1941, Ουκρανία. Στο πίσω μέρος της φωτογραφίας που τράβηξε ένα ανώνυμο μέλος του ναζιστικού τάγματος θανάτου, Einsatzgruppen, έγραφε:
«Ο τελευταίος Εβραίος στη Βίνιτσα». Μπροστά στον γονατισμένο άντρα κείτονταν νεκροί οι συμπατριώτες του, τους οποίους εξόντωσαν οι γερμανοί στρατιώτες που παρακολουθούν ατάραχοι την εκτέλεση.
Σύμφωνα με τη Γερμανοεβραία φιλόσοφο Χάνα Άρεντ, το απαθές βλέμμα των στρατιωτών αποδεικνύει πόσο εξοικειωμένοι ήταν στη βία και στις σφαγές.
Εξηγεί ότι «θα μπορούσαν να παρακολουθούν ένα μπαρμπέρη να κουρεύει, αντί την αδίστακτη εξόντωση αθώων.
Οι άνθρωποι μπορούν να προσαρμοστούν και να αντέξουν τα πάντα, αλλά κάνοντάς το, αναπαραγάγουν αυτό το κακό.
Ο θάνατος της ανθρωπιάς είναι ένα από τα πρώτα και πιο χαρακτηριστικά σημάδια ότι ένας πολιτισμός πρόκειται να στραφεί προς την βαρβαρότητα».
Η σφαγή στη Βίνιτσα
Τρεις σφαγές αποδεκάτισαν τον εβραϊκό πληθυσμό της Βίνιτσα.
Στις 16 Σεπτεμβρίου και στις 22 Σεπτεμβρίου, σκοτώθηκαν 28 χιλιάδες Εβραίοι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του αυτόπτη μάρτυρα Έρβιν Μπίνγκελ, που ήταν τότε αξιωματικός της Βέρμαχτ. Την τρίτη και τελευταία επίθεση κατά των Εβραίων οργάνωσαν όχι οι Γερμανοί SS, αλλά οι ίδιοι οι Ουκρανοί, που συνεργάζονταν με τους Γερμανούς.
Η ουκρανική πολιτοφυλακή ίππευε πάνω σε άλογα και είχε περικυκλώσει μερικές εκατοντάδες Εβραίους, πριν ανοίξει πυρ εναντίον τους.
Όσοι δεν πέθαναν αμέσως, τους αποτελείωσαν, ποδοπατώντας τους με τα άλογα.
Συγκέντρωσαν όσους απέμειναν σε ένα στρατόπεδο, όπου τους διέταξαν να γδυθούν και τους οργάνωσαν σε σειρές.
Πυροβόλησαν την πρώτη σειρά και διέταξαν τη δεύτερη να ρίξει τα πτώματα μέσα στους λάκκους που είχαν σκαφτεί.
Αφού καθάρισαν τον χώρο από τους νεκρούς συμπατριώτες τους, οι Εβραίοι της δεύτερης σειρά στάθηκαν όρθιοι και περίμεναν τη δική τους εκτέλεση.
«Δεν αφήνεις πίσω σου μία υστεροφημία για την οποία ο λαός σου θα είναι περήφανος». Οι επιστολές του Μαχάτμα Γκάντι προς τον Χίτλερ, που πίστευε ότι θα τον κάνει να σταματήσει τις φρικαλεότητες… 
