Έχει συνεργαστεί με τους περισσότερους Έλληνες τραγουδιστές. Ανάμεσα τους ο Αντώνης Βαρδής, ο Γιάννης Πάριος, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Τραγούδησε από Ζαμπέτα και Μίκη Θεοδωράκη, μέχρι τα βαριά ρεμπέτικα του Τσιτσάνη και του Βαμβακάρη.
Παντρεύτηκε δυο φορές και υιοθέτησε ένα αγόρι, τον Μάνο, που του έδωσε το όνομα του Λοϊζου.
Πριν από μερικά χρόνια διαγνώστηκε με καρκίνο, επάνω σε μια εξέταση ρουτίνας, αλλά κατάφερε να τον νικήσει γιατί ήταν σε αρχικό στάδιο.
Η ίδια περιέγραψε το σοκ που υπέστη στο άκουσμα της ασθένειας και την λύπη της, γιατί έχασε την μητέρα της από της ίδια ασθένεια. Όμως βγήκε νικήτρια από τη δοκιμασία.
Στο τραγούδι της «Μπαλάντα της Ιφιγένειας» περιέγραψε την ζωή πλάι στην μητέρα της «… εσύ τον άντρα σου είχες χάσει κι εγώ είχα χάσει το γονιό μου και τότε μάνα καλέ μάνα τότε σε βάφτισα αρχηγό μου».
Κάποιες από την μεγαλύτερες επιτυχίες της είναι «Η Γκαρσόνα», «Τι γλυκό να σ’ αγαπούν», «Φεύγω», «Πανσέληνος», «Ο φαντάρος».
Στις 15 Μαΐου του 2010, ο δήμαρχος της Σμύρνης , δίνει το όνομα της Χάριτος Αλεξίου σε μια λεωφόρο της πόλης: Ηaris Αleksiou Dostluk Caddesi (Λεωφόρος Φιλίας), τιμώντας την καταγωγή της και την προσφορά της στην τέχνη.
Το κορίτσι της φωτογραφίας, δεν είναι άλλη από την ερμηνεύτρια Χαρούλα Αλεξίου.
